Malneta versio
Ĝentlemano (el laanglagentleman - ĝentila viro) signifasviron kiu apartenas al lanobelaro kaj kies sinteno respektas la bonajn morojn (t.e. ĝentileco, afableco, digno). Kvankam oni emas uzi tiun vorton por traduki la anglangentleman, ĝi ne entenas la saman difinon. Efektive, en la angla, oni uzas la vorton por ĝentile nomi ĉiun:ladies and gentlemen kies esperanta traduko kompreneble estus tiukazegeĝentlemanoj.
La figuro de la ĝentlemano estis establita kiel literaturaarketipo en 20-a-jarcenta kulturo plejparte dank'al kulturaj verkoj kiuj traktis elstarajn ecojn de la karaktero kaj ĝian rilaton kun ĝia medio. Ekzemple, en preskaŭ ĉiuj libroj pri adoleskeco deCharles Dickens, la ĝentlemano troveblas kiel la objekto de envio de malriĉa junulo, kiu volas mem fariĝi sinjoro, kaj fariĝi ĝentlemano finfine estas la kulmino de la romano (ekz-e,Oliver Twist,David Copperfield, Pip en "High Hopes"), laThe Pickwick Papers de Dickens enhavas la prototipojn de ĝentlemano kaj la ĜentlemanaKlubo. Ankaŭ en aliaj libroj de Dickens estas kutime la karaktero de la deca, riĉa viro, kiu emas esti bonkora kaj agas trankvile kaj sen peti rekompencon favore al la malfeliĉa ĉefrolulo.
Oscar Wilde diskutas kunironio la tutan sistemon de leĝoj kaj reguloj, kiuj ligasviktorianan socion, kiam la ĝentlemano-figuro estas en ĝia centro. Tiel enThe importance of being earnest ("La graveco de seriozeco") la junuloj konkurencas inter si, kiu estas pli ĝentlemano kaj en laFano de Lady Windermere kaj Lord Darlington kaj Lord Windermere estas perfektaj ĝentlemanoj.
Jane Austen kajCharlotte Brontë prezentas la sinjoron kiel serĉatanfraŭlon kaj la aspiron edziĝi al ĝentlemano kiel la aspiro de ĉiu knabino kiel elirejo de malaltasocia statuso aŭ ekonomia malfacilo. Rochester enJane Eyre de Brontë, Mr. Knightley enEmma, Mr. Darcy kaj Mr. Bingley enFiero kaj Antaŭjuĝemo, Henry Crawford enMansfield Park kaj ĉiuj viraj roluloj de Austen preskaŭ saĝe kaj senteme reprezentas sinjorajn stereotipojn, kaj eĉ donas grandan gravecon al ĝi en la intrigo. Ekzemple, ĝentlemano Darcy tute ŝanĝas sian konduton publike post kiam la protagonisto de la romano Elizabeto akuzas lin, ke li ne agas kiel sinjoro. La libro deWilliam Makepeace Thackeray,The Vanity Fair, ankaŭ ironie diskutas la samajn aferojn.
Emily Brontë enWuthering Heights prezentas la malhelan karakteron de Heathcliff kiel kontraŭĝentlemanon: pasia, senatenta pri konvencioj, kolera kaj venĝema. Li estas prezentita kiel avidita de Catherine, kontraŭe al la reganta konvencio, ke ŝi devas voli geedziĝi kun deca sinjoro.
Jules Verne priskribas en "Ĉirkaŭ la mondo en okdek tagoj" la stereotipan rolon de la ĝentlemano Philias Fogg. EnUsono, dekoj da gvidlibroj estis publikigitaj sub titoloj kiel: "Kiel Esti Sinjoro", "Gvidilo al Moderna Sinjoro" kaj simile, kiuj diskutas prietiketo, kavalireca traktado de virinoj kaj maskla modo.
