 | Το λήμμα δεν περιέχειπηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/01/2021. |
| Ford 1952 | |
|---|---|
 Ford Crestline Victoria του 1952 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Ford Motor Company |
| Παραγωγή | Δεκέμβριος 1952 — 1955 |
| Σεζόν | 1953 — 1955 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Full-size Ford |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.921 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.037 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.859 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.350-1.650 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford 1949 |
| Επόμενο μοντέλο | Ford 1955 Ford Courier (για βαν) |
Ησειρά αυτοκινήτων Ford ανανεώθηκε και πάλι για τα τέλη του 1952, αν και παρέμεινε παρόμοια με ταπροηγούμενα Ford του 1949, αυτή τη φορά όμως με καμπυλωτό μονοκόμματοπαρμπρίζ. Το μοντέλο έλαβε έναν νέοκινητήρα, 6-κύλινδρο σε σειρά, τον «Mileage Maker» με 101 ίππους. Ο 6-κύλινδρος σε σειρά 226 CID (3.7 λίτρων)κινητήρας αντικαταστάθηκε από έναν καινούριο «Mileage Maker» με επικεφαλής βαλβίδες, κυβισμού 215 CID (3.5 λίτρων) και ισχύος 101 hp (75 kW), ενώ ο παλαιός 239 CID (3.9 λίτρων) Flathead V8 παρέμεινε με ισχύ 110 hp (82 kW). Αυτός ο σχεδιασμός θα συνεχιζόταν μέχρι τη σεζόν (model year) του 1954, με έναν επανασχεδιασμό που κυκλοφόρησε το 1955 και τον αντικατέστησε.
Οι γραμμές του μοντέλου αναμορφώθηκαν και πάλι, με το βασικό μοντέλο να ονομάζεται «Mainline» και το μεσαίο επίπεδο «Customline». Το κορυφαίο «Crestline» περιελάμβανε το αναδιπλούμενης οροφής (convertible /καμπριολέ) «Sunliner» και το (άκαμπτης οροφής) «Victoria», παράδοση που χρονολογείται από το 1932 με το 2-πορτο coupe Ford Victoria. Το στέισον βάγκον συνέχιζε να παράγεται με το «Country Squire». Στο εσωτερικό υπήρχε ένας πίνακας ελέγχου με αισθητική «αεροπορικής πτήσης» και τοποθετήθηκαν νέα πεντάλ κάτω από τοταμπλό. Τοβολτόμετρο, ο μετρητήςβενζίνης, ομετρητής θερμοκρασίας και ο δείκτηςπίεσης του λαδιού ήταν στάνταρ εξοπλισμός. Το ρολόι και τοραδιόφωνο ήταν στο κέντρο της κεντρικής κονσόλας. Η γρίλια έφερε στο κέντρο της κύκλο που περιβάλλεται από δακτύλιοχρωμίου, καθώς και γωνιακούς δείκτες (φλας) τύπου «εισαγωγής τζετ». Χρησιμοποιήθηκαν νέοι μεντεσέδες στις πόρτες. Τα πεντάλ του φρένου και τουσυμπλέκτη είχαν πλέον επανασχεδιαστεί. Το μεταξόνιο ήταν σε όλα τα μοντέλα 2.921 χιλιοστά.[1][2]
Το 1953 ήταν η 50ή επέτειος από την ίδρυση τηςFord. Τα μεγάλα νέα για το 1953 ήταν η διαθεσιμότητα της υποβοήθησης στα φρένα και στο τιμόνι, τα οποία στο παρελθόν είχαν περιοριστεί στις ακριβότερες θυγατρικές, Mercury καιLincoln. Η σφαίρα της κεντρικής γρίλιας έχασε τον δακτύλιό της και άρχισε να πλαισιώνεται από κατακόρυφες μαύρες ρίγες, ενώ τα γωνιακά φλας ήταν πλέον ορθογώνιας σχεδίασης φώτα και όχι κυκλικά. Όλα τα Ford του 1953 έφεραν ως στάνταρ αναμνηστικά τιμόνια με σχετική διακόσμηση για την 50ή επέτειο της εταιρείας. Ο William Clay Ford έτρεξε στοράλλυΙντιανάπολις 500 με ένα convertible (καμπριολέ) Sunliner με ένα σετ ελαστικών Continental (Coronado kit). Αυτή ήταν επίσης η τελευταία χρονιά με επένδυση πραγματικού ξύλου πάνω στο αμάξωμα του station wagon Country Squire.[3]
Προς το τέλος του έτους, η Ford πρόσθεσε το υδραυλικό τιμόνι «Master-Guide» ως έξτρα επιλογή στα αυτοκίνητα με κινητήρες V8. Μια ασυνήθιστη υπηρεσία που παρείχε η Ford ήταν ότι τα κουμπιά προεπιλογήςραδιοφώνου μπορούσαν να είχαν ήδη ρυθμιστεί σε τοπικούς σταθμούς από τον αντιπρόσωπο. Τοκαλοριφέρ χρεωνόταν με 74δολάρια επιπλέον.[4]
Λόγω της σχέσης της Ford με τηνGAZ στηΣοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930-1940, μερικές φορές πιστεύεται ότι τοGAZ-21 "Volga" ήταν στην πραγματικότητα αντίγραφο του Ford του 1952. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια, καθώς το Volga εμπνεύστηκε απλώς από τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές τάσεις του στυλ της εποχής, αλλά δεν μοιραζόταν τίποτα μηχανικά με τα οχήματα που ήταν παρόμοιο σε στυλ, τα οποία δεν ήταν μόνο της Ford, αλλά και άλλων. Μόνο το κιβώτιο ταχυτήτων ελήφθη απευθείας από τη Ford και κατασκευάστηκε με άδεια της Ford από την GAZ για χρήση στα οχήματά της.[5][6][7]
.jpg)
.JPG)
Το Ford αυτής της γενιάς, επίσης, κυκλοφόρησε ωςβαν και coupé utility (ουσιαστικά ένα είδος αγροτικού pickup βασισμένο σε σασί και σώμα επιβατικού οχήματος, ως μια φτηνότερη και μικρότερη εναλλακτική στηνσειρά F της Ford) στηνΑμερική και στηνΑυστραλία. Αυτά τα μικρά ελαφράφορτηγά κυκλοφόρησαν με το όνομαCourier και τελικά έγιναν μια εντελώς ανεξάρτητη σειρά με το ίδιο όνομα. Συνέχιζαν να πωλούνται με το ίδιο όνομα (Ford Courier) μέχρι το 2015.[8][9][10]