LaGranda flavkrura tringo,Tringa melanoleuca, estas granda amerikavadbirdo de la granda familio deSkolopedoj, la tipaj vadbirdoj, kaj la ordo deĤaradrioformaj, aspektosimila al pli malgrandaFlavkrura tringo,Tringa flavipes. Ties plej proksima parenco tamen estas laGriza tringo,Tringa nebularia, kun kiu kaj kun laMalhela tringo,Tringa erythropus ĝi formas unuecan grupon. Tiuj tri specioj montras ĉiujn bazajn kolorojn de kruroj kaj piedoj de tringoj, pruvante, ke tiu karaktero estasparafiletika (Pereira & Baker, 2005). Tiuj tri specioj estas ankaŭ la plej grandaj tringoj krom laStriflugila tringo,Tringa semipalmata - eksaCatoptrophorus semipalmatus, kiu estas entute pli fortika.
La Granda flavkrura tringo kaj laGriza tringo kunhavas similan malmildan, malhelan kaj preskaŭ krispan brustan bildon kaj multan nigron ĉe ŝultro kaj dorso en reprodukta plumaro.
Plenkreskuloj havas longajn flavegajn krurojn kaj longan, maldikan, malhelan bekon kiu havas ioman suprenkurban kaj pli nigran pinton kaj kiu estas pli longa ol la kapo. La korpo estas malhelgriza supre kaj blanka sube; la kolo kaj brusto estas striecaj el malhela grizo. Blanka strio superokula kaj ĉirkaŭokula ringo. La pugo kaj vosto estas blankaj, sed tiu lasta montras fajnajn nigrajn striojn horizontalajn. La flugiloj montriĝas malhelaj dumfluge. Ĝi estas el 29 ĝis 40 cm longaj kaj pezas el 111 ĝis 250 g.
La maskloj ludas pariĝadajn ceremoniojn. Ili konstruas neston ĉegrunde, kutime en bone kaŝita loko apud akvo kaj pinaroj kaj kie estu muskoj kaj likenoj. La ino demetas 3 ĝis 4 ovojn. Kovado daŭras ĉirkaŭ 23 tagojn. La idoj elnestiĝas unu tagon post eloviĝo kaj forlasas la nestan apudecon post 2 tagoj. La paro daŭras unu reproduktan sezonon.
Tiuj birdoj manĝas en neprofundaj akvoj foje uzante siajn bekojn por kirli la akvon. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj etajn fiŝojn, krustulojn kaj marajn vermojn. Ili piediras tre svelte.
La voĉo de tiu birdo estas pli akra ol tiu de laFlavkrura tringo,Tringa flavipes.
Foje ili estas solecaj aŭ aperas en malgrandaj grupoj familiaj, sed foje aperas en pli multnombraj grupoj kune kun ekzempleroj deFlavkrura tringo,Tringa flavipes, kun kiuj ili estas facile konfuzeblaj, sed la Granda flavkrura tringo estas pli granda kaj havas pli longan bekon kun iome suprenkurba pinto.
Pereira, Sérgio Luiz &Baker, Alan J. (2005): Multiple Gene Evidence for Parallel Evolution and Retention of Ancestral Morphological States in the Shanks (Charadriiformes: Scolopacidae).Condor107(3): 514–526.DOI: 10.1650/0010-5422(2005)107[0514:MGEFPE]2.0.CO;2HTML abstract