Na początku kredy (ok. 135–120 mln lat temu) kontynenty leżały blisko siebie. Na półkuli północnej, zespolone w jeden wielki kontynent, zwanyLaurazją, znajdowały się Ameryka Północna wraz z Grenlandią, oddzielone od Eurazji wąskim i płytkomorskim basenem Morza Północnego. Na południe od Laurazji rozpościerał się środkowy Ocean Atlantycki, przechodzący ku wschodowi w oceanTetydy. Na południe od tych równoleżnikowych oceanów znajdowały się lądy wchodzące wczesniej w składGondwany. Na przełomie kredy wczesnej i późnej (ok. 100 mln lat temu) południkowy proto-Atlantyk, oddzielający Amerykę Południową od Afryki, był basenem niesłychanie wąskim, z zaczątkami skorupy oceanicznej jedynie w najbardziej południowej, szerokiej strefie. W kredzie późnej, wskutek podniesienia się poziomu oceanu światowego większość kontynentów pokryły płytkie morza. Na półkuli południowej postępowało coraz szybsze rozsuwanie się kontynentów, wywołane rozrostem skorupy oceanicznej (ekspansja dna oceanicznego), czemu towarzyszył silny wulkanizm. W ciągu kredy późnej (ok. 90–80 mln lat temu) kontynenty na półkuli południowej, wyłączywszy zespoloną Antarktydę i Australię, rozdzielały niezbyt szerokie baseny oceaniczne. Pomiędzy kontynentami, w mobilnych tektonicznie obszarach, znajdowały sięmikrokontynety iłuki wyspowe, których kolizje powodowały lokalne ruchy orogeniczne, odnoszone do wczesnych fazorogenezy alpejskiej (główne fazy tej orogenezy odbyły się na przełomie wczesnego i późnego trzeciorzędu); ruchy te doprowadziły m.in. do sfałdowania Masywu Bihorskiego w Rumunii, Tatr i Pienin, Alp Wschodnich; na przełomie kredy i trzeciorzędu takie ruchy zaznaczyły się w Górach Skalistych (laramijska faza orogeniczna), Pirenejach, Górach Dynarskich, południowo-wschodnich Himalajach, Kaukazie, Taurusie.

Koniec okresu kredy znaczy jedno z największych w historii Ziemi wymierań organizmów, zwane wielkim wymieraniem (wymieranie szczepów). Raptownie wymierały amonity, belemnity, wyspecjalizowane małże rudysty i inoceramy, wielkie gady. Kryzys rozwoju dotknął także nanoplankton wapienny, planktoniczne otwornice, mięczaki. To wielkie wymieranie na pograniczu kredy i trzeciorzędu nie obejmowało jednak lądowych roślin okrytozalążkowych. Wielkie wymieranie wielu innych grup organizmów wyznacza granicę między erami: mezozoiczną i kenozoiczną; spowodowane zostało albo upadkiem na Ziemię wielkiegometeorytu, lub — jak sądzi część badaczy — powszechną regresją morza i ochłodzeniem klimatu.

W Polsce utwory kredy występują na powierzchni w Sudetach, na Opolszczyźnie, Wyżynie Śląsko-Krakowskiej, w niecce miechowskiej, mezozoicznym obrzeżeniu Gór Świętokrzyskich, na Lubelszczyźnie, w Karpatach fliszowych, Pieninach, Tatrach. Na północy kraju osady kredy (do 3 km miąższości) są przykryte niezbyt grubymi utworami trzeciorzędu i czwartorzędu; znane są z licznych wierceń na Niżu Polskim; w profilach górnej kredy Niżu Polskiego i Karpat fliszowych znajdują się wkładki bentonitów, tufów i tufitów; kreda pisząca występuje na Lubelszczyźnie, znana jest również w postacikier lodowcowych wśród osadów czwartorzędu, np na wyspie Wolin.