Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Jump to content
WiktionaryThe Free Dictionary
Search

irrumpo

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Fromin-(in, into) +‎rumpō(I break).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

irrumpō (present infinitiveirrumpere,perfect activeirrūpī,supineirruptum);third conjugation

  1. tointrude
  2. tostorm,dash, orburst into
  3. toinvade
    Synonyms:invādō,incurrō,impetō,oppugnō,aggredior,īnstō,excurrō,concurrō,occurrō,petō,accēdō,intrō,incēdō,adorior,adeō,opprimō,accurrō,arripiō,assiliō,inruō,appetō,invehō,incessō,lacessō
    Antonyms:repugnō,resistō,adversor,obversor,obstō,sistō
  4. toimpose oneself
  5. toinfringe;violate;interrupt,break orrush in or upon
    Synonyms:interrumpō,interveniō,dirimō,frangō,īnfringō,rumpō,violō,āvocō

Conjugation

[edit]
   Conjugation ofirrumpō (third conjugation)
indicativesingularplural
firstsecondthirdfirstsecondthird
activepresentirrumpōirrumpisirrumpitirrumpimusirrumpitisirrumpunt
imperfectirrumpēbamirrumpēbāsirrumpēbatirrumpēbāmusirrumpēbātisirrumpēbant
futureirrumpamirrumpēsirrumpetirrumpēmusirrumpētisirrumpent
perfectirrūpīirrūpistīirrūpitirrūpimusirrūpistisirrūpērunt,
irrūpēre
pluperfectirrūperamirrūperāsirrūperatirrūperāmusirrūperātisirrūperant
future perfectirrūperōirrūperisirrūperitirrūperimusirrūperitisirrūperint
passivepresentirrumporirrumperis,
irrumpere
irrumpiturirrumpimurirrumpiminīirrumpuntur
imperfectirrumpēbarirrumpēbāris,
irrumpēbāre
irrumpēbāturirrumpēbāmurirrumpēbāminīirrumpēbantur
futureirrumparirrumpēris,
irrumpēre
irrumpēturirrumpēmurirrumpēminīirrumpentur
perfectirruptus + present active indicative ofsum
pluperfectirruptus + imperfect active indicative ofsum
future perfectirruptus + future active indicative ofsum
subjunctivesingularplural
firstsecondthirdfirstsecondthird
activepresentirrumpamirrumpāsirrumpatirrumpāmusirrumpātisirrumpant
imperfectirrumperemirrumperēsirrumperetirrumperēmusirrumperētisirrumperent
perfectirrūperimirrūperīsirrūperitirrūperīmusirrūperītisirrūperint
pluperfectirrūpissemirrūpissēsirrūpissetirrūpissēmusirrūpissētisirrūpissent
passivepresentirrumparirrumpāris,
irrumpāre
irrumpāturirrumpāmurirrumpāminīirrumpantur
imperfectirrumpererirrumperēris,
irrumperēre
irrumperēturirrumperēmurirrumperēminīirrumperentur
perfectirruptus + present active subjunctive ofsum
pluperfectirruptus + imperfect active subjunctive ofsum
imperativesingularplural
firstsecondthirdfirstsecondthird
activepresentirrumpeirrumpite
futureirrumpitōirrumpitōirrumpitōteirrumpuntō
passivepresentirrumpereirrumpiminī
futureirrumpitorirrumpitorirrumpuntor
non-finite formsinfinitiveparticiple
activepassiveactivepassive
presentirrumpereirrumpīirrumpēns
futureirruptūrumesseirruptumīrīirruptūrusirrumpendus,
irrumpundus
perfectirrūpisseirruptumesseirruptus
future perfectirruptumfore
perfect potentialirruptūrumfuisse
verbal nounsgerundsupine
genitivedativeaccusativeablativeaccusativeablative
irrumpendīirrumpendōirrumpendumirrumpendōirruptumirruptū

Related terms

[edit]

Descendants

[edit]

References

[edit]
  • irrumpo”, inCharlton T. Lewis and Charles Short (1879)A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • irrumpo inGaffiot, Félix (1934)Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894)Latin Phrase-Book[1], London:Macmillan and Co.
    • to break into the town:in oppidum irrumpere

Spanish

[edit]

Verb

[edit]

irrumpo

  1. first-personsingularpresentindicative ofirrumpir
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=irrumpo&oldid=76653103"
Categories:
Hidden categories:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp