Movatterモバイル変換

Styl Botticellego, wykształcony ok. 1465–1470 pod wpływem Lippiego, Pollaiouola i Verrocchia, charakteryzują: intensywność i czystość barw, na ogół jasna kolorystyka, sprawność w oddaniu perspektywy, wyrafinowanie i precyzja rysunku, dekoracyjna i ekspresyjnie splątana płynność linii; dominacja linearności nad miękkim światłocieniem, zdyscyplinowana i wyważona kompozycja. Cechy te widać już we wczesnych obrazach Botticellego:Pokłonie Trzech Króli (ok. 1465 — National Gallery, Londyn),Znalezieniu zwłok Holofernesa iJudycie (pendants, ok. 1470),Alegorii Siły (Fortezza — pierwsze datowane archiwalnie dzieło Botticellego, za którego ukończenie zapłacono, 1470 — Galeria degli Uffizi, Florencja), tondzie zPokłonem Trzech Króli (Londyn),Św. Sebastianie (zamówienie 1473 dla Santa Maria Maggiore we Florencji, Berlin),Madonnie dell’Eucarestia,Pokłonie Trzech Króli (Galeria degli Uffizi, Florencja). W 1480 Botticelli namalował freskŚw. Augustyn w kościele Ognissanti we Florencji, w którym uwidocznił się wpływ malarstwa niderlandzkiego. W 1481–82 przebywał w Rzymie, gdzie na zlecenie papieża Sykstusa IV wraz z D. Ghirlandaio, P. Peruginem, C. Rossellim i L. Signorellim dekorował freskami ściany Kaplicy Sykstyńskiej (Młodość Mojżesza,Ukaranie Koraha,Kuszenie Chrystusa). Po powrocie do Florencji wykonał wiele dzieł o tematyce świeckiej: 4 obrazy zHistorią Nastagio degli Onesti wgDekamerona Boccaccia, powstałe z okazji ślubu Giovanniego Pucciego z Lucrezią Bini (1483), freski w Villa LemmiWenus i Gracje przekazują podarunki ślubne Nannie Tornabuoni iMatteo Albizzi przedstawiany Siedmiu Sztukom Wyzwolonym (1485 — z okazji zaślubin Albizziego i Tornabuoni — Luwr, Paryż), trzy obrazy dlaLorenzo de Medici:Primavera,Pallas Atena i centaur,Narodziny Wenus (1482–85). W latach 80. powstały też liczne przedstawienia Madonny ze świętymi:Madonna Bardi dla Santo Spirito (1485), tonda z kompozycją idealnie wpisującą się w koło — tzw.Madonna Raczyńskich (1477? lub ok. 1481–1483),Madonna del Magnificat (ok. 1485),Madonna della Melagrana (ok. 1485–1487) i in.

Ikonografia dzieł Botticellego sprzed 1490, zwłaszcza obrazów mitologicznych, była inspirowana przez idee neoplatońskie, rozwijane w kręgu Wawrzyńca Wspaniałego Medyceusza przez filozofów i poetów florenckich: M. Ficina, L. Poliziana, Ch. Landina. Około 1489 Botticelli nasilił ekspresję i dramatyzm obrazów, osiagając efekt patosu i mistycznego uniesienia. Zmiana ta bywa wiązana z wpływem mistyczno-moralizatorskich nauk G. Savonaroli; powstały wtedy obrazy:Zwiastowanie (1489),Koronacja Marii (1488–90),Opłakiwania Chrystusa (ok. 1492 — Monachium i ok. 1495 — Museo Poldi-Pezzoli, Mediolan),Mistyczne Narodziny (przełom 1500 i 1501), seria czterech obrazów zHistorią św. Zenobiusza (1500–05, Londyn, Drezno, Nowy Jork),Ukrzyżowanie mistyczne (ok. 1510). Botticelli nie porzucił jednak tematyki antycznej, do kultury i tradycji staroż nawiązał w dziełach:Kalumnia Apellesa wg opisu Lukiana (ok. 1495–1500),Historia Wirginii (ok. 1499),Historia Lukrecji (ok. 1499). Zachowało się wiele rysunków Botticellego, m.in. ilustracje doBoskiej Komedii Dantego Alighieri (ok. 1490–1497).

Uczniami Botticellego byli m.in. Filippino Lippi i Jacopo del Sellaio. W XIX w. twórczość Botticellego stała się źródłem inspiracji dla prerafaelitów.