Aina f
First recorded as a given name of Swedish speaking Finns in 1839. Generally interpreted as a variant ofAino. Not related toaina(“always”), to which the resemblance is a coincidence.
Aina
| Inflection ofAina (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | Aina | Ainat | |
| genitive | Ainan | Ainojen | |
| partitive | Ainaa | Ainoja | |
| illative | Ainaan | Ainoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | Aina | Ainat | |
| accusative | nom. | Aina | Ainat |
| gen. | Ainan | ||
| genitive | Ainan | Ainojen Ainainrare | |
| partitive | Ainaa | Ainoja | |
| inessive | Ainassa | Ainoissa | |
| elative | Ainasta | Ainoista | |
| illative | Ainaan | Ainoihin | |
| adessive | Ainalla | Ainoilla | |
| ablative | Ainalta | Ainoilta | |
| allative | Ainalle | Ainoille | |
| essive | Ainana | Ainoina | |
| translative | Ainaksi | Ainoiksi | |
| abessive | Ainatta | Ainoitta | |
| instructive | — | Ainoin | |
| comitative | See the possessive forms below. | ||
Aina
First recorded as a given name of Latvians in 1915. Fromaina(“view, sight”). Possibly also borrowed fromFinnishAina.
Aina f
Borrowed fromFinnishAina, recorded in the 19th century.
Aina
Borrowed fromFinnishAina, first recorded as a name of Swedish speaking Finns in 1839, in Sweden in 1845.
| Audio: | (file) |
Àìná