(Thisetymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at theEtymology scriptorium.)
menda inan
indefinite | singular | plural | |
---|---|---|---|
absolutive | menda | menda | mendak |
ergative | mendak | mendak | mendek |
dative | mendari | mendari | mendei |
genitive | mendaren | mendaren | menden |
comitative | mendarekin | mendarekin | mendekin |
causative | mendarengatik | mendarengatik | mendengatik |
benefactive | mendarentzat | mendarentzat | mendentzat |
instrumental | mendaz | mendaz | mendez |
inessive | mendatan | mendan | mendetan |
locative | mendatako | mendako | mendetako |
allative | mendatara | mendara | mendetara |
terminative | mendataraino | mendaraino | mendetaraino |
directive | mendatarantz | mendarantz | mendetarantz |
destinative | mendatarako | mendarako | mendetarako |
ablative | mendatatik | mendatik | mendetatik |
partitive | mendarik | — | — |
prolative | mendatzat | — | — |
menda
menda
menda
Learned borrowing fromLatinmenda.
Deverbal frommendare(“to amend, correct”) +-a.
See the etymology of the correspondinglemma form.
menda
FromProto-Indo-European*mend-(“physical defect, fault”), same source as Old Irishmennar(“blemish, stain”).
menda f (genitivemendae);first declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | menda | mendae |
genitive | mendae | mendārum |
dative | mendae | mendīs |
accusative | mendam | mendās |
ablative | mendā | mendīs |
vocative | menda | mendae |
menda
menda f
menda