Disputo (latine:disputare = tratranĉi, taksi el ĉiuj flankoj) estas kverel- aŭ instru-konversacio.Ĉiu partio defendas sian opinion kaj argumentas pri ĝiapraveco.
Disputo estisretorika ekzercado en lamezepokajuniversitatoj en Eŭropo laŭ la modelo de la verkoj pri logiko fare deAristotelo.
Signifa kategorio da disputoj okazis laŭlonge de lamezepoko inter kristanaj kaj judaj teologoj kiel formo de kaj teologia kaj filozofia debato kaj kristanaprozelitismo. Ofte, la kristana flanko estis reprezentita fare de lastatempakonvertito el la judismo.
La nura maniero por la juda flanko "venki" estis devigiremiso tirante la kristanan flankon en pozicion en kiu estis necese nei laverecon de laMalnovan Testamenton por venki, faranteherezon. Ĉar "gajno" de debato povus bone endanĝerigi la sekurecon de la juda komunumo ĝenerale, politikaj konsideroj certe eniĝis en kion judaj disputantoj publike diris aŭ sindetenis de dirado. Oficialajprotokolaj transskriboj de ĉi tiuj procedoj, krome, eble ne precize sekvis tion, kio fakte okazis; en kelkaj lokoj kion ili registras ne estis la disputado tiel kiel ĝi okazis, sed kristanapolemika revizio kunmetita post la fakto.
vidu ankaŭAkbar (romano)
Akbar la Granda, la tria en sinsekvo de islamajMughal-imperiestroj enBarato (1542-1605), montrisnetolereman sintenon direkte alhinduoj kaj aliaj religioj dum la fruaj jaroj da lia regado, sed poste ekzercis toleremon direkte al ne-islamaj kredoj renversante kelkajn el la striktaj leĝoj deŝario.
Li tiam komencis serion de religiaj debatoj kie islamaj akademiuloj diskutus religiajn aferojn kun hinduoj,jainoj,zoroastrianoj kaj portugalaj katolikajjezuitoj. Li traktis tiujn religiestrojn kun granda konsidero, sendepende de ilia kredo, kaj honoris ilin.
Ekzistas plurajproverboj pri poŝoj en laProverbaro Esperanta deL. L. Zamenhof, inter ili[1]:
 |
|
|
|
|
|