| verbal noun | coimhlíonadh |
|---|
| past participle | coimhlíonta |
|---|
| tense | singular | plural | relative | autonomous |
|---|
| first | second | third | first | second | third |
|---|
| indicative |
|---|
| present | coimhlíonaim | coimhlíonann tú; coimhlíonair† | coimhlíonann sé, sí | coimhlíonaimid | coimhlíonann sibh | coimhlíonann siad; coimhlíonaid† | achoimhlíonann; achoimhlíonas / agcoimhlíonann* | coimhlíontar |
|---|
| past | choimhlíon mé;choimhlíonas | choimhlíon tú;choimhlíonais | choimhlíon sé, sí | choimhlíonamar;choimhlíon muid | choimhlíon sibh;choimhlíonabhair | choimhlíon siad;choimhlíonadar | achoimhlíon / archoimhlíon* | coimhlíonadh |
|---|
| past habitual | choimhlíonainn /gcoimhlíonainn‡‡ | choimhlíontá /gcoimhlíontᇇ | choimhlíonadh sé, sí /gcoimhlíonadh sé, s퇇 | choimhlíonaimis;choimhlíonadh muid /gcoimhlíonaimis‡‡;gcoimhlíonadh muid‡‡ | choimhlíonadh sibh /gcoimhlíonadh sibh‡‡ | choimhlíonaidís;choimhlíonadh siad /gcoimhlíonaidís‡‡;gcoimhlíonadh siad‡‡ | achoimhlíonadh / agcoimhlíonadh* | choimhlíontaí /gcoimhlíonta퇇 |
|---|
| future | coimhlíonfaidh mé; coimhlíonfad | coimhlíonfaidh tú; coimhlíonfair† | coimhlíonfaidh sé, sí | coimhlíonfaimid; coimhlíonfaidh muid | coimhlíonfaidh sibh | coimhlíonfaidh siad; coimhlíonfaid† | achoimhlíonfaidh; achoimhlíonfas / agcoimhlíonfaidh* | coimhlíonfar |
|---|
| conditional | choimhlíonfainn /gcoimhlíonfainn‡‡ | choimhlíonfá /gcoimhlíonfᇇ | choimhlíonfadh sé, sí /gcoimhlíonfadh sé, s퇇 | choimhlíonfaimis;choimhlíonfadh muid /gcoimhlíonfaimis‡‡;gcoimhlíonfadh muid‡‡ | choimhlíonfadh sibh /gcoimhlíonfadh sibh‡‡ | choimhlíonfaidís;choimhlíonfadh siad /gcoimhlíonfaidís‡‡;gcoimhlíonfadh siad‡‡ | achoimhlíonfadh / agcoimhlíonfadh* | choimhlíonfaí /gcoimhlíonfa퇇 |
|---|
| subjunctive |
|---|
| present | gogcoimhlíona mé; gogcoimhlíonad† | gogcoimhlíona tú; gogcoimhlíonair† | gogcoimhlíona sé, sí | gogcoimhlíonaimid; gogcoimhlíona muid | gogcoimhlíona sibh | gogcoimhlíona siad; gogcoimhlíonaid† | — | gogcoimhlíontar |
|---|
| past | dágcoimhlíonainn | dágcoimhlíontá | dágcoimhlíonadh sé, sí | dágcoimhlíonaimis; dágcoimhlíonadh muid | dágcoimhlíonadh sibh | dágcoimhlíonaidís; dágcoimhlíonadh siad | — | dágcoimhlíontaí |
|---|
| imperative |
|---|
| – | coimhlíonaim | coimhlíon | coimhlíonadh sé, sí | coimhlíonaimis | coimhlíonaigí; coimhlíonaidh† | coimhlíonaidís | — | coimhlíontar |
|---|