ΤοΟχυρό Άγκρα είναι ένα ιστορικόφρούριο στην πόληΆγκρα στην Ινδία. Ήταν η κύρια κατοικία των αυτοκρατόρων τηςΔυναστείας των Μουγκάλ μέχρι το 1638, που η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Άγκρα στοΔελχί. Είναι έναΜνημείοΠαγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς τηςΟΥΝΕΣΚΟ.[1] Βρίσκεται 2,5 χλμ. βορειοδυτικά από το πιο διάσημο αδερφικό μνημείο, τοΤαζ Μαχάλ. Το φρούριο περιγράφεται ακριβέστερα ως μια οχυρωμένη πόλη.
Μετά την Πρώτη Μάχη του Πανιπάτ το 1526,ο Μπαμπούρ έμεινε στο οχυρό, στο παλάτι του Ιμπραήμ Λόντι. Αργότερα έχτισε ένα μπαόλι (πηγάδι με σκαλοπάτια) εκεί. Το 1530 ο διάδοχός του,Χουμαγιούν, στέφθηκε αυτοκράτορας στο οχυρό. Το 1540 ηττήθηκε στο Μπίλγκραμ από τονΣερ Σαχ Σούρι. Το οχυρό παρέμεινε στην κατοχή των Σούρι μέχρι το 1555, που ο Χουμαγιούν το ανακατέλαβε. Το 1556 ο στρατηγός του Αντίλ Σαχ Σούρι, Χέμου, ανακατέλαβε την Άγκρα σε 1556 και καταδίωξε τον τρεπόμενο σε φυγή κυβερνήτη ως το Δελχί όπου αναμετρήθηκε με τους Μουγκά στη Μάχη του Τουγκχλακαμπαντ.[2]
Χάρτης του Κόκκινου Οχυρού στην Άγκρα από το Εγχειρίδιο του Τζόν Μάρεϊ για ταξιδιώτες το 1911
ΟΆκμπαρ λαμβάνοντας υπόψη την κεντρική σημασία του, μετέφερε την πρωτεύουσα στην Άγκρα από το 1558. Ο ιστορικός του, Αμπού'λ Φαζλ, ανέφερε ότι επρόκειτο για τούβλινο οχυρό γνωστό ως "Μπανταλγκαρχ'. Ήταν σε ερειπωμένη κατάσταση και ο Άκμπαρ διέταξε ανακατασκευή του οχυρού με κόκκινοψαμμίτη. Οι αρχιτέκτονες έβαλαν τα θεμέλια και χτίστηκαν με τούβλα το εσωτερικό και με ψαμμίτη οι εξωτερικές επιφάνειες. Οι περίπου 4.000 οικοδόμοι που εργάστηταν καθημερινά για οκτώ χρόνια, ολοκλήρωσαν το έργο το 1573.[3]
Επί βασιλείας τουΣαχ Τζαχάν, εγγονού του Άκμπαρ, η περιοχή διαμορφώθηκε όπως είναι σήμερα. Ο Σαχ Τζαχάν έχτισε το θαυμάσιο Ταζ Μαχάλ στη μνήμη της συζύγου του, Μουμτάζ Μαχάλ. Αντίθετα από τον Άκμπαρ, ο Σαχ Τζαχάν προτιμούσε να κατασκευάζει τα κτίρια απόλευκό μάρμαρο.
Προς το τέλος της ζωής του, ο Σαχ Τζαχάν καθαιρέθηκε και τέθηκε υπό κράτηση στο οχυρό από τον γιό του,Αοραντζέμπ.
Στις αρχές του 18ου αιώνα η Αυτοκρατορία των Μαράθα εισέβαλε στο οχυρό και το κατέκτησε. Στη συνέχεια, άλλαξε χέρια μεταξύ των Μαράθα και των αντιπάλων τους πολλές φορές. Το 1761, μετά την καταστροφική ήττα στην Τρίτη Μάχη του Πανιπάτ από τον Αχμαντ Σαχ Αμπντάλι, οι Μαράθα έμειναν εκτός της περιοχής για μία δεκαετία. Το 1785 ο μονάρχης των Μαράθα Μαχάντζι Σίντε κατέλαβε το οχυρό. Οι Μαράθα το έχασαν από τουςΒρετανούς κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Πολέμου Αγγλων-Μαράθα, το 1803.
Κατά την Ινδική εξέγερση του 1857 το οχυρό έγινε το πεδίο μίας μάχης που προκάλεσε το τέλος της κυριαρχίας τηςΒρετανικής Εταιρείας ανατολικών ινδιών στην Ινδία, και οδήγησε σε έναν αιώνα άμεσης διακυβέρνησης της Ινδίας απότη Βρετανία.
Το οχυρό των 380 στρεμμάτων έχει ημικυκλικό σχήμα, ηχορδή του είναι παράλληλη προς το ποτάμι και οι τοίχοι του είναι εβδομήντα μέτρα ψηλοί. Οι διπλοί προμαχώνες έχουν τεράστια κυκλικά προπύργια κατά διαστήματα, μεεπάλξεις, πολεμίστρες, πολεμικές δομές.
.jpg)
.jpg)
