Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίςπαραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγέςχρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναιεπαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε:{{χωρίς παραπομπές|24|11|2025}}
Μια σελίδα τουMarmalade Boy, 1ος τόμος (ιαπωνική έκδοση).
Μάνγκα (ιαπωνικά:漫画, δηλ. γελοιογραφίες) ονομάζονται, εκτός τηςΙαπωνίας, τα ιαπωνικάκόμικ. Εντός της Ιαπωνίας, μάνγκα ονομάζονται όλα τα κόμικ ανεξαρτήτως προέλευσης. Τα manga αναπτύχθηκαν από την ανάμειξηουκίγιο-ε και δυτικής τεχνοτροπίας ζωγραφικής, και έφτασαν στη σημερινή τους μορφή λίγο μετά τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κάποια μάνγκα που παράγονται στηνΙαπωνία διασκευάζονται σεanime όταν το εμπορικό ενδιαφέρον έχει ήδη διασφαλιστεί. Συχνά, κάποια στοιχεία τροποποιούνται έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ελκυστικό σε μεγαλύτερο κοινό ή για να ικανοποιεί διάφορους κανονισμούς. Τα πιο διάσημα μάνγκα είναι ταΣόνεν shōnen, που απευθύνονται σε αγόρια εφηβικής ηλικίας, με πιο πετυχημένα να είναι τοDragon Ball, τοOne Piece,Death Note,τοNaruto, τοAttack on Titan κλπ.[1] .
Σε κατά λέξη μετάφρασηmanga σημαίνει «τυχαίες (ή παράξενες) εικόνες». Η λέξη μπήκε σε κοινή χρήση μετά τη δημοσίευση τουHokusai Manga (Χοκουσάι manga) (北斎漫画) τον19ο αιώνα. Αυτό περιείχε ταξινομημένα σχέδια του καλλιτέχνηHokusai της τεχνοτροπίαςukiyo-e (Ουκίγιο-ε) (浮世絵). Παρόλα αυτά, ταgi-ga (γκι-γκα) (κατά λέξη μετάφραση: «αστείες εικόνες») που ζωγραφίζονταν τον12ο αιώνα από διάφορους καλλιτέχνες, περιέχουν πολλές ιδιότητες των manga όπως είναι η έμφαση στην ιστορία και οι απλές, καλλιτεχνικές γραμμές.
Τα manga αναπτύχθηκαν από την ανάμειξη ουκίγιο-ε και δυτικής τεχνοτροπίας ζωγραφικής. Όταν οιΗνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν το εμπόριο με τηνΙαπωνία, η τελευταία επεδίωκε να εκσυγχρονιστεί και να φτάσει τις υπόλοιπες χώρες. Για αυτό το λόγο, εισήγαγαν δυτικούς καλλιτέχνες να διδάξουν έννοιες όπως η γραμμή, η μορφή και το χρώμα στα οποία δε δίνονταν ιδιαίτερη σημασία στο ουκίγιο-ε (εκεί, η ιδέα την οποία αντιπροσώπευε η εικόνα θεωρούνταν σημαντικότερη). Τα manga, όπως έγιναν γνωστά τον20ό και21ο αιώνα ξεκίνησαν λίγο μετά τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν άρθηκε η απαγόρευση για ό,τι μη-προπαγανδιστικό και πολλοί εκδότες άρχισαν να εμφανίζονται.
Κατά τη διάρκεια του20ού αιώνα, ο όροςmanga αναφερόταν στακόμικς, παρόλο που ειδικά στηΙαπωνία αυτή η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει παιδικάκινούμενα σχέδια. Η αντίστοιχηαγγλική λέξη (κόμικ) είναι ο περισσότερο χρησιμοποιούμενος όρος. Δύσκολα μπορεί να θεωρηθούν ισοδύναμα με τα αμερικανικάκόμικς, αφού τα manga είναι πολύ σημαντικότερο μέρος της ιαπωνικής κουλτούρας από ότι τακόμικς για την αμερικανική. Χαίρουν σεβασμού τόσο σαν τέχνη όσο και σαν μια μορφή λαϊκής λογοτεχνίας. Όπως και τα αμερικανικάκόμικς, έτσι και τα manga έχουν υποστεί κριτική τόσο για το μεγάλο βαθμό βίας όσο και για διάφορα σεξουαλικά θέματα, που φιλοξενούν στις σελίδες τους. Από την άλλη μεριά, δεν έχει γίνει καμιά επίσημη προσπάθεια ούτε θέσπιση νόμου, για να περιορίσει τη θεματολογία των manga (εξαίρεση: Απαγορεύεται η πώληση σε μεγάλο βαθμό απρεπούς υλικού). Αυτού του είδους η ελευθερία επέτρεψε στους δημιουργούς να φτιάξουν manga για κάθε ηλικία και για πάρα πολλά θέματα.
Τα περιοδικά manga έχουν συνήθως πολλές σειρές, που εξελίσσονται παράλληλα. Σε κάθε τεύχος αφιερώνονται συνήθως 20–40 σελίδες για κάθε σειρά. Τα περιοδικά αυτά συνήθως τυπώνονται σε πολύ χαμηλής ποιότηταςχαρτίεφημερίδας, επειδή θεωρούνται αναλώσιμα, και το συνολικό μέγεθός τους εκτείνεται από 200 μέχρι και 850 σελίδες. Περιέχουν, ακόμη, μικρές αυτοτελείς ιστορίες καιyonkoma (四コマ) (το αντίστοιχο του αγγλικού comic strip). Κάποιες σειρές μπορεί να συνεχίζονται για χρόνια αν είναι επιτυχημένες. Πολλές φορές οι δημιουργοί δημοσιεύουν αυτοτελείς ιστορίες με τις ιδέες, που έχουν ώστε να γίνουν γνωστοί. Αν λάβουν καλές κριτικές, τότε συνεχίζουν.
Όταν μια σειρά συνεχιστεί για αρκετό καιρό, τότε τα επεισόδια δημοσιεύονται πολλά μαζί σε έναν τόμο στο μέγεθος κανονικούβιβλίου, που ονομάζεταιtankōbon (τανκόουμπον). Αυτοί οι τόμοι έχουν καλύτερης ποιότητας χαρτί και αγοράζονται από όσους θέλουν να προφτάσουν την ιστορία στο περιοδικό ή βρίσκουν το κόστος των εβδομαδιαίων ή μηνιαίων περιοδικών απαγορευτικό. Τελευταία, εκδίδονται και «πολυτελείς» εκδόσεις, καθώς η ηλικία των αναγνωστών μεγαλώνει και η ανάγκη για κάτι ιδιαίτερο αυξάνεται. Τα παλιά manga επίσης επανεκδίδονται με ακόμη χαμηλότερης ποιότητας χαρτί και πωλούνται 100γιέν το καθένα.
Τα manga κατηγοριοποιούνται κυρίως ανάλογα με την ηλικία και το φύλο του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Πιο συγκεκριμένα, βιβλία και περιοδικά, που απευθύνονται σε αγόρια (shōnen) και κορίτσια (shōjo) διακρίνονται από το εξώφυλλο και τοποθετούνται σε διαφορετικά ράφια στα περισσότερα βιβλιοπωλεία.
ΣτηνΙαπωνία υπάρχουν τα μάγγα κίσσατεν (manga kissaten), ένα είδος καφετέριας στις οποίες συγκεντρώνονται άτομα, για να πιούνκαφέ και να διαβάσουν manga.
Πολλά πράγματα στηνΙαπωνία εμφανίζονται στην ίδια μορφή με τα manga. Ένα από αυτά είναι οι αφίσες επικηρυγμένων εγκληματιών. Οι ιστορίες των μάγγα χωρίζονται σε ενότητες ή αλλιώς πράξεις (διεθνή ορολογία: arcs).
Πολλά manga έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες σε αρκετές χώρες.
Παραδοσιακά, τα manga γράφονται από τα δεξιά προς τα αριστερά και έτσι εκδίδονται στηνΙαπωνία. Μερικές φορές, όταν εκδίδονται σε χώρες όπου τα κόμικς κανονικά διαβάζονται από τα αριστερά προς τα δεξιά, η εικόνα αντιστρέφεται για να μη μπερδεύονται οι αναγνώστες. Όμως πολλοί δημιουργοί, (όπως οAkira Toriyama, δημιουργός τουDragon Ball) δεν ενέκριναν την τροποποίηση των έργων τους με αυτόν τον τρόπο. Πλέον, εξαιτίας της απαίτησης τόσο των δημιουργών όσο και των οπαδών, τα περισσότερα manga εκδίδονται χωρίς καμία τροποποίηση στην εικόνα.
Η δημοτικότητα των manga έχει οδηγήσει πολλές αμερικανικές εταιρείες να εκδίδουν δικά τους έργα, εμπνευσμένα από τα manga, στα οποία εφαρμόζονται οι ίδιες τεχνικές στο σχέδιο και στην ανάπτυξη της ιστορίας με τα ιαπωνικά manga. Το πρώτο τέτοιο έργο έγινε πραγματικότητα, όταν το 1985 ο Ben Dunn (ιδρυτής τηςAntarctic Press) εξέδωσε τοMangazine και τοNinja High School.
Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία αυτή αναφέρεται σε τέτοια έργα με τον όρο «American Manga», δεν δημιουργούνται όλα από Αμερικανούς. Πολλοί καλλιτέχνες, που δουλεύουν στην εταιρείαSeven Seas Entertainment σε σειρές όπως τοLast Hope και τοAmazing Agent Luna είναι Φιλιππινέζοι, ενώ μια άλλη εταιρεία, ηTOKYOPOP, απασχολεί Κορεάτες και Ιάπωνες καλλιτέχνες, για να εργαστούν σε τίτλους όπως τοWarcraft και τοPrincess Ai.
Σε γενικές γραμμές, η τεχνοτροπία των μάγγα είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμη. Συνήθως, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις γραμμές παρά στη μορφή. Ηαφήγηση και η τοποθέτηση των καρέ διαφέρουν από τα δυτικά κόμικς. Τα καρέ διαβάζονται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Ενώ το σχέδιο μπορεί να φαίνεται πολύρεαλιστικό ή πολύ «παιδικό», συχνά παρατηρείται ότι οι χαρακτήρες μοιάζουν «δυτικοποιημένοι» ή ότι έχουν μεγάλα μάτια. Το τελευταίο έχει γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό των manga και τωνanime (άνιμε) από τηδεκαετία του 1960, όταν οΟσάμου Τεζούκα (δημιουργός τουAstro Boy, θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης τέχνης των manga) άρχισε να τα σχεδιάζει με αυτόν τον τρόπο, μιμούμενος την τεχνοτροπία τωναμερικανικώνκινουμένων σχεδίων τηςDisney. «ωστόσο, δεν ενστερνίζονται όλοι οι δημιουργοί manga τους συμβιβασμούς στη μετάβαση σεanime. Τέτοια παραδείγματα είναι ταSailor Moon,Dragon BallκαιRanma ½, σειρές που έκαναν δημοφιλή τα manga και στονδυτικό κόσμο.
Αρκετοί δημιουργοί μάγγα πιστεύουν πως οι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους δεν χρειάζεται να είναι απόλυτα ορισμένοι με σαφήνεια. Έτσι, σε μια ιστορία μπορεί οι χαρακτήρες να αλληλεπιδρούν με διάφορους τρόπους, ενώ στην επόμενη ιστορία της ίδιας σειράς να μη γνωρίζονται καν.
Η σειρά ανάγνωσης ενός παραδοσιακού μάγγα.
Παραδοσιακά, οι ιστορίες μάγγα ρέουν και διαβάζονται από πάνω προς τα κάτω και από δεξιά προς τα αριστερά. Ορισμένοι εκδότες μεταφρασμένων μάγγα διατηρούν αυτήν την αρχική μορφή. Άλλοι εκδότες αντικατοπτρίζουν τις σελίδες οριζόντια πριν εκτυπώσουν τη μετάφραση, αλλάζοντας την κατεύθυνση ανάγνωσης σε μια πιο «δυτική» από αριστερά προς τα δεξιά, ώστε να μην μπερδεύουν τους ξένους αναγνώστες ή τους παραδοσιακούς καταναλωτές κόμικς. Αυτή η πρακτική είναι γνωστή ως «flipping», δηλαδή αντιστροφή. Ως επί το πλείστον, οι κριτικές υποδηλώνουν ότι η αναστροφή έρχεται σε αντίθεση με τις αρχικές προθέσεις του δημιουργού (για παράδειγμα, αν ένα άτομο φοράει έναπουκάμισο που γράφει «MAY» σε αυτό και η εικόνα αναποδογυρίζεται, τότε η λέξη αλλάζει σε «YAM»), ο οποίος μπορεί να αγνοεί πόσο άβολο είναι να διαβάζει κόμικς όταν τα μάτια πρέπει να ρέουν μέσα από τις σελίδες και το κείμενο προς αντίθετες κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα μια εμπειρία που είναι αρκετά διαφορετική από την ανάγνωση κάτι που ρέει ομοιογενώς. Επίσης, αν η μετάφραση δεν προσαρμοστεί αρκετά προσεκτικά στο ανεστραμμένο γραφικό, είναι επίσης πιθανό το κείμενο να έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα, όπως ένα άτομο που αναφέρεται σε κάτι στα αριστερά του στο κείμενο ενώ δείχνει προς τα δεξιά του στο γραφικό. Οι χαρακτήρες που εμφανίζονται να γράφουν με το δεξί τους χέρι, η πλειοψηφία τους, θα γίνουναριστερόχειρες όταν μια σειρά αντιστρέφεται. Η αναστροφή μπορεί επίσης να προκαλέσει παραξενιές με γνωστά ασύμμετρα αντικείμενα ή διατάξεις, όπως ένααυτοκίνητο που απεικονίζεται με το πεντάλ γκαζιού στα αριστερά και το φρένο στα δεξιά ή έναπουκάμισο με τα κουμπιά στη λάθος πλευρά, ωστόσο αυτά τα ζητήματα είναι ήσσονος σημασίας σε σύγκριση με την αφύσικη ροή ανάγνωσης και μερικά από αυτά θα μπορούσαν να λυθούν με ένα έργο προσαρμογής που υπερβαίνει απλώς τημετάφραση και το τυφλό αναποδογύρισμα.[2]
Τα μάγγα έχουν επί πολλά χρόνια επηρεάσει την παγκόσμια σκηνή τωνκόμικς και τωνκινουμένων σχεδίων. Αμερικανοί δημιουργοίεναλλακτικών κόμικς, όπως οΦρανκ Μίλερ και οΣκοτ ΜακΚλάουντ επηρεάστηκαν σε κάποιο βαθμό από μάγγα σε μερικά από τα έργα τους.
Παρά το γεγονός ότι καλλιτέχνες όπως οι Brian Wood και Becky Cloonan με τοDemo και ο Bryan Lee O'Malley με τοLost At Sea είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένοι από την κυρίαρχη (αγγλικά «mainstream») τεχνοτροπία των μάγγα, το έργο τους έχει τύχει αναγνώρισης και εκτός των κύκλων των οπαδών manga καιAnime. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν και άλλες επιρροές, ώστε το έργο τους να είναι πιο εύληπτο από όσους δεν διαβάζουν μάγγα. Παρόλα αυτά, οι ρίζες τους βρίσκονται στην υποκουλτούρα των manga και τωνAnime.
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Paul Pope δούλευε στην Ιαπωνία για τον εκδοτικό οίκοKodansha για την ανθολογία mangaAfternoon. Προτού απολυθεί, είχε αναπτύξει διάφορες ιδέες τις οποίες τελικά εξέδωσε στιςΗνωμένες Πολιτείες υπό τον τίτλοHeavy Liquid. Το αποτέλεσμα ήταν το έργο του να έχει ισχυρές επιρροές από από τα manga, όχι όμως από την διεθνή υποκουλτούρα τωνotaku.
Στη Γαλλία υπάρχει το κίνημα «La nouvelle manga» που ξεκίνησε από τονFrédéric Boilet. Σκοπός του είναι να συνδυάσει τα "ώριμα" manga, που καταπιάνονται με την καθημερινή ζωή και την τεχνοτροπία τωνΓαλλο-Βελγικώνκόμικς. Το κίνημα περιλαμβάνει τόσο Ιάπωνες όσο και Γάλλους δημιουργούς.
Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί ερασιτέχνες δημιουργοί, οι οποίοι επηρεάζονται αποκλειστικά από την τεχνοτροπία των manga. Κάποιοι από αυτούς έχουν ιδιόκτητους εκδοτικούς οίκους και μερικά πονήματά τους (σε μορφήwebcomics) χαίρουν μεγάλης δημοτικότητας. Αυτοί αναγνωρίζονται κυρίως μέσα στους κύκλους των οπαδών manga καιAnime. Άνθρωποι, που βρίσκονται εκτός αυτών των κύκλων, υποστηρίζουν ότι αυτά τα έργα εστιάζουν υπερβολικά στην υποκουλτούρα τωνotaku και αδυνατούν να διηγηθούν ιστορίες, που μπορούν να γίνουν αποδεκτές από ευρύτερο κοινό.
Μερικοί δημιουργοί manga φτιάχνουν επιπρόσθετο, μη-σχετικό με την υπόλοιπη σειρά, υλικό, που λέγεταιomake (σημαίνει επιπλέον). Μπορεί, επίσης, να δημοσιεύσουν ημιτελή σκίτσα που λέγονταιoekaki.
Ανεπίσημακόμικς φτιαγμένα από οπαδούς ονομάζονταιdōjinshi (ντοουτζινσί) (同人誌). Μερικά συνεχίζουν την ιστορία από εκεί που την άφησε ο δημιουργός, ενώ άλλα ξεκινούν μια εντελώς καινούρια ιστορία χρησιμοποιώντας τους πρωτότυπους χαρακτήρες (αντίστοιχο τουαγγλικούfan fiction). Επιπρόσθετα, άλλα ντοουτζινσί εκδίδονται από ερασιτέχνες εκτός της κυρίαρχης (mainstream) αγοράς. ΗComiket, το μεγαλύτερο συνέδριο κόμικς που διοργανώνεται δύο φορές το χρόνο στοΤόκιο, συγκεντρώνει πάνω από 400 χιλιάδες ανθρώπους στις τρεις ημέρες που διαρκεί και είναι αφιερωμένο στα ντοουτζινσί.
Σταιαπωνικά τα ουσιαστικά δεν έχουν διαφορετικές μορφές ανάλογα με τον αριθμό. Έτσι, τοmanga είναι και ο ενικός και ο πληθυντικός. Γράφεται 漫画 και κυριολεκτικά σημαίνει «αστεία εικόνα».
Mangaka (manga-κα) (漫画家) είναι στηνιαπωνική η λέξη, που περιγράφει τον δημιουργό manga.
Πολλά είδη εφαρμόζονται το ίδιο καλά σταanime (που συνήθως είναι διασκευές manga) και στα ιαπωνικάβιντεοπαιχνίδια (μερικά από τα οποία είναι επίσης διασκευές manga). Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες manga, που διακρίνονται ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνονται:
Josei (τζοσέι) (ή redikomi ρεντικόμι, γυναίκες)
Kodomo (κοντόμο) (子供, παιδιά)
Seinen (σέινεν) (青年, άντρες)
Σότζο μάγγα Shōjo (少女, κορίτσια (μέχρι και εφηβικής ηλικίας)
Σόνεν μάγγα Shōnen (少年, αγόρια 12 ως 18 ετών περίπου)
Schodt, Frederik L.Dreamland Japan: Writings on Modern Manga. Berkeley, Calif.: Stone Bridge Press, 1996.ISBN 1-880656-23-X.
Schodt, Frederik L.Manga! Manga!: The World of Japanese Comics. New York: Kodansha International, 1983. ISBN 870117521,ISBN 4-7700-2305-7.
Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα, Σύγχρονη επικοινωνία, Ο πολιτισμός των Manga, στο συλλογικό βιβλίο: Όψεις του σύγχρονου πολιτισμού Ιαπωνικές επιρροές, εκδόσεις: Παπαζήσης, Αθήνα 2017,ISBN 9789600233247.
Farago, Andrew (30 Σεπτεμβρίου 2007).«Interview: Jason Thompson». The Comics Journal.Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2008.
Kern, Adam (2006).Manga from the Floating World: Comicbook Culture and the Kibyōshi of Edo Japan. Cambridge: Harvard University Press.ISBN978-0-674-02266-9.
Kern,Adam(2007).«Symposium: Kibyoshi: The World's First Comicbook?».International Journal of Comic Art(9): 1–486.
Ōgi,Fusami(2004).«Female subjectivity andshōjo (girls) manga (Japanese comics):shōjo in Ladies' Comics and Young Ladies' Comics».The Journal of Popular Culture36(4): 780–803.doi:10.1111/1540-5931.00045.
Perper,Timothy;Cornog,Martha(2002).«Eroticism for the masses: Japanese manga comics and their assimilation into the U.S.».Sexuality & Culture6(1): 3–126.doi:10.1007/s12119-002-1000-4.
Perper, Timothy· Cornog, Martha (2003). «Sex, love, and women in Japanese comics». Στο: Francoeur, Robert T.· Noonan, Raymond J., επιμ.The Comprehensive International Encyclopedia of Sexuality. New York: Continuum.ISBN978-0-8264-1488-5.
Schodt, Frederik L. (2007).The Astro Boy Essays: Osamu Tezuka, Mighty Atom, and the Manga/Anime Revolution. Berkeley, California: Stone Bridge Press.ISBN978-1-933330-54-9.
Shimizu, Isao (Ιουνίου 1985).日本漫画の事典: 全国のマンガファンに贈る (Nihon Manga no Jiten – Dictionary of Japanese Manga) (στα Ιαπωνικά). Sun lexica.ISBN978-4-385-15586-9.
Unser-Schutz,Giancarla(2015).«Influential or Influenced? The Relationship Between Genre, Gender and Language in Manga».Gender and Language9(2): 223–254.doi:10.1558/genl.v9i2.17331.
