FromGermanEmil, fromLatinAemilius, a Roman family name possibly fromaemulus(“rival”). Cognate withFrenchÉmile.
Emil
|
Emil c
Emil
Emil m
Patronymics
singular | |
---|---|
indefinite | |
nominative | Emil |
accusative | Emil |
dative | Emili |
genitive | Emils |
Emil m (proper noun,strong,genitiveEmils)
Emil
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Emil | Emilek |
accusative | Emilt | Emileket |
dative | Emilnek | Emileknek |
instrumental | Emillel | Emilekkel |
causal-final | Emilért | Emilekért |
translative | Emillé | Emilekké |
terminative | Emilig | Emilekig |
essive-formal | Emilként | Emilekként |
essive-modal | — | — |
inessive | Emilben | Emilekben |
superessive | Emilen | Emileken |
adessive | Emilnél | Emileknél |
illative | Emilbe | Emilekbe |
sublative | Emilre | Emilekre |
allative | Emilhez | Emilekhez |
elative | Emilből | Emilekből |
delative | Emilről | Emilekről |
ablative | Emiltől | Emilektől |
non-attributive possessive – singular | Emilé | Emileké |
non-attributive possessive – plural | Emiléi | Emilekéi |
possessor | single possession | multiple possessions |
---|---|---|
1st person sing. | Emilem | Emiljeim |
2nd person sing. | Emiled | Emiljeid |
3rd person sing. | Emilje | Emiljei |
1st person plural | Emilünk | Emiljeink |
2nd person plural | Emiletek | Emiljeitek |
3rd person plural | Emiljük | Emiljeik |
Emil m (proper noun,genitive singularEmils)
indefinite singular | |
---|---|
nominative | Emil |
accusative | Emil |
dative | Emil |
genitive | Emils |
Emil m
Emil m
Learned borrowing fromLatinAemilius.
Emil m pers (female equivalentEmilia)
Ultimately from theLatinAemilius, borrowed later or adapted from another language; compare theFrenchÉmile and theGermanEmil.
Emil m (genitive/dativelui Emil,female equivalentEmilia)
Emil m pers (genitivesingularEmila,nominativepluralEmilovia,declension pattern ofchlap)
FromFrenchÉmile, fromLatinAemilius. First recorded as a given name in Sweden in 1741.