Η ονομασία Σουρινάμ φαίνεται να προέρχεται από το όνομα Σουρινέν, μίας ομάδαςινδιάνων τηςγλωσσικής οικογένειας τωνΑραουάκων, οι οποίοι κατοίκησαν πρώτοι την περιοχή της σημερινής ομώνυμης χώρας, πριν την έλευση τωνΕυρωπαίων. Αρχικά, η περιοχή ονομάστηκε Σουρινάμ απόΆγγλους αποίκους, οι οποίοι και ίδρυσαν τον πρώτο αποικιακό οικισμό στοΜάρσαλς Κρικ, δίπλα στονποταμό Σουρινάμ. Παλαιότερα, η χώρα ήταν γνωστή ως Ολλανδική Γουιάνα, αν και ο όρος Σουρινάμ χρησιμοποιούταν από τους Άγγλους μέχρι να υιοθετηθεί και ως επίσημη ονομασία του σύγχρονου κράτους.
Στις αρχές του 16ου αιώνα, η σημερινή περιοχή του Σουρινάμ ανακαλύφθηκε απόΓάλλους,Ισπανούς καιΆγγλους εξερευνητές τηςΑμερικής. Ένα αιώνα αργότερα,Ολλανδοί και Άγγλοι ίδρυσαν αποικίες φυτειών στα εύφορα εδάφη των ποταμών της ευρύτερης Γουιάνας. Η παλαιότερη καταγεγραμμένη αποικία βρισκόταν στον ποταμό Σουρινάμ και συγκεκριμένα στο Μάρσαλς Κρικ, που κατοικήθηκε από Άγγλους. Στην πορεία του χρόνου, αναπτύχθηκαν διενέξεις μεταξύ των Άγγλων και των Ολλανδών εμπόρων και φυτειοπαραγωγών στην περιοχή, με συνέπεια την απόφαση των Ολλανδών το1667 να προστατεύσουν τις φυτείες της περιοχής από πιθανή κατάκτηση από τους Άγγλους. Έτσι, με τη συνθήκη τηςΜπρέντα κράτησαν τα δικαιώματα στην περιοχή, παραχωρώντας ως αντάλλαγμα στους Άγγλους τον μικρό εμπορικό σταθμό τουΝέου Άμστερνταμ στηΒόρειο Αμερική, ο οποίος εξελίχθηκε στη σημερινή μεγαλούπολη τηςΝέας Υόρκης.
Οι Ολλανδοί ιδιοκτήτες φυτειών βασίζονταν σεσκλάβους από τηνΑφρική για την καλλιέργειακαφέ,κακάο,ζαχαροκάλαμου καιβαμβακιού, κατά μήκος των ποταμών της περιοχής. Η συμπεριφορά απέναντι στους σκλάβους ήταν σκληρή και πολλοί δραπέτευαν. Με τη βοήθεια ιθαγενών κατοίκων των γειτονικώντροπικών δασών, οι σκλάβοι ανέπτυξαν το δικό τους ιδιαίτερο κα ανεξάρτητο πολιτισμό. Γνωστοί με την ονομασία Μαρούνς στααγγλικά και Μπόσνεγκερς σταολλανδικά, οι ελεύθεροι αυτοί πρώην σκλάβοι δημιούργησαν πολλές ανεξάρτητες φυλές, όπως τις Σαραμάκα, Παραμάκα, Ντγιούκα ή Αουκάν, Κουίντι, Αλούκου ή Μπόνι και Ματάουι.
Οικισμός των Μαρούνς στον ποταμό Σουρινάμ το 1955.
Οι Μαρούνς έκαναν συχνά επιδρομές στις φυτείες για τη στρατολόγηση νέων μελών, αλλά έκλεβαν γυναίκες, όπλα, τροφή και προμήθειες. Αυτές οι επιθέσεις ήταν συχνά θανατηφόρες για τους ιδιοκτήτες και τις οικογένειές τους, και μετά από αρκετές ανεπιτυχείς εκστρατείες εναντίον των καταδρομέων, τον 19ο αιώνα οι επίσημες αρχές υπέγραψαν συνθήκες ειρήνης, παραχωρώνταςδικαιώματα αυτοδιάθεσης και εμπορίου στις φυλές των Μαρούνς.
Η δουλεία καταργήθηκε επισημως από την Ολλανδία στο Σουρινάμ το 1863, αλλά οι σκλάβοι στην περιοχή δεν ελευθερώθηκαν πλήρως παρά μόνο μετά το 1873, με τη θέσπιση μίας υποχρεωτικής μεταβατικής δεκαετίας με εργασία στις φυτείες με τον ελάχιστο μισθό και χωρίς βασανιστήρια. Με την πλήρη απελευθέρωση, οι περισσότεροι σκλάβοι εγκατέλειψαν τις φυτείες και μετοίκησαν στην πόλη τουΠαραμαρίμπο. Ως φυτειοπαραγωγική αποικία, το Σουρινάμ βασίζονταν στην παραγωγή και τη χειρωνακτική εργασία, έτσι οι Ολλανδοί, για να αντισταθμίσουν την απουσία των σκλάβων, έφεραν μισθωμένους εργάτες από τιςΟλλανδικές Ανατολικές Ινδίες, δηλαδή τη σημερινήΙνδονησία, και τηνΙνδία, μέσω συμφωνίας με τους Βρετανούς. Επίσης, κατά το τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου, μικροί αριθμοί εργατών μεταφέρθηκαν από τηνΚίνα και τηΜέση Ανατολή. Αυτό έχει σήμερα ως συνέπεια, το Σουρινάμ, αν και μικρό πληθυσμιακά, να παρουσιάζει μία από τις πιο ποικίλες εθνικές συνθέσεις παγκόσμια.
Το1954, οι Ολλανδοί παραχώρησαν στο Σουρινάμ ένα σύστημα περιορισμένης αυτοδιακυβέρνησης, ενώ διατήρησαν τον έλεγχο της άμυνας και των διεθνών σχέσεων. Το1973, η τοπική κυβέρνηση με την ηγεσία τουκόμματος ΝΡΚ,Κρεολών,Αφροαμερικάνων καιμιγάδων, ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με την Ολλανδική κυβέρνηση για πλήρη ανεξαρτησία, η οποία τελικά παραχωρήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του1975. Οι τελικές συμφωνίες έδωσαν στηνοικονομία της χώρας σημαντική βοήθεια για μία δεκαετία από την ανεξαρτησία, υποστηρίζοντας έτσι την ανάπτυξη.
Πρώτοςπρόεδρος της χώρας ήταν ο Γιόχαν Φέριερ, πρώην κυβερνήτης, μεπρωθυπουργό τον αρχηγό του Εθνικού Κόμματος του Σουρινάμ, Χενκ Άρον. Την περίοδο πριν την ανεξαρτησία, σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της χώρας μετοίκησε στην Ολλανδία, καθώς αρκετοί κάτοικοι φοβήθηκαν την πορεία του ανεξάρτητου κράτους μετά από το καθεστώς της Ολλανδικής υπεράκτιας αποικίας. Η διασπορά του Σουρινάμ ανέρχεται έτσι σε περισσότερους από 250.000 ανθρώπους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ζουν στην Ολλανδία.
Στις 25 Φεβρουαρίου του 1980, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα με την ηγεσία του Ντεσί Μπουτέρσε ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και ξεκίνησε μία δύσκολη οικονομικά και κοινωνικά περίοδος για τη χώρα. Οι επόμενες εκλογές και η υιοθέτηση νέου συντάγματος έγιναν το 1987, ενώ οι πραξικοπηματίες παρέμειναν στην ηγεσία του στρατού. Ο Μπουτέρσε, αντίθετος με τη νέα κυβέρνηση, την απομάκρυνε το 1990, με ενέργειες που έμειναν γνωστές στην ιστορία ως "το τηλεφωνικό πραξικόπημα". Η ισχύς του καθεστώτος όμως άρχισε να φθίνει μετά τις εκλογές του 1991, και ξέσπασε ένας βίαιος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του στρατού και των φυλών των Μαρούνς, με ηγέτη τον επαναστάτηΡόνι Μπρούνσβαϊκ.
Ηδημοκρατία στη χώρα ισχυροποιήθηκε σταδιακά μετά τα γεγονότα της δεκαετίας του 1990 και η οικονομία έγινε περισσότερο πολυδιάστατη και λιγότερο εξαρτημένη από την Ολλανδική οικονομική βοήθεια. Η εξόρυξη βωξίτη αποτελεί ένα ισχυρό τομέα, αλλά επίσης η ανακάλυψη και εκμετάλλευση πετρελαίου και χρυσού συνεισφέρει στην οικονομική ανεξαρτησία της χώρας. Ηγεωργία, και ειδικότερα η καλλιέργειαμπανάνας καιρυζιού, αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της δραστηριότητας, καθώς και η πρόσφατη ανάπτυξη του εναλλακτικούτουρισμού παρέχει νέες δυνατότητες.
Η χώρα βρίσκεται στηΝότια Αμερική και το έδαφός της έχει τετραγωνισμένο σχήμα. Το μήκος τωνακτών της είναι 400χιλιόμετρα. Απόγεωλογικής άποψης, το έδαφος αποτελείται απόιζηματογενή (στις ακτές) καιμεταμορφωσιγενή πετρώματα. Οι κυριότεροιποταμοί είναι ο Σουρινάμ, που έδωσε το όνομά του και στο κράτος, ο Μαρονί, ο Κότικα και ο Κερεντάιν.
Τοκλίμα του κράτους είναι υγρό και ζεστό, καθώς επηρεάζεται αφενός από τη θέση του κοντά στονισημερινό και αφετέρου από τους αληγείςανέμους, οι οποίοι πνέουν από τα νοτιοδυτικά. Η μέσηθερμοκρασία κυμαίνεται από 25 μέχρι 30βαθμούς Κελσίου, ενώ οιβροχοπτώσεις ξεπερνούν τα 2.500 χιλιοστά ετησίως. Μαγκρόβια δάση και μεγάλες σαβάνες χαρακτηρίζουν τηβλάστηση. Στη χώρα ζουν πολλά σπάνια είδηπουλιών καιζώα, όπωςτάπιροι,πίθηκοι καιαιλουροειδή.
ΟιΟλλανδοί ήταν οι πρώτοι που εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Σουρινάμ, στα τέλη του 17ου αιώνα. ΣτοΠαραμαρίμπο πήγανΕβραίοι, Ολλανδοί καιΙταλοί έμποροι.Αφρικανοί που εργάζονταν ως δούλοι σε φυτείες ζαχαροκάλαμου και καπνού στηνΕυρώπη, κατάφεραν να δραπετεύσουν και εγκαταστάθηκαν στο εσωτερικό της χώρας.
Δημιουργήθηκε έτσι η εθνοτική ομάδα των Μπους-Νίγκρος (μαύροι των δασών). Αργότερα στη χώρα μετανάστευσαν και άλλοι λαοί από πρώην ολλανδικές αποικίες (Ινδονησία, καιΙνδοί εργάτες που μετέβησαν με συμβόλαιο εκεί σε συμφωνία με τηΒρετανία), έτσι ώστε σήμερα κυρίαρχη ομάδα να αποτελούν οι πληθυσμοί ινδικής καταγωγής (απαρτίζουν περίπου το 40% του συνολικού πληθυσμού της χώρας). Υπάρχουν επίσηςΚρεολοί, Ινδονήσιοι,Κινέζοι και ελάχιστοιλευκοί.
Τοπροσδόκιμο ζωής στο σύνολο τουπληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2023 του Τμήματος Οικονομικών και Κοινωνικών Θεμάτων τωνΗνωμένων Εθνών, ήταν 73,6 έτη (70,5 έτη για τουςάνδρες και 76,8 έτη για τιςγυναίκες)[5] ενώ ηδιάμεση ηλικία ήταν τα 28,1 έτη.[5] Αποτελεί μια από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες παγκοσμίως, με μέση πυκνότητα 2,6 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Τα 3/4 του πληθυσμού ζουν στα αστικά κέντρα, ενώ στην παράκτια ζώνη κατοικούν όσοι ασχολούνται με τη γεωργία και οι μεταλλωρύχοι.
Πρωτεύουσα της χώρας είναι τοΠαραμαρίμπο, στα βόρεια, όπου ζει σχεδόν ο μισός από το συνολικό πληθυσμό της χώρας. Η πόλη αποτελεί εμπορικό και συγκοινωνιακό κέντρο, διαθέτοντας διεθνές αεροδρόμιο.
Σε ό,τι αφορά τηγλώσσα, η επίσημη είναι ηολλανδική και ευρεία είναι η χρήση τηςαγγλικής και της λεγόμενηςτάκι τάκι, μιας τοπικής διαλέκτου, που περιέχει στοιχεία απόινδικές καιινδονησιακές διαλέκτους.
Στο Σουρινάμ, το πολίτευμα του οποίου είναι συνταγματική δημοκρατία, διεξάγονται εκλογές γιαεθνοσυνέλευση. Δικαίωμαψήφου στιςεκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Τα παλαιότερα δείγματα ανθρώπινης παρουσίας στο Σουρινάμ ανακαλύφθηκαν στα νότια της χώρας και μάλιστα στις σαβάνες. Έχουν βρεθεί επίσης λίθινα εργαλεία σε αρκετές περιοχές του διαμερίσματος Σιπαλιουίνι.
Ευρήματα στα δυτικά της χώρας καταδεικνύουν την ανάπτυξη της κεραμικής τέχνης από τους αυτόχθονες.
Η μουσική στη χώρα αποτελεί κράμα του αφρικανικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενώ οι Ινδοί διέδωσαν τα παραδοσιακά τους μουσικά όργανα, όπως τοσιτάρ και τοντόλακ. Τα βασικά όργανα της παραδοσιακής μουσικής ("κασέκο" ή "Μουσική του Μεγάλου Τυμπάνου") είναι τα κρουστά, σε συνδυασμό με πνευστά (τρομπόνι, σαξόφωνο) και ο ρυθμός είναι σύνθετος.
Το κράτος προσφέρει στον επισκέπτη πολλά και αξιόλογα μνημεία, τα περισσότερα κατάλοιπα του παλαιού καθεστώτος (επικυριαρχία των Ολλανδών).
Ηπρωτεύουσα,Παραμαρίμπο έχει το Ιστορικό της Κέντρο, το οποίο έχει ανακηρυχθεί από τηνUNESCOΜνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, από το2002. Σημαντικά επίσης είναι το Μουσείο (στεγάζεται στο Οχυρό Ζέελαντ), το Κέντρο Πολιτισμού, ο καθεδρικός ναός του 19ου αιώνα, μία Συναγωγή του 17ου αιώνα, το τζαμί, ένα από τα μεγαλύτερα στη Νότια Αμερική, η Πλατεία της Ανεξαρτησίας και το Πανεπιστήμιο του Παραμαρίμπο.
Οι φυσιολάτρες θα αποζημιωθούν από τα καταφύγιαάγριας ζωής και τηνπανίδα που υπάρχει στα υψίπεδα.
Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Οιαεροπορικές συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από τις αερογραμμέςBlue Wing Airlines,Caribbean Commuter Airways (Caricom Airways),Gumair καιSurinam Airways.
↑5,05,1«World Population Prospects 2024»(XLSX) (στα Αγγλικά). United Nations Department of Economic and Social Affairs. 27 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2025.
↑Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2014, Watch Tower Bible And Tract Society of Pennsylvania, σελ. 186
.svg)
