Barometro laŭPIV estas instrumento por mezuriatmosferan premon kaj tiel ebligi ian antaŭvidon pri la vetero. Ekzistas vasta gamo da plej diversaj formoj kaj tipoj, kiuj plejparte uziĝas en lameteologio, kaj en sciencaj institutoj kaj veteroobservejoj, kaj fare de privatuloj. Do temas pri specifa grupo depremomezuriloj.
Klasikaj funkciaj mekanismoj estasakvaj kajhidrargaj barometroj, kie la nivelo de likvaĵo en eta vitra tubo ligita al pli granda fermita ujo de la sama likvaĵo indikas la atmosferan premon (specifa formo de akva barometro nomiĝas "deGoethe", laŭ la germanlingva universala klerulo, kiu aparte famiĝis kiel verkisto de romanoj kaj teatraĵoj, sed ankaŭ estis brila natursciencisto).
Pli nova formo, tre kutima dum la pasinta20-a jarcento, estas laaneroida barometro - vakuigita elasta ujo kun risorta arketo, kiu, kunpremata de aero, indikas ties intenson per nadlo; tia barometro estis kreita de la franca fizikisto Lucien Vidie en1844.
Pluevoluo de la barometro estas labarografo, kiu elektronike aŭ papere registras la tempan evoluon de la atmosfera premo en konstanta loko. Kroma pluevoluo estas la "mikrobarometro", kiu kapablas registri kaj montri ankaŭ minimumajn diferencojn de atmosferaj premoj.
La vorto "barometro" dum la jaroj 1665-1666 enkondukiĝis fare de la irlanda natursciencistoRobert Boyle, unue en la formo "barometer" al laangla lingvo, sekve en similaj formoj al aliaj naciaj lingvoj, kaj dekomence ankaŭ uzatis en Esperanto. Ĝi uzas la unuopajngrekajn vortojnbáros „pezo“ kajmétron „mezuro“, do signas la mezuron de la pezo de aero.
la artikolon priEŭrobarometro, regula opiniosonda enketo iniciata de laEŭropa Komisiono, kiu esploru la publikan opinion pri gravaj eŭropaj temoj en ĉiuj EU-membroŝtatoj kvazaŭ temus pri vetera fenomeno, kaj dometafore uzas la vorton "barometro"
aneroida barometro
aneroida barometro, interno parte videbla kun undumita kapsulo (2004)
.jpg)
