Frommināx +-ia. Attested inPlautus andArnobius the Younger.[1]
minācia f (genitivemināciae);first declension(Old Latin, Late Latin)
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | minācia | mināciae |
genitive | mināciae | mināciārum |
dative | mināciae | mināciīs |
accusative | mināciam | mināciās |
ablative | mināciā | mināciīs |
vocative | minācia | mināciae |
minācia