Pochodził z Ukrainy, od 1887 w Kijowie, 1906–07 i od 1914 w Nowym Jorku; 1888–89 wydawca rocznika literackiego „Di Jidysze Folksbibilotek”; utwory Szolema odznaczają się zróżnicowanym, bogatym idiomatycznie językiem, jaskrawym humorem, doskonałymi portretami postaci, często tragikomicznych; cykle listówMiliony (1892, wydanie polskie 1908) oraz monologówDzieje Tewji mleczarza (1894, wydanie polskie 1960), opowieśćMotel, syn kantora (1907–16, wydanie polskie 1958) utrwaliły sylwetki Żydów wschodnioeuropejskich z przełomu XIX i XX w.; dramaty, także adaptacje sceniczne prozy, wywarły wielki wpływ na rozwój teatru w języku jidysz; światową sławę zdobyła autorska inscenizacja monologówTewje mleczarz (wersja musicalowa J. BockaSkrzypek na dachu wystawiony 1964, wystawienie polskie 1983, ekranizacja N. Jewison 1971), do stałego repertuaru weszły komedieDi goldgreber [‘poszukiwacze złota’] (1908),Dos grojse gewins [‘wielka wygrana’] (1915),Szwer cu zajn a jid [‘trudno być Żydem’] (1914, na podstawie powieściDer blutiker szpas ‘krwawy żart’); do najbardziej znanych powieści należy trylogia krytykująca współczesną społeczność żydowską, która nie potrafiła stworzyć warunków dla rozwoju sztuki i niezwykłych talentów:Muzykant (1888, wydanie polskie 1900),Josele Solowiej (1889),Blondzende sztern [‘błądzące gwiazdy’] (1912); opowiadania w zbiorachNotatki komiwojażera (1925, wydanie polskie 1958),Zaczarowany krawiec (1900, wydanie polskie 1959), wybórKasrylewka (wydanie polskie 1991); ponadto autobiografiaZ jarmarku (wydanie polskie 1989), utwory dla dzieci;Ale werk [‘dzieła wszystkie’] (t. 1–28 1917–23).
