| Jioj | |
|---|---|
  | |
| etno | |
| Suma populacio | |
| 8 000 000 | |
| Ŝtatoj kun signifa populacio | |
| Lingvo(j) | |
| Loloish | |
| Religio | |
| Bimoism | |
LaJioj aŭNuosuj, en Nuosu-lingvo: ꆈꌠ, [nɔ̄sū]; enĉina transskribo: 诺苏; Nuòsū;ĉine: 彝族;pinjino: Yízú; laŭvorte "Jio-etneco" historie konata kiel la Loloj,ĉine: 倮倮;pinjino: Luǒluǒ;vjetnama: Lô Lô;Taja: โล-โล,latinigita: Lo-Lo; estas etno enĈinio,Vjetnamio,Laoso kajTajlando. Naŭ milionoj da Jioj-homoj vivas en tiuj landoj, ili estas la sepa plej granda el la56 etnoj oficiale agnoskitaj de la Ĉina Popola Respubliko. Ili vivas ĉefe en kamparaj lokoj deSiĉuano,Junano,Gŭiĝoŭo, kajGvanŝio, kutime en montaraj regionoj. LaLianŝan Jio Aŭtonoma Gubernio estas hejmo de la plej granda populacio de la Jioj ene de kontinenta Ĉinio, kun du milionoj da Jioj-uloj en la regiono. Por aliaj landoj, en 1999, estas 3 300 Lô Lô homoj vivantaj en la Hà Giang, Cao Bằng, kaj Lào Cai provincoj en Nord-Vjetnamo[1].
La Jioj parolas diversajnLolo-lingvojn, proksime rilatajn al laBirma lingvo, kvankam ĝi havas fortajnĉinajn kajvjetnamajn influojn. La prestiĝa vario estas laNuosu-lingvo, kiu estas skribita en laJio-skripto.
Laŭ parola kaj skriba Jio-legendo, ĉiuj vivoformoj originis de akvo kaj akvo estis kreita per neĝfandado, kiu dum ĝi gutis malsupren, kreis estaĵon nomitan la Ni. La Ni naskis ĉiun vivon. Ni estas alia nomo por la Jioj-popolo. Ĝi foje estas tradukita kiel nigra, ĉarnigra estas respektata koloro en Jio-kulturo[2]. Jio-tradicio rakontas, ke ilia komuna prapatro estis nomita Apu Dumu, (skribite; ꀉꁌꅋꃅ aŭ ꀉꁌꐧꃅ, En Jio Pinyin "Axpu Ddutmu" aŭ "Axpu Jjutmu" laŭ lokaj dialektoj aŭ kredoj). Apu Dumu havis tri edzinojn, ĉiu el kiuj havis po du filojn. La ses filoj migris al la areo kiu nun estasĴaoton kaj disvastiĝis en la kvar indikoj, kreante la Wu, Ĵa, Nŭo, Hen, Bu, kaj Mo klanojn[3]. La Jioj Homoj praktikis unikan kulturan genliniosistemon kie pli junaj fratoj estis traktitaj kiel sklavoj fare de siaj aĝestroj, kiu rezultigis kulturon de migrado kie pli junaj filoj konstante forlasis siajn vilaĝojn.
La Hen-klano estas dividita en du branĉojn. Unu el la du, populare konata kiel la "Wumen", ekloĝis laŭ la okcidenta deklivo de la Wumen Montaro, etendante sian regadon same malproksimen okcidenten kiel nuntempaĴaoton,Junano. La alia branĉo, konata kiel la Ĉele, moviĝis laŭ la orienta deklivo de la Wumen-Montaro kaj ekloĝis norde de la Ĉiŝŭi rivero. En la tempoj de laTan-dinastio (7-a ĝis 10-a jarcentoj) Inter la jaroj 618 ĝis 907), la Ĉele okupis la areon de hodiaŭa Ŝujon distrikto enSiĉuano ĝis Bijie urbo enGŭiĝoŭo. La Bu-klano fragmentiĝis en kvar branĉojn. La filio Bole ekloĝis enAnŝun, la filio Wusa ekloĝis enWeinin, la filio Azoŭĉi ekloĝis enĴanji, kaj la filio Gukuge ekloĝis en nordorientaJunano. La Mo-klano, descendanta de Mujiji (慕齊齊), estis dividita en tri branĉojn. Unu branĉo konata kiel la Agŭangren, gvidita fare de Waloŭ, ekloĝis en sudokcidentaGŭiĝoŭo kaj formis la Ziĉi-Regnon. Wŭake gvidis la duan branĉon, la Ajuŝi, ekloĝis proksime de Ma'an-monto sude deHujze. Wŭana gvidis la trian branĉon ekloĝi en Heĵano. En la 3-a jarcento p.K, la branĉo de Wŭana estis dividita en du pliajn branĉojn. Ĝis la jaro 300, Lŭodjan, unu el la du branĉoj de Wŭana, kovris grandan parton de la Ŝujŝi-regiono. Ĝia reganto, Mogŭan (莫翁), movis la ĉefurbon alDafan, kie li renomis sian regnon la Mu'ege-regno.
La registaro deĈinio agnoskas ses reciproke nekompreneblajn Jio-lingvojn, el diversaj branĉoj de la Lolo-familio.[4]
Norda Jio estas la plej granda kun proksimume du milionoj da parolantoj kaj estas la bazo de la literatura lingvo. Ĝi estas analiza lingvo.[5] Ekzistas ankaŭ etne Yi-lingvoj de Vjetnamio kiuj uzas la Jio-manuskripton, kiel ekzemple la Mancia lingvo.
Multaj Jioj en Junano, Gŭiĝoŭo kaj Gvanŝio konas laĉinan lingvon.
Deveno kaj heredo en Jio-socio estis tradicie patroliniaj kajviroj estis ĝenerale konsideritaj superaj olvirinoj. Viroj praktikispoligamion kaj leviratan geedziĝon. Virinoj estis ekskluditaj de buŝaj genealogioj. En certaj lokoj, Jioj-ulinoj daŭre postrestas malantaŭ viroj laŭ bazinstruado kaj tre malmultaj Jioj-ulinoj iĝas edukaj instruistoj aŭ politikaj gvidantoj. Jioj-inoj rimarkeble trinkis kaj fumis pli ol han-ĉinoj.
La Torĉo-Festivalo estas unu el la ĉefaj festotagoj de la Jioj-popolo. Laŭ Jio-legendo, estis iam du viroj de granda forto, Sireabi kaj Atilaba. Sireabi vivis en la ĉielo dum Atilaba sur la tero. Kiam Sireabi aŭdis pri la forto de Atilaba, li defiis Atilaba al lukto-matĉo. Post suferspertado de du malvenkoj, Sireabi estis mortigita en atako, kiu tre kolerigis labodisatvojn, kiuj sendis plagon deakridoj por finfine puni la teron. En la 24-a tago de la 6-a monato de la luna kalendaro, Atilaba hakis multajn pinojn kaj uzis ilin kiel torĉojn por senvivigi la akridojn, protektante la kultivaĵojn kontraŭ detruo. La Torĉo-Festivalo estas tiel okazigita en lia honoro.
La Jioj ludas kelkajn tradiciajn etnajn kaj kulturajn muzikinstrumentojn, inkluzive de grandaj plukitajarĉinstrumentoj, same kiel blovinstrumentojn nomitajn bawu (巴乌) kaj mabu (马布). La Jioj ankaŭ ludas la "hulu ŝeng", kvankam male al aliaj minoritataj grupoj en Junano, la Jioj ne ludas lahulu ŝeng por amindumado aŭ amkantoj (ajĉing).
ArtistoColette Fu, pranepino deLon Jun pasigis tempon de 1996 ĝis nun fotante la popolon Jioj kaj ilian komunumon en Junano. Ŝia serio de ŝpruclibroj, titolita "Ni estas Tigro-Drako-Homoj", inkludas bildojn de multaj Jioj-grupoj.
