Epifanio (el la grekaepiphainein "montriĝi") en laHelenisma mondo estis la "apero" de la "nova Dio", nome la surtroniĝo, la manifestiĝo, de nova reĝo.Antioĥo la 4-a eĉ oficiale alprenis la titolon "Epifanes" (Dio manifestiĝinta).
Por substreki, ke ĉiuj ĉi-mondaj reĝoj kaj Dioj ne estas la veraj,kristanismo ekuzis la vortonepifanio por la manieroj, laŭ kiuj Jesuo sin montris.Enkristana senco temas jen pri la naskiĝo deJesuo aŭ, ĉeortodoksaj kristanoj pri la manifestiĝo deDio en labapto de Jesuo (en tiu senco ankaŭ nomataTeofanioΘεοφάνια).
Sekve, Epifanio estas la eklezia festo ankaŭ por kunmemori la alvenon de l'magoj aŭ la Saĝuloj por viziti la bebon Jesuo (en tiu senco ankaŭ nomata "Festotago de Reĝoj") aŭ por celebri la manifestiĝon deJesuo ĉe lanupto de Kana (la unuamiraklo).
En la diversaj kulturoj la celebrado de Epifanio okazas kune kun diversaj simboloj kaj tradicioj derivitaj el antikvaj kulturoj kun aliaj pli lastatempaj kiel:
- laStelo de Bet-Leĥem kiu kondukas laTri Reĝojn;
- la ekbruligo de bondeziraj fajroj;
- la interŝanĝo de donacoj;
- la popolaj festoj;
- la tradicio de la donacoj al infanoj. En Italio portitaj de laBefana. En Hispanio kaj aliaj landoj, de la Magoj;
