abundantia (pluralabundantias)
Fromabundō(“I abound, exceed”).
abundantia f (genitiveabundantiae);first declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | abundantia | abundantiae |
| genitive | abundantiae | abundantiārum |
| dative | abundantiae | abundantiīs |
| accusative | abundantiam | abundantiās |
| ablative | abundantiā | abundantiīs |
| vocative | abundantia | abundantiae |