hít f (genitive singularhítar, pluralhítir)
f2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hít | hítin | hítir | hítirnar |
accusative | hít | hítina | hítir | hítirnar |
dative | hít | hítini | hítum | hítunum |
genitive | hítar | hítarinnar | híta | hítanna |
hít (pluralhítxʼ)
FromProto-Vietic*hiːt, fromProto-Mon-Khmer*hiit ~*hət(“to sniff, pant”); cognate withKhmerហិត(hət),Pacohhít,Manghic⁷.