Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίςπαραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγέςχρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναιεπαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε:{{χωρίς παραπομπές|17|07|2025}}
Ο σερΡίτσαρντ Στάρκι[17] (αγγλικά: Richard Starkey, 7 Ιουλίου 1940), γνωστός ωςΡίνγκο Σταρ (Ringo Starr), είναιΆγγλοςμουσικός,τραγουδιστής καιηθοποιός, περισσότερο γνωστός ωςντράμερ του μουσικού συγκροτήματοςThe Beatles. Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1940 στοΛίβερπουλ τηςΑγγλίας. Γιος του είναι ο τραγουδιστής Ζακ Στάρκι (γεννημένος το 1965). Είναι παντρεμένος με τη γνωστή από ταινία της σειράςΤζέιμς Μποντ ηθοποιόΜπάρμπαρα Μπαχ.Το 2018 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα και έγινε σερ. Τον Αύγουστο του 2019 εμφανίστηκε στο φεστιβάλ Woodstock 2019, για τα 50 χρόνια από το φεστιβάλ τουΓούντστοκ του 1969. Ο Σταρ τραγουδούσε περιστασιακά τα βασικά φωνητικά με τους Beatles, συνήθως ένα τραγούδι σε κάθεάλμπουμ, ανάμεσα στα οποία τα "Yellow Submarine" και "With a Little Help from My Friends". Έγραψε και τραγούδησε επίσης τα τραγούδια των Beatles "Don't Pass Me By" και "Octopus's Garden", καθώς και τέσσερα ακόμη σε συνεργασία με άλλους.
Ο Σταρ προσβλήθηκε από επικίνδυνες ασθένειες στην παιδική του ηλικία, με περιόδους παρατεταμένης νοσηλείας. Κατείχε για λίγο μια θέση στους Βρετανικούς Σιδηροδρόμους και στη συνέχεια μαθήτευσε ως μηχανικός σε έναν κατασκευαστή σχολικού εξοπλισμού στο Λίβερπουλ. Το 1957, συνίδρυσε το πρώτο του συγκρότημα, τους Eddie Clayton Skiffle Group, το οποίο γνώρισε αρκετή τοπική επιτυχία. Όταν ιδρύθηκαν οι Beatles το 1960, ο Σταρ ήταν μέλος ενός άλλου γκρουπ από το Λίβερπουλ, των Rory Storm and the Hurricanes. Μετά από μέτρια επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και τοΑμβούργο, εγκατέλειψε τους Hurricanes όταν του ζητήθηκε να ενταχθεί στους Beatles τον Αύγουστο του 1962, αντικαθιστώντας τον Πιτ Μπεστ.
Εκτός από τιςταινίες των Beatles, ο Σταρ έχει παίξει και σε πολλές άλλες. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος το 1970, κυκλοφόρησε αρκετά επιτυχημένασινγκλ, ανάμεσα στα οποία και η τοπ 10 επιτυχία στιςΗΠΑ "It Don't Come Easy" και τα νούμερο ένα "Photograph" και "You're Sixteen". Το πιο επιτυχημένο σινγκλ του στοΗνωμένο Βασίλειο ήταν το "Back Off Boogaloo", το οποίο έφτασε στο νούμερο δύο. Πέτυχε εμπορική και κριτική επιτυχία με το άλμπουμ τουRingo του 1973, το οποίο μπήκε στο τοπ 10 τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ. Ο Σταρ συμμετείχε σε πολλάντοκιμαντέρ, έχει παρουσιάσειτηλεοπτικές εκπομπές, αφηγήθηκε τις δύο πρώτες σειρές του παιδικού τηλεοπτικού προγράμματοςΤόμας το τρενάκι και υποδύθηκε τον "κύριο Εισπράκτορα" κατά την πρώτη σεζόν της παιδικής τηλεοπτικής σειράς του PBSShining Time Station. Από το 1989, περιοδεύει με το γκρουπ Ringo Starr & His All-Starr Band.
Το στιλ παιξίματος του Σταρ, το οποίο έδινε έμφαση στην αίσθηση και όχι στην τεχνική δεξιοτεχνία, έκανε πολλούςντράμερ να επανεξετάσουν το παίξιμό τους από συνθετική άποψη. Επηρέασε επίσης διάφορες σύγχρονες τεχνικές ντραμς.[18] Κατά τη γνώμη του, η καλύτερη ηχογραφημένη του ερμηνεία ήταν στο "Rain" των Beatles.[19] Το 1999, εισήχθη στο Modern Drummer Hall of Fame. Το 2011, οι αναγνώστες του περιοδικούRolling Stone τον ονόμασαν τον πέμπτο καλύτερο ντράμερ όλων των εποχών. Εισήχθη δύο φορές στοRock and Roll Hall of Fame,[20] ως Beatle το 1988 και ως σόλο καλλιτέχνης το 2015, και χρίστηκε ιππότης το 2018 για τις υπηρεσίες του στη μουσική.[21]
Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Σταρ στο Ντινγκλ τουΛίβερπουλ (Μάιος 2013)
Ο Ρίτσαρντ Στάρκι γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1940 στην οδό Madryn 9 στο Ντινγκλ, μια περιοχή στο κέντρο της πόλης τουΛίβερπουλ. Είναι το μοναδικό παιδί των ζαχαροπλαστών Ρίτσαρντ Στάρκι (1913–1981) και Έλσι Γκλιβ (1914–1987).[22] Στην Έλσι άρεσε τοτραγούδι και οχορός, χόμπι που μοιραζόταν με τον σύζυγό της, φανατικό θαυμαστής τουσουίνγκ.[23] Πριν από τη γέννηση του γιου τους, τον οποίο αποκαλούσαν "Ρίτσι", το ζευγάρι είχε περάσει μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στην τοπική αίθουσα χορού, αλλά οι τακτικές τους έξοδοι τελείωσαν αμέσως μετά τη γέννησή του.[24] Η Έλσι υιοθέτησε μια υπερπροστατευτική προσέγγιση για την ανατροφή του γιου της που άγγιζε την καταπίεση. Στη συνέχεια, ο "Μεγάλος Ρίτσι", όπως έγινε γνωστός ο πατέρας του, έχασε το ενδιαφέρον για την οικογένειά του, επιλέγοντας να περνά πολλές ώρες πίνοντας και χορεύοντας σεπαμπ, μερικές φορές για αρκετές συνεχόμενες ημέρες.[24]
Σε μια προσπάθεια να μειώσει το κόστος στέγασης, η οικογένειά του μετακόμισε το 1944 σε μια άλλη γειτονιά στο Ντινγκλ, το Άντμιραλ Γκρόουβ. Λίγο αργότερα οι γονείς του χώρισαν.[25] Ο Στάρκι αργότερα δήλωσε ότι δεν έχει «πραγματικές αναμνήσεις» από τον πατέρα του, ο οποίος ελάχιστη προσπάθεια έκανε να δεθεί μαζί του, επισκεπτόμενός τον μόλις τρεις φορές στη συνέχεια.[26] Η Έλσι δυσκολευόταν να επιβιώσει με τα τριάντα σελίνια την εβδομάδα που έπαιρνε ως διατροφή από τον πρώην σύζυγό της, γι' αυτό άρχισε να καθαρίζει σπίτια μέχρι που εξασφάλισε μια θέση μπαργούμαν, ένα επάγγελμα που έκανε δώδεκα χρόνια.[27]
Σε ηλικία έξι ετών, ο Στάρκι εμφάνισεσκωληκοειδίτιδα. Μετά από μια συνηθισμένη σκωληκοειδεκτομή, προσβλήθηκε απόπεριτονίτιδα, με αποτέλεσμα να πέσει σεκώμα που κράτησε μέρες.[28] Η ανάρρωσή του διήρκεσε δώδεκα μήνες, τους οποίους πέρασε μακριά από την οικογένειά του στο νοσοκομείο παίδων Myrtle Street του Λίβερπουλ.[29] Μετά την έξοδό του τον Μάιο του 1948, η μητέρα του του επέτρεψε να μείνει στο σπίτι, με αποτέλεσμα να μην πηγαίνει σχολείο.[30] Στα οκτώ του, παρέμεινεαναλφάβητος, με κακή αντίληψη τωνμαθηματικών.[30] Η αμορφωσιά του συνέβαλε σε ένα αίσθημα αποξένωσης στο σχολείο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να κάνει τακτικά σκασιαρχείο.[31] Μετά από αρκετά χρόνια διδασκαλία δύο φορές την εβδομάδα από την παρένθετη αδερφή του και τη γειτόνισσα Μαρί Μαγουάιρ Κρόφορντ, ο Στάρκι είχε σχεδόν φτάσει στο μορφωτικό επίπεδο των συνομηλίκων του, αλλά το 1953, προσβλήθηκε απόφυματίωση και εισήχθη σεσανατόριο, όπου παρέμεινε δύο χρόνια.[32] Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, το ιατρικό προσωπικό έκανε προσπάθεια να τονώσει την κινητικότητα των ασθενών και να τους ανακουφίσει από την πλήξη ενθαρρύνοντάς τους να συμμετέχουν στηνμπάντα του νοσοκομείου, γεγονός που τον οδήγησε στην πρώτη του επαφή μεκρουστό όργανο: μια αυτοσχέδια μπαγκέτα που χρησιμοποιούσε για να χτυπάει την ντουλάπα δίπλα στο κρεβάτι του.[33] Λίγο αργότερα, άρχισε να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για τατύμπανα, λαμβάνοντας ένα αντίγραφο του τραγουδιού "Bedtime for Drums" ως δώρο ανάρρωσης από την Κρόφορντ.[34] Ο Στάρκι σχολίασε: «Ήμουν στην μπάντα του νοσοκομείου... Εκεί άρχισα πραγματικά να παίζω. Ποτέ μου δεν θέλησα τίποτα άλλο από εκεί και πέρα... Οι παππούδες μου μου χάρισαν έναμαντολίνο και έναμπάντζο, αλλά δεν τα ήθελα. Ο παππούς μου έδωσε μιαφυσαρμόνικα... είχαμε πιάνο – τίποτα. Μόνο τύμπανα».[35]
Ο Στάρκι φοίτησε στο St Silas, ένα δημοτικό σχολείο τηςΕκκλησίας της Αγγλίας κοντά στο σπίτι του, όπου οι συμμαθητές του του είχαν δώσει το παρατσούκλι "Λάζαρος", και αργότερα στο μοντέρνο γυμνάσιο του Dingle Vale, όπου έδειξε κλίση στηντέχνη και τοθέατρο, καθώς και σε πρακτικά μαθήματα όπως ημηχανική.[36] Ως αποτέλεσμα των παρατεταμένων νοσηλειών, έμεινε πίσω από τους συνομηλίκους του και δεν ήταν έτοιμος για τις κατατακτήριες εξετάσεις που απαιτούνταν για τη φοίτηση σε λύκειο.[37] Στις 17 Απριλίου 1954, η μητέρα του Στάρκι παντρεύτηκε τον Χάρι Γκρέιβς στο δημαρχειίο του Μάουντ Πλέζαντ, στο Λίβερπουλ.[38] Ήταν ένας πρώην Λονδρέζος που είχε μετακομίσει στο Λίβερπουλ μετά την αποτυχία του πρώτου του γάμου. Ο Γκρέιβς, παθιασμένος θαυμαστής της μουσικής των μπιγκ μπαντ και των τραγουδιστών τους, μύησε στον Στάρκι στις ηχογραφήσεις των Ντάινα Σορ, Σάρα Βον και Μπίλι Ντάνιελς.[39] Ο Γκρέιβς δήλωσε ότι αυτός και ο "Ρίτσι" δεν είχαν έρθει ποτέ σε αντιπαράθεση. Ο Στάρκι σχολίασε αργότερα: «Ήταν υπέροχος... Έμαθα την ευγένεια από τον Χάρι».[40] Μετά την παρατεταμένη παραμονή στο νοσοκομείο μετά την ανάρρωση του Στάρκι από τη φυματίωση, δεν επέστρεψε στο σχολείο, προτιμώντας να μείνει στο σπίτι και να ακούει μουσική ενώ έπαιζε μαζί χτυπώντας κουτιά μπισκότων με ξύλα.[41]
Ο βιογράφος των Beatles Μπομπ Σπιτς περιέγραψε την ανατροφή του Στάρκι ως «ντικενσιανό χρονικό ατυχίας».[42] Η Κρόφορντ σχολίασε: «Όπως όλες οι οικογένειες που ζούσαν στο Ντινγκλ, ήταν μέρος ενός συνεχιζόμενου αγώνα για επιβίωση».[42] Τα παιδιά που ζούσαν εκεί περνούσαν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο πάρκο, ξεφεύγοντας από τον γεμάτοαιθάλη αέρα της γειτονιάς τους.[42] Σαν να μην έφταναν αυτές οι δυσκολίες, το βίαιοέγκλημα αποτελούσε σχεδόν διαρκή ανησυχία για όσους ζούσαν σε μια από τις παλαιότερες και φτωχότερες συνοικίες της πόλης του Λίβερπουλ.[43] Ο Στάρκι σχολίασε αργότερα: «Κραούσες το κεφάλι σου χαμηλά, τα μάτια σου ανοιχτά και δεν έμπαινες εμπόδιο σε κανέναν».[44]
Μετά την επιστροφή του στο σπίτι από το σανατόριο στα τέλη του 1955, ο Στάρκι άρχισε να δουλεύει, αλλά δεν είχε ούτε κίνητρο ούτε πειθαρχία. Οι αρχικές του προσπάθειες για επικερδή απασχόληση αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.[45] Σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ζεστά ρούχα, κράτησε για λίγο τη δουλειά του εργάτη στους Βρετανικούς Σιδηροδρόμους, η οποία συνοδευόταν από ένακοστούμι που είχε πληρωθεί από τον εργοδότη. Του προμήθευσανκαπέλο αλλά χωρίς στολή και, μη μπορώντας να περάσει τις ιατρικές εξετάσεις, απολύθηκε και του χορηγήθηκε επίδομα ανεργίας.[46] Στη συνέχεια βρήκε δουλειά ως σερβιτόρος που σέρβιρε ποτά σε ένα πλοίο που ταξίδευε καθημερινά από το Λίβερπουλ στη βόρειαΟυαλία, αλλά ο φόβος της στρατολογίας τον οδήγησε να παραιτηθεί από αυτήν τη δουλειά, μη θέλοντας να δώσει στοΒασιλικό Ναυτικό την εντύπωση ότι ήταν κατάλληλος για ναυτικές εργασίες.[47] Στα μέσα του 1956, ο Γκρέιβς εξασφάλισε στον Στάρκι μια θέση ως μαθητευόμενος μηχανικός στην εταιρεία Henry Hunt and Son, που κατασκεύαζε σχολικό εξοπλισμό στο Λίβερπουλ.[48] Ενώ δούλευε εκεί, ο Στάρκι έγινε φίλος με τον Ρόι Τράφορντ με τον οποίο τον έδενε το κοινό τους ενδιαφέρον για τημουσική. Ο Τράφορντ μύησε τον Στάρκι στο σκιφλ και εκείνος έγινε γρήγορα ένθερμος θαυμαστής του.[49]
↑Clayson 2005, σελ. 17: Moving to 10 Admiral Grove in an effort to reduce their rent payments;Davies 2009, σελ. 142: his parents separated;Spitz 2005, σελ. 334: divorced within the year.
↑Davies 2009, σελ. 142: Visiting as few as three times thereafter;Spitz 2005, σελ. 334: "no real memories" of his father.
Lewisohn, Mark (1988).The Beatles Recording Sessions. Harmony Books.ISBN978-0-517-57066-1.
Lewisohn, Mark (1992).The Complete Beatles Chronicle: The Definitive Day-By-Day Guide to the Beatles' Entire Career (2010 έκδοση). Chicago Review Press.ISBN978-1-56976-534-0.
Lewisohn, Mark (2013).The Beatles – All These Years, Volume One: Tune In. New York: Three Rivers Press.ISBN978-1-101-90329-2.
Madinger, Chip· Easter, Mark (2000).Eight Arms to Hold You: The Solo Beatles Compendium. Chesterfield, MO: 44.1 Productions, LP.ISBN978-0-615-11724-9.
.jpg)
