
Originally the masculine past participle of the verbburt(“to conjure magic”) (q.v.). Just asburt originally meant “to carve (marks, on a tree),”burts was originally “mark(s) carved on a tree.” Cognates includeLithuanianbùrtas(“lot, (pl.) sorcery”).[1]
burts m (1st declension)
| singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | |
|---|---|---|
| nominative | burts | burti |
| genitive | burta | burtu |
| dative | burtam | burtiem |
| accusative | burtu | burtus |
| instrumental | burtu | burtiem |
| locative | burtā | burtos |
| vocative | burt | burti |
| masculine(vīriešudzimte) | feminine(sieviešudzimte) | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | ||
| nominative | burts | burti | burta | burtas | |
| genitive | burta | burtu | burtas | burtu | |
| dative | burtam | burtiem | burtai | burtām | |
| accusative | burtu | burtus | burtu | burtas | |
| instrumental | burtu | burtiem | burtu | burtām | |
| locative | burtā | burtos | burtā | burtās | |
| vocative | — | — | — | — | |