ΟιΜολούκες (Maluku) είναιαρχιπέλαγος στηνΙνδονησία. Γεωγραφικά βρίσκονται ανάμεσα στοΣουλαουέζι, τηΝέα Γουινέα και τοΤιμόρ. Τα νησιά είναι επίσης γνωστά στους Ευρωπαίους και στους Κινέζους ως νησιά τωνμπαχαρικών, αν και η ονομασία χρησιμοποιείται και για άλλα νησιά.
Τα περισσότερα νησιά είναι ορεινά, κάποια με ενεργά ηφαίστεια, και δέχονται μεγάλα ύψη βροχής. Η βλάστηση στα νησιά είναι άφθονη και περιλαμβάνειτροπικά δάση,ρύζι και τα μπαχαρικάγαρίφαλο καιμοσχοκάρυδο, τα οποία προέρχονται από δέντρα που φύονται στα νησιά. Οι κάτοικοι των νησιών είναιΜελανήσιοι, αλλά ύστερα από τους πολέμους των μπαχαρικών τον 17ο αιώνα, αρκετοί πληθυσμοί σκοτώθηκαν. Ένα κύμαΑυστρονήσιων μεταναστών ξεκίνησε τον 20ο αιώνα και συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Τα νησιά, όταν ανεξαρτητοποιήθηκε η Ινδονησία, υπάγονταν σε μία ενιαία επαρχία, την επαρχία Μολούκες. Το 1999 χωρίστηκε σε δύο επαρχίες, τις Βόρειες Μολούκες που περιλάμβανε τα νησιά ανάμεσα στοΜοροτάι και τιςνήσους Σούλα καιΌμπι, ενώ τονησιωτικό τόξο από τηνΜπούρου και το Σεράμ μέχρι τοΟυέταρ και τανησιά Άρου παρέμεινε στην επαρχία Μολούκες. Οι βόρειες Μολούκες κατοικούνται κυρίως από μουσουλμάνους και έχουν πρωτεύουσα τηνΤερνάτε και οι Μολούκες από χριστιανούς και έχουν πρωτεύουσα την Αμπόν. Το 1999 ξέσπασε θρησκευτική διαμάχη ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους η οποία στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους και ώθησε πολλούς στην μετεγκατάσταση. Η διαμάχη έληξε το 2003.
Οι Μολούκες καλύπτουν έκταση 850.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων εκ των οποίων πάνω από 90% είναι θάλασσα.[1] Το αρχιπέλαγος αποτελείται από 1.027 νησιά. Τα μεγαλύτερα από αυτά, ηΧαλμαχέρα, τοΣεράμ, τοΜπούρου και τοΟυέταρ είναι αραιοκατοικημένα, ενώ τα πιο ανεπτυγμέναΑμπόν καιΤερνάτε είναι μικρά.[1] Τα νησιά είναι κυρίως ορεινά και δασώδη. Τανησιά Ταριμπάρ είναι ξηρά και λοφώδη, ενώ τανησιά Άρου είναι επίπεδα και βαλτώδη. Η ψηλότερη κορυφή είναι η Μπινάιγια στο Σεράμ, με ύψος 3.027 μέτρα. Κάποια από αυτά, όπως η Τερνάτε, είναι οι κορυφές ηφαίστειων που αναδύονται από τη θάλασσα και οι οικισμοί είναι στα παράλια. Τα τελευταία 500 χρόνια έχουν λάβει χώρα 70 ισχυρές εκρήξεις, ενώ οισεισμοί είναι κοινοί.[2]
Η γεωλογία των Μολουκών έχει αρκετά κοινή ιστορία, χαρακτηριστικά και διαδικασίες με τη γειτονική περιοχή Νούσα Τενγκάρα (Μικρές Σούνδες). Η γεωλογία αυτών των περιοχών μελετάται από την αποικιοκρατία, όμως ο γεωλογικός σχηματισμός και η εξέλιξη δεν είναι πλήρως κατανοητά και οι θεωρίες για την εξέλιξη των νήσων έχουν αλλάξει εκτενώς τις πρόσφατες δεκαετίες.[1] Οι Μολούκες αποτελούν μία από τις πιο περίπλοκες γεωλογικά περιοχές του κόσμου,[1] ως αποτέλεσμα της θέσης τους, στο σημείο επαφής τεσσάρων πλακών και δύο ηπείρων.
Το εμπόριο μπαχαρικών από τις Μολούκες διεξάγεται τουλάχιστον από τη τρίτη χιλιετία π.Χ., όταν κατασκευάστηκαν αξιόπλοα πλοία, ικανά για μεγάλα και συχνά ταξίδια. Επίσης, διαδόθηκαν στις Μολούκες η αγγειοπλαστική και η γεωργία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το γαρίφαλο χρησιμοποιούταν στηνΜεσοποταμία από το 17ο αιώνα π.Χ. και πως στην 2η χιλιετία π.Χ. στη Μεσόγειο είχε φτάσει και μοσχοκάρυδο. Σημαντικό ήταν το εμπόριο μπαχαρικών μεταξύ Κίνας και Μολουκών. Οι Μολούκες αναφέρονται σε αρχεία τηςδυναστείας Τανγκ. Το 12ο αιώνα το εμπόριο μπαχαρικών ελεγχόταν από τηνΙάβα και σταδιακά ο έλεγχος αυτός αυξανόταν τόσο ώστε το 14ο αιώνα οι Κινέζοι να αγοράζουν μπαχαρικά από την Ιάβα και όχι από τις Μολούκες. Το 14ο αιώνα στις Μολούκες διαδόθηκε οΙσλαμισμός.[3]
Απεικόνιση της Τερνάτε του 1720, με ένθετη την απεικόνιση του οχυρού του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή
Το 1511, οι Πορτογάλοι κατέλαβαν τηνΜαλάκα και η επιρροή τους ήταν έντονη στην ανατολική Ινδονησία, όπου εισήγαγαν τοΧριστιανισμό.[4] Υπολογίζεται ότι μέχρι το 1590 στις Μολούκες ζούσαν 60.000 χριστιανοί.[5] Παρά το γεγονός ότι οι Πορτογάλοι έλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου μπαχαρικών εκμεταλλευόμενοι την αντιπαλότητα των βασιλείων της Τερνάτε και του Τιντόρε, εμπόριο γινόταν και από μουσουλμάνους εμπόρους.[6] Το 1522 έχτισαν ένα οχυρό στην Τερνάτε, ενώ οι βασιλείς τους Τιντόρε εκμεταλλεύτηκαν το διάπλου της Γης απόΜαγγελάνο το 1521 ώστε να συμμαχήσουν με τους Ισπανούς, χωρίς σημαντικές επιπτώσεις εκείνη την περίοδο.[5] Πέρα από την Τερνάτε και το Τιντόρε, το 16ο αιώνα κεντρικός εμπορικός κόμβος στις Μολούκες ήταν τοΓκορόνγκ, νοτιοανατολικά του Σεράμ, με αποτέλεσμα οι Πορτογάλοι να ονομάσουν τα νησιά των νότιων Μολουκών σύμφωνα με τα ονόματα που τους είχαν δώσει οι κάτοικοι του Γκορόνγκ.[3] Το 1570 οι κάτοικοι της Τερνάτε εξέβαλαν τους Πορτογάλους, οι οποίοι άρχισαν να χρησιμοποιούν το νησί Αμπόν για τις συναλλαγές τους.[5] Το 17ο αιώνα οι τρεις σημαντικοί εμπορικοί σταθμοί στις Μολούκες ήταν τα νησιάΤερνάτε/Τιντόρε,Αμπόν καινήσοι Μπάντα, τα οποία έλεγχαν το εμπόριο μοσχοκάρυδου και γαρίφαλου και ήταν οι πυλώνες της αποικιοκρατικής οικονομίας της περιοχής.
Η δύναμη των Πορτογάλων άρχισε να μειώνεται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα με αποτέλεσμα για το εμπόριο μπαχαρικών να ενδιαφερθούν άλλα έθνη, όπως η Μαλαισία, η Ιάβα, η Ισπανία, η Αγγλία και η Ολλανδία.[6] Ενώ η παρουσία Βρετανών και Ισπανών ήταν μικρή, οι Ολλανδοί ήταν οι κύριοι διεκδικητές του εμπορίου. Το πρώτο Ολλανδικό πλοίο έφτασε στην Ινδονησία το 1596 και σύντομα ακολούθησαν και άλλα. Οι Ολλανδοί, για να αυξήσουν την επιρροή τους στη περιοχή, ίδρυσαν το 1602 τηνεταιρεία Ανατολικών Ινδιών που έμεινε γνωστή ως VOC. Ταυτόχρονα αυξήθηκε η παρουσία Ισπανών και Άγγλων στη περιοχή. To 1605 και 1606 οι Ολλανδοί κατέλαβαν από τους Πορτογάλους την Τερνάτε και την Αμπόν, ενώ οι Ισπανοί κατέλαβαν το 1606 μετά την Τερνάτε και το Τιντόρε. ΗΙσπανία ήταν παρούσα στην περιοχή μέχρι το 1663, όταν αποτραβήχτηκε στιςΦιλιππίνες.[7] Το 1609 ιδρύθηκε από τους Ολλανδούς ένα γραφείο Γενικού Κυβερνήτη στην Αμπόν, ο οποίος ελεγχόταν από ένα συμβούλιο, όμως επειδή η Αμπόν ήταν μακριά από τις κύριες εμπορικές διαδρομές, το γραφείο μεταφέρθηκε στη Μπατάβια, σημερινήΤζακάρτα, στην δυτική Ιάβα. Εκτός από τους Ολλανδούς, για το εμπόριο μπαχαρικών ενδιαφέρονταν έντονα και οι Άγγλοι, από τη στιγμή που οΦράνσις Ντρέικ κατά τη διάρκεια του διάπλου της Γης αγκυροβόλησε στην Τερνάτε το 1578 και γύρισε με ένα μεγάλο φορτίο γαρίφαλων. Οι πρώτες προσπάθειες ενεργούς ανάμειξης των Βρετανών στο εμπόριο μπαχαρικών ξεκίνησαν το 1591 και το 1604 η (Βρετανική) Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών έφτασε στις Μολούκες και έστησε εμπορικούς σταθμούς, προς δυσαρέσκεια των Ολλανδών που επεδίωκαν να έχουν το μονοπώλιο στο εμπόριο μπαχαρικών. Το 1620, οι Άγγλοι, με την ανοχή των Ολλανδών, έφτιαξαν έναν εμπορικό σταθμό στο Αμπόν το 1620, ο οποίος καταστράφηκε το 1623 στη λεγόμενη «Σφαγή του Αμπόν(ια)», όταν δώδεκα Βρετανοί έμποροι ύστερα από βασανιστήρια ομολόγησαν ότι συνωμοτούσαν εναντίον της VOC.[5] Ανάμεσα στους Ολλανδούς και τους Άγγλους από το 1652 μέχρι το 1672 έγιναν τρεις πόλεμοι, γνωστοί ως Πόλεμοι των Μπαχαρικών. Στο τέλος του δεύτερου, οι Βρετανοί αντάλλαξαν ένα νησί που είχαν κατακτήσει με τοΜανχάταν.[8]
Τις 25 Απριλίου 1950, στις Μολούκες ιδρύθηκε η Δημοκρατία των Νότιων Μολουκών, που περιελάμβανε τα νησιάΣεράμ,Μπούρου και Αμπόν. Το αυτοαποκαλούμενο κράτος καταλήφθηκε από την Ινδονησία το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Η έναρξη της εσωτερικής μετανάστευσης των (κυρίως Ιαβανέζων) πληθυσμών προς τα εξωτερικά νησιά (συμπεριλαμβανομένων των Μολουκών) κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 θεωρείται ότι έχει επιδεινώσει τα προβλήματα ανεξαρτησίας και το πρόβλημα των θρησκευτικών/εθνικών πολιτικών. Υπήρξε περιστασιακή εθνική και εθνικιστική βία στα νησιά.
Τον Ιανουάριο του 1999 θρησκευτικές διαμάχες ξέσπασαν στα νησιά των Μολουκών ανάμεσα στους μουσουλμανικούς και στους χριστιανικούς πληθυσμούς, κυρίως στο Αμπόν και στη Χαλμαχέρα. Οι διαμάχες θεωρούνται ότι έληξαν στις 13 Φεβρουαρίου 2002 με την υπογραφή του συμφώνου Μαλίνο ΙΙ. Αιτία των διαμαχών θεωρείται η πτώση τουΣουχάρτο το 1998 και η οικονομική κρίση της Ασίας την ίδια περίοδο που οδήγησαν σε συνθήκες αστάθειας. Η επικείμενη διαίρεση της επαρχίας σε δύο επιδείνωσε τις διενέξεις ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς.[9] Ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων δεκάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους, ενώ 500.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις οικίες τους.
1234Monk, K.A. (1996).The Ecology of Nusa Tenggara and Maluku. Hong Kong: Periplus Editions Ltd. σελ.6, 9.ISBN962-593-076-0.Unknown parameter|coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
