W morzach licznie występowały glony: zielenice i krasnorosty. Na lądach podstawowymi roślinami były różne grupy nagozalążkowych; dominowały wśród nich szpilkowe, a maksimum rozwoju osiągnęły sagowce, bliskie im benetyty oraz miłorzęby. Na obszarach klimatu subtropikalnego i tropikalnego, oprócz sagowców i benetytów istotnym składnikiem flory były także paprocie. W klimacie umiarkowanym dominowały lasy szpilkowe i miłorzębowe.
Bezkręgowce były reprezentowane przez wszystkie znane również dziś typy. Ważne znaczenie, zwłaszcza w jurze poźnej miały gąbki krzemionkowe; wraz z cyjanobakteriami były one głównymi budowniczymi dużych wapiennych budowli na dnie morskim. Licznie występowały ramienionogi, szkarłupnie (jeżowce, liliowce), a z mięczaków małże, ślimaki i pojawiające się z początkiem jury, a należące do głowonogów,
belemnity i
amonity; bardzo szybka ewolucja amonitów uczyniła z nich grupę skamieniałości przewodnich dla całej jury. Dominującą grupą kręgowców we wszystkich środowiskach były gady; na lądach panowały roślinożerne i drapieżne
dinozaury, w morzach
ichtiozaury i
plezjozaury, a powietrze opanowały
pterozaury. Pod koniec jury z mięsożernych dinozaurów — teropodów powstały ptaki (
archeopteryks). Z płazów, oprócz obecnych już wcześniej żab, pojawiły się traszki i salamandry. Wśród ryb chrzęstnoszkieletowych pojawiły się zrosłogłowe oraz rekiny o budowie podobnej do współczesnych i płaszczki, rozprzestrzeniały się kostnoszkieletowe. Ssaki, które pojawiły się w późnym triasie ewoluowały również przez jurę wczesną i środkową; w jurze i w kredzie były to małe nocne zwierzęta wielkości myszy.