FromMiddle Dutchstrijt, fromOld Dutch*strīt, fromProto-West Germanic*strīd, fromProto-Germanic*strīdaz.
Cognate toOld Saxonstrīd,Old High Germanstrīt,GermanStreit,Old Frisianstrīd,Old Norsestríð.
strijd m (pluralstrijden,diminutivestrijdje n)
- conflict,strife
- Synonyms:conflict,kamp
Er heerste een hevigestrijd tussen de rivaliserende bendes.- There was intenseconflict between the rival gangs.
De politieke partijen voerden een fellestrijd om de gunst van de kiezers.- The political parties engaged in a fiercestrife for the favor of the voters.
- battle, active fighting, warfare
- Synonyms:gevecht,kamp,krijg
De soldaten waren moe van de lange dagen vanstrijd op het slagveld.- The soldiers were tired from the long days ofbattle on the battlefield.
De luchtmacht voerde een succesvollestrijd tegen de vijandelijke vliegtuigen.- The air force waged a successfulwarfare against the enemy planes.
See the etymology of the correspondinglemma form.
strijd
- inflection ofstrijden:
- first-personsingularpresentindicative
- (in case ofinversion)second-personsingularpresentindicative
- imperative
