FromOld Norsemergr, fromProto-Germanic *mazgaz <*mazgą, fromProto-Indo-European*mozgos,*mosgʰos. Compare Norwegianmerg,marg, Swedishmärg, Danishmarv, Dutchmerg, GermanMark, Englishmarrow.
mergur m (genitive singularmergjar,no plural)
singular | ||
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | mergur | mergurinn |
accusative | merg | merginn |
dative | merg | mergnum |
genitive | mergjar | mergjarins |