 | Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon:Malik |
| Charles Malik | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||
| Persona informo | |||||
| شارل مالك | |||||
| Naskonomo | شارل مالك | ||||
| Naskiĝo | 1-an de januaro1906 (1906-01-01) en Bterram | ||||
| Morto | 28-an de decembro1987 (1987-12-28) (81-jaraĝa) en Bejruto | ||||
| Religio | ortodoksismovd | ||||
| Lingvoj | araba • angla • franca • germanavd | ||||
| Ŝtataneco | Libano vd | ||||
| Alma mater | Universitato Harvard Usona universitato de Bejruto Universitato Alberto Ludoviko de Frajburgo Tripoli Evangelical School(en)  vd | ||||
| Partio | Libana Frontovd | ||||
| Familio | |||||
| Infanoj | Habib Malik(en)vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | diplomato politikisto filozofo verkisto vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto:Vikidatumoj | ||||
Charles Habib MALIK (naskiĝis en1906 - mortis en1987 la28-a de decembro) (araba: شارل مالك )[1][2] estislibanauniversitatano,diplomato kajfilozofo. Li servis kiel la Libano- reprezentanto al laUnuiĝintaj Nacioj, la Prezidanto de laKomisiono pri Homaj rajtoj kaj laPrezidanto de laĜenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj, membro de la Libana Kabineto, nacia ministro pri Edukado kaj Artoj, kaj priEksteraj Aferoj kajElmigrado, kajteologo. Li respondencis pri la redaktado kaj adopto de la1948-datitaUniversala Deklaracio de Homaj Rajtoj.
Naskita enBterram (Bturamo), nordorienta vilaĝo de Libano, Malik estis la filo de d-ro Habib Malik kaj Zarifa Karam. Malik estis la pranevo de la fama verkinto Farah Antun. Malik estis edukita ĉe lausona Misio-lernejo por Knaboj, nunTripoli Evangelical School por knabinoj kaj knaboj enTripolo kaj laUsona universitato de Bejruto, kie li diplomiĝis kun universitata grado enmatematiko kajfiziko. Li pluiris alKairo en1929, kie li kreskigis sian intereson prifilozofio, kiun li plustudis ĉeHarvard (sub Alfred North Whitehead) kaj enFrajburgo (Germanujo) subMartin Heidegger en1932. Lia restado en Germanujo, aliflanke, estis mallongdaŭra. Li konsideris la politikojn de lanazioj malavantaĝaj, kaj baldaŭ foriris de ili post kiam ili estris en1933. En 1937, li ricevis siandoktorecon pri filozofio (surbaze demetafiziko en la filozofioj de Whitehead kaj Heidegger) de la Universitato Harvard. Li instruis tie kaj ankaŭ en aliaj universitatoj de Usono. Post sia reveno al Libano, Malik fondis la filozofio-sekcion en la Usona universitato de Bejruto, kaj ankaŭ kultursciencoj-programon (laciviliza sekvencoprogramo,[3] nun "civilizo Studprogramo"). Li restis en tiu kapacito ĝis1945 kiam li estis nomumita por esti la libanaambasadoro al Usono kaj al la Unuiĝintaj Nacioj.
Malik reprezentis Libanon ĉe laSan Francisco-konferenco, ĉe kiu la Unuiĝintaj Nacioj estis fonditaj. Li servis kiel raportanto por la Komisiono pri Homaj rajtoj en1947 kaj1948, kiam li iĝis prezidanto de laEkonomia kaj Socia Konsilio. La saman jaron, li helpis redakti la Universalan Deklaracion de Homaj Rajtojn kun la prezidantino de la Homrajta Komisiono, usona delegitino al laĜenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj,Eleanor Roosevelt. Li sukcedis Mrs. Roosevelt kiel Prezidanto de la Homrajta Konvencio. Li restis kiel ambasadoro al Usono kaj UNo ĝis1955. Li estis sincera partoprenanto en debatoj en la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj kaj ofte kritikis Sovet-Union. Post trijara foresto, li revenis en1958 por prezidi la dektrian sesion de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj[4].
Dume, Malik estis nomumita al la Libana Kabineto. Li estis Ministro de Nacia Eduko kaj Fine Arts en 1956 kaj 1957, kaj Ministro pri eksteraj aferoj de 1956 ĝis 1958. Dum sia ministra agado, li estis elektita al la libanaNacia Asembleo en1957, kaj servis tie tri jarojn.
Sekvante la ekaperon de lalibana interna milito, kiu furiozis de 1975 ĝis 1990, Malik helpis fondi la fronton por libereco kaj homo en Libano, tiel nomita por defendi la kristanan motivon. Ĝi estis poste renomite la Libana Fronto. Kielgreke ortodoksa kristano, li estis la nura ne-maronito inter la ĉefgvidantoj de la fronto, kiuj inkludis la fondinton de laFalanga partio, Pierre Gemayel, kaj la eksprezidenton kaj gvidanton de la Nacia liberala partio, Camille Chamoun. Malik estis vaste rigardita kiel la cerbo de la fronto, de kiu la aliaj politikistoj estis la agantoj.
Malik ankaŭ notiĝis kiel teologo, kiu sukcese atingis trans-konfesejlinioj, alparolante "sia kamarado" orientajn ortodoksajn kristanojn,katolikojn kajevangeliistojn egale. Verkinto de multaj komentaĵoj pri laBiblio kaj pri la verkadoj de la fruajpatroj de la Eklezio, Malik estis unu el la malmultajortodoksaj teologoj de sia tempo esti vaste konataj enevangeliajrondoj, kaj la evangelia gvidanto Bill Bright parolis bone pri li kaj citis lin. Parte pro laekumena allogo de Malik, same kiel al liaj universitataj akreditaĵoj, li servis kiel prezidanto de la monda konsilio pri kristana Eduko de1967 ĝis1971, kaj kiel vicprezidanto de laUnuiĝinta Bibliaj Societoj de1966 ĝis1972.
Malik ankaŭ fame laboris kune kun la kolega libanadiplomato kajfilozofo Karim Azkoul[5][6][7] Li rilatas al la fondinto depostkoloniismoEdward Said trageedzeco[8].
En1960, Malik revenis al sia universitata kariero. Li vojaĝis grandskale, prelegis prihomaj rajtoj kaj aliaj subjektoj, kaj tenis profesorecojn en kelkaj usonaj universitatoj inkluzive deHarvard, la usona universitato enVaŝingtono(distrikto Kolumbio),Dartmouth College (Nov-Hampŝiro),University of Notre Dame (Universitato de Nia Damo) (Indianao). En1981, li ankaŭ estisPascal Lecturer (lektoro) ĉe laUniversitato de Waterloo enKanado. Lia lasta oficiala ofico estis kun laKatolika Universitato de Ameriko (Vaŝingtono, distrikto Kolumbio), kie li servis kiel Jacques Maritain eminentaprofesoro priMoralo kajPolitika filozofio de1981 ĝis1983. Dume, li ankaŭ revenis al sia malnovakatedro sur Filozofio en la Usona universitato de Bejruto (de 1962 ĝis 1976). Al Malik estis aljuĝita monda rekordo de honorajdoktorecoj (50).
Malik, pro komplikaĵoj prorenomalfunkcio, sekundara al ateroembola malsano daŭrigita postkorkateterizado, farita ĉe la Mayo kliniko (enRochester (Minesoto)) du jarojn pli frue, mortoîs en Bejruto la 28an de decembro1987. Lia filo, Habib Malik, estas eminentaakademiano (kun kompetenteco en la Historio pri Ideoj, kaj asistantaprofesoro en la sekcio deHoma scienco en la Libana usona universitato kaj ankaŭ homaj-rajtoj-aktivisto. Li ankaŭ estis postvivata al sia frato, la forpasinta Patror Ramzi Habib Malik, eminenta katolikapastro, kiu laboris senlace por la celo de kristana repaciĝo kun lajuda popolo, same kiel por la kredo ke la judoj estas la pli aĝaj fratoj de la kristanoj. La personaj artikoloj de Malik estas enhavitaj enNotre Dame University, Libano, kie 200 el liaj personaj artikoloj kaj libroj estas stokitaj, kaj en laLibrary of Congress (Biblioteko de Kongreso), deVaŝingtono, distrikto Kolumbio, kie lia heredaĵo okupas 44 metrojn da bretoj en la specialakolektoareo.
"La plej rapida maniero por ŝanĝi socion estas mobilizi la mondvirinojn."
"La vero, se vi volas aŭdi ĝin malakre kaj de la komenco, estas ke sendependeco estas kaj realeco kaj mito, kaj ke parto de ĝia realeco estas ĝuste ĝia mito."
"La plej granda aĵo ĉirkaŭ iu civilizo estas la homa persono, kaj la plej granda aĵo ĉirkaŭ tiu persono estas la ebleco de lia renkonto kun la persono de Jesus Christ."
"Vi povas gajni ĉiun batalon, sed se vi perdas la militon de ideoj, vi perdis la militon. Vi povas perdi ĉiun batalon, sed se vi gajnas la militon de ideoj, vi gajnis la militon. Mia plej profunda timo - kaj via plej granda problemo - estas, ke vi eble ne gajnas la militon de ideoj."
"La grandaj momentoj de laProksima Oriento estas la juĝistoj de la mondo."
"La universitato estas preciza pintpunkto, permesante movi la mondon. Pli potence ol de iuj aliaj rimedoj, ŝanĝu la universitaton kaj vi ŝanĝas la mondon."[9]
En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko deWikiTrans de teksto el vikipedia artikoloCharles Malikangle.
.svg)