Το λήμμα δεν περιέχειπηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 22/06/2015.
Η πόλη παλαιότερα ήταν γνωστή με τηγερμανική ονομασίαΛάιμπαχ (γερμανικά:Laibach), κάτι που προκαλούσε έριδες ιδιαίτερα κατά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οιΝαζί προσπαθούσαν να εκγερμανίσουν βιαίως τις πιο πολλές περιοχές της υπό κατοχήν Σλοβενίας. Η ονομασία χρησιμοποιείται ακόμα κυρίως στηνΑυστρία και τη νότιαΓερμανία, καθώς και από τη γερμανική πρεσβεία στη Λιουμπλιάνα.
Η περιοχή κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια: οι παλαιότεροι γνωστοί οικισμοί χρονολογούνται από τηνΕποχή του Χαλκού.
Το 15 μ.Χ. ιδρύθηκε ορωμαϊκός οικισμός Emona («Ἤμονα» ή «Ἠμῶνα», κατά δύο συγγραφείς της ύστερης αρχαιότητας)[α] ή colonia Iulia Aemona, ο οποίος καταστράφηκε το 452 μ.Χ. από τουςΟύννους με αρχηγό τονΑττίλα. Οι πρώτες πηγές που αναφέρουν την πόλη είναι το1144 με τογερμανικό όνομα Λάιμπαχ και το1146 με τηλατινική ονομασία Λουβιγκάνα (Luwigana). Απέκτησε καθεστώς πόλης το1220 και το1335 περιήλθε υπό την κυριαρχία της δυναστείας τωνΑψβούργων μέχρι το 1918. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Λιουμπλιάνα ήταν πρωτεύουσα τουδουκάτου τηςΚαρνιόλας, ενώ αποτέλεσε και έδρα επισκοπής το 1461. Εξελίχτηκε σε πολιτιστικό κέντρο της Σλοβενίας κατά τονΜεσαίωνα, ενώ το 1511 στην πόλη έγινε σεισμός.
Με τουςΝαπολεόντειους Πολέμους διακόπηκε για λίγο η κυριαρχία των Αψβούργων και από το1809 έως το 1813 η πόλη ήταν πρωτεύουσα τωνιλλυρικών επαρχιών τηςΓαλλίας. Από το1816 έως το1849 ήταν πρωτεύουσα του Ιλλυρικού Βασιλείου, που ανήκε στηνΑυστριακή Αυτοκρατορία. Το1821, στην πόλη πραγματοποιήθηκε τοΣυνέδριο του Λάιμπαχ, ενώ το1849 έφτασε το πρώτο τρένο από τηΒιέννη και το1857 συνδέθηκε με τηνΤεργέστη. Το 1895, ένας ακόμη σεισμός κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης και με την ανοικοδόμησή της απέκτησε τη νέα σύγχρονη εικόνα της.
Με τη διάλυση τηςΑυστροουγγαρίας το 1918, η Λιουμπλιάνα έγινε ανεπίσημη πρωτεύουσα τηςΣλοβενίας. Τον Απρίλιο του 1941, κατελήφθη από τηφασιστικήΙταλία, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1943 πέρασε υπό την κατοχή τωνΝαζί. Το 1955, οΓιουγκοσλάβος πρόεδροςΤίτο αναφέρθηκε στη Λιουμπλιάνα με τον χαρακτηρισμόΗρωική Πόλη, λόγω της δράσης της κατά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταπολεμικά, έγινε πρωτεύουσα τηςγιουγκοσλαβικήςσοσιαλιστικής δημοκρατίας της Σλοβενίας και παρέμεινε και μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1991.
↑O εκκλησιαστικός συγγραφέας τους 5ου αι. μ.Χ.Σωζομενός γράφει, σε μια παρέκβασή του, για την πόλη «Ἤμονα» κοντά στις ακτές της Ιταλίας. Δεν αναφέρεται στον ρωμαϊκό οικισμό, αλλά σε (μυθική) πόλη που (υποτίθεται ότι) είχαν ιδρύσει οιΑργοναύτες.[8] Σύμφωνα με τον Βελέσιο (Valesius· λατινοποιημένο όνομα του Γάλλου φιλόλογου Henri Valois, 1603–1676) η εκδοχή αυτή για την πόλη είναι άνευ σημασίας και παιδαριώδης.[9] Την ίδια εκδοχή, πιο αναλυτικά όμως, παραθέτει και ο συγγραφέας της ίδιας περιόδουΖώσιμος, που αναφέρει την πόλη ως «Ἠμῶνα». Και οι δύο φαίνεται να έχουν ως πηγή ένα χαμένο έργο τουΟλυμπιόδωρου (5ος. αι. μ.χ.), που με τη σειρά του ακολουθούσε τον ποιητήΠείσανδρο τον Λαρανδινό (3ος αι. μ.Χ.), συγγραφέα του χαμένου έπουςΗρωικαί θεογαμίαι.[10]
↑Βλ. Sozomenus,Ecclesiastica Historia, επιμ. Robert Hussey (Οξφόρδη, 1860), στοcts.perseids.org.
↑«Prefatory Remarks, by Valesius, concerning the Life and Writings of Sozomen», στο:The ecclesiastical history of Sozomen: comprising a history of the Church, from A.D. 324 to A.D. 440, translated from the Greek, with a memoir of the author. Also, The ecclesiastical history of Philostorgius, as epitomised by Photius, Patriarch of Constantinople, μετάφραση: Edward Walford (Λονδίνο 1855),σελ. 3.
↑Tommaso Braccini, «A Myth of Borders: the Argonauts from the Danube to Emona in Late Antique and Byzantine Authors»,Arheo 28 (2011), σελ. 108. Διαθέσιμο στο:academia.edu.
.svg)
