ΗΚολμάρ (γαλλικά:Colmar,αλσατικά: Colmer,γερμανικά: Colmar / Kolmar) είναι πόλη του νομού τουΆνω Ρήνου της ιστορικής και πολιτιστικής περιοχής τηςΑλσατίας, στη διοικητική περιοχήΓκραντ Εστ, στη βορειοανατολικήΓαλλία. Αποτελεί την πρωτεύουσα του νομού αυτού και έδρα του Ανωτάτου Δικαστηρίου του.
Η πόλη βρίσκεται στονΔρόμο του Κρασιού (Route de Vin), αποτελώντας την "πρωτεύουσα" των αλσατικών κρασιών (capitale des vins d'Alsace).
Η πόλη ιδρύθηκε τον 9ο μ.Χ. αιώνα: Αναφέρεται για πρώτη φορά το 823, ως η Καρολιγγειανή επικράτεια “Columbarium” (από όπου φαίνεται ότι προέρχεται και το σημερινό της όνομα)[9] σε διάταγμα τουΛουδοβίκου του Ευσεβούς, αλλά της δόθηκε το δικαίωμα να υφίσταται ως ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη τηςΑγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το1226 (civitatis). Το 1354 η Κολμάρ συμμετέχει στη δημιουργία της Δεκαπόλεως, μιας ομοσπονδίας δέκα αυτοκρατορικών πόλεων της Αλσατίας. Το1512 οιΕβραίοι, εγκατεστημένοι στην πόλη από τον 13ο αιώνα και αποτελώντας σημαντικό τμήμα της οικονομικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου εκδιώκονται βίαια από αυτήν και η επάνοδός τους επιτρέπεται μόνο μετά τηΓαλλική Επανάσταση. Η πόλη αποφεύγει την εμπλοκή της στις θρησκευτικές διαμάχες της περιόδου 1522-1525[10]. Κατά τη διάρκεια τουΤριακονταετούς πολέμου καταλήφθηκε από τα Σουηδικά στρατεύματα το 1632 και παρέμεινε επί διετία στην κατοχή τους. Αυτό είχε ως συνέπεια την επαναφορά του Προτεσταντισμού στην πόλη, δόγμα που είχε απαγορευτεί το1627. Με βάση τη Συνθήκη του Ριέιγ (Rueil) την1 Αυγούστου1635, η Κολμάρ τίθεται υπό την προστασία του Βασιλέα της Γαλλίας και διατηρεί τόσο το καθεστώς της "αυτοκρατορικής πόλης" όσο και τα προνόμια και τα δικαιώματά της. Το1648 η συνθήκη τουΜίνστερ τηςΒεστφαλίας αποδίδει τμήμα της Αλσατίας στη Γαλλία. η Κολμάρ, όπως και οι άλλες πόλεις της Δεκάπολης, παραμένει Αυτοκρατορική πόλη και τα γαλλικά στρατεύματα αποχωρούν.
Κολμάρ: Η παλαιά πόλη
Το1679 με τη συνθήκη τουΝαϊμέχεν (Nijmegen) η Κολμάρ αποδόθηκε στη Γαλλία και αποτέλεσε "Βασιλική Γαλλική πόλη". Στο καθεστώς αυτό παρέμεινε μέχρι το 1871, οπότε ολόκληρη η Αλσατία, με τη λήξη του Γαλλογερμανικού πολέμου, αποδόθηκε στη Γερμανία. Υπό γερμανική διοίκηση παρέμεινε μέχρι το τέλος τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε με τηΣυνθήκη των Βερσαλλιών η Αλσατία επεστράφη στη Γαλλία. Η Κολμάρ αναπτύχθηκε και, το1924 έγινε η έδρα του Αγροτικού Επιμελητηρίου του Άνω Ρήνου. Οι κάτοικοί του αυξάνονται και το1934 φθάνουν σχεδόν τους 50.000. Μετά την είσοδο της Γαλλίας στονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισβάλλουν και καταλαμβάνουν την Αλσατία, την οποία προσαρτούν στοΓ' Ράιχ. Η πόλη υφίσταται καταστροφές μνημείων της και υφίσταται κατοχή με έντονα στοιχεία εκγερμανισμού και ναζιστικοποίησης. Η Γαλλία ανέκτησε τον έλεγχο της Αλσατίας ύστερα από τη μάχη του "θύλακα της Κολμάρ" το1945. Στις 10 Φεβρουαρίου 1945 ο ΣτρατηγόςΣαρλ Ντε Γκωλ εισέρχεται στην Κολμάρ και αποκαθιστά στη θέση του το άγαλμα του Στρατηγού Ραπ (Rapp), μια από τις πρώτες δημιουργίες τουΦρεντερίκ Μπαρτολντί (Frédéric Auguste Bartholdi, 1834–1904), το οποίο ανεγέρθηκε στην πόλη το 1865 και οιΝαζί είχαν απομακρύνει από το βάθρο του. Το άγαλμα κοσμεί σήμερα την πόλη.
Η πόλη, βασιζόμενη στην αμπελοκαλλιέργεια αλλά και στη βιομηχανική της ανάπτυξη, ευημερεί από τον Πόλεμο ως σήμερα. Εκτός από τον συνεχώς αναπτυσσόμενο τουρισμό της, αποτελεί και έδρα των εταιρειώνLiebherr (γαλλικός κλάδος), Timken (έδρα στην Ευρώπη) καιLeitz (γαλλικός κλάδος).
Η πόλη βρίσκεται στο διαμέρισμα του Άνω Ρήνου σε απόσταση 68 χλμ. νοτιοδυτικά τουΣτρασβούργου. Ο ποταμόςΡήνος περνά 15 χλμ. ανατολικά της, αλλά η πόλη συνδέεται με αυτόν μέσω ενός καναλιού, που συνδέει τον Ρήνο με τον ποταμό Λάουχ (Lauch), ο οποίος διασχίζει την πόλη, ενώ δυτικά της βρίσκεται η οροσειρά των Βοσγίων. Συνδέεται με το Στρασβούργο και τηνΕλβετία σιδηροδρομικά, καθώς βρίσκεται στο κέντρο του σιδηροδρομικού άξονα Στρασβούργου -Βασιλείας.[11]
Το μικροκλίμα της περιοχής του Κολμάρ είναι ιδιαίτερα ευνοϊκό για την καλλιέργεια αμπέλου, εξηγώντας γιατί η πόλη είναι το επίκεντρο παραγωγής και διακίνησης των αλσατικών κρασιών. Το Κολμάρ δέχεται βροχές με ετήσιο ύψος μόλις 550 χιλιοστά - από τις πλέον ξηρές περιοχές της Γαλλίας - γεγονός που οφείλεται στη γειτνίασή της με τα Βόσγια: Εκεί τα νέφη συμπυκνώνονται και μετατρέπονται σε βροχή, η οποία πέφτει σε ψηλότερα σημεία. Έτσι, η περιοχή γύρω από την πόλη δέχεται ανέμους θερμούς και ξηρούς.
Ματίας Γκρύνεβαλντ: Το τρίπτυχοLe Retable d'Issenheim στο ΜουσείοUnterlinden
ΜουσείοUnterlinden: Παλιό μοναστήρι του Τάγματος των Δομινικανών, κτισμένο το1242, μετατράπηκε σε μουσείο το1850. Σήμερα στεγάζει σημαντικά εκθέματα τέχνης και ιστορίας της Αλσατίας. Ένα από τα σημαντικότερα εκθέματά του είναι το "τρίπτυχο του Ίζενχαϊμ" (Le Retable d'Isenheim), δημιουργημένο γύρω στα1515 από τονΜατίας Γκρύνεβαλντ (καλλιτέχνη από τοΒίρτσμπουργκ (Würzburg). Σημαντικό έκθεμα είναι, επίσης, το τρίπτυχοJean d'Orlier, δημιουργία τουΜάρτιν Σονγκάουερ (Martin Schongauer). Το μουσείο διαθέτει, επίσης, μεγάλη συλλογή ξυλόγλυπτων και βιτρώ (14ος - 18ος αιώνας), συλλογή όπλων ρωμαϊκής έως και αναγεννησιακής εποχής (δόρατα, πελέκεις, τόξα κ.ά).
Μουσείο Μπαρτολντί (Musée Bartholdi): Μουσείο αφιερωμένο στα έργα του γλύπτη και ζωγράφουΦρεντερίκ Μπαρτολντί, τέκνου της πόλης και δημιουργού τουΑγάλματος της Ελευθερίας που δωρήθηκε από τη Γαλλική Κυβέρνηση στις ανεξαρτητοποιημένεςΗΠΑ και σήμερα αποτελεί χαρακτηριστικό μνημείο τους. Στην είσοδο του μουσείου δεσπόζει το άγαλμα "Les grands soutiens du monde" (1902).
Καθεδρικός Ναός του Αγίου Μαρτίνου (Église du Saint-Martin), θεμελιώθηκε το 1234, αποπερατώθηκε το 1365. Είναι ο μεγαλύτερος ναός στην Κολμάρ και ένας από τους μεγαλύτερους της περιφέρειας του Άνω Ρήνου. Διαθέτει όμορφα βιτρώ, αγάλματα γοτθικής και αναγεννησιακής εποχής και επιβλητικό εκκλησιαστικό όργανο. Το κεντρικό κλίτος περιβάλλεται από μια σειρά γοτθικών παρεκκλησίων, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των αλσατικών ναών.
Καθεδρικός ναός των Δομινικανών (Église des Dominicains): Δεν αποτελεί πλέον ναό που λειτουργείται, αλλά απλό αξιοθέατο, καθώς σε αυτόν υπάρχει το αριστούργημαLa Vierge au buisson de roses του Μάρτιν Σονγκάουερ, ενώ διαθέτει όμορφα βιτρώ και στασίδια μπαρόκ στο κεντρικό κλίτος.
Κολμάρ: Μερική άποψη της Μικρής Βενετίας
Μικρή Βενετία (Petite Venice): Είναι τμήμα της πόλης με παραδοσιακά κτήρια στις όχθες των καναλιών του Λάουχ. Η περιοχή κάποτε αποτελούσε το κέντρο των κρεοπωλών, των αλιέων και των βυρσοδεψών.
Οικία Πφίστερ (Maison Pfister): Παλαιά οικία στο κέντρο σχεδόν της πόλης, περίτεχνης διακόσμησης και γερμανικής αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Κατασκευάστηκε γύρω στα 1537.
Οικία Πφίστερ
Οικία Κόιφχους (Maison Koïfhus): Είναι το παλαιό τελωνείο, γοτθικής αρχιτεκτονικής. Κατασκευάστηκε γύρω στα1480.
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Εθνογραφίας (Musée d'histoire naturelle et d'ethnographie): Ιδρύθηκε το1859 και διαθέτει μεγάλη συλλογή ταριχευμένων ζώων και τεχνημάτων από τις πρώην γαλλικές και γερμανικές αποικίες, αλλά και ορισμένα αρχαία αιγυπτιακά εκθέματα. Τμήμα του είναι, επίσης, αφιερωμένο στην τοπική εβραϊκή κοινωνία.
Το Άγαλμα της Ελευθερίας: Το αντίγραφο του διάσημου αμερικάνικου γλυπτού βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης, καθώς ο δημιουργός του αγάλματος, Frederic Auguste Bartholdi, καταγόταν από την περιοχή.[12]
Μουσείο δημοτικών εργοστασίων (Musée des usines municipales): Βιομηχανικά και τεχνολογικά εκθέματα στον χώρο ενός παλαιού εργοστασίου.
Δημοτική Βιβλιοθήκη: Διαθέτει μια από τις πλουσιότερες συλλογές κωδίκων (προ του 1501) της Γαλλίας, με περισσότερους από 2.300 τόμους. Παρά το γεγονός ότι η Κολμάρ δε διέθετε Πανεπιστήμιο, η συλλογή αυτή προέρχεται από τις δωρεές των συλλογών των τοπικών μονών και αβαείων στην πόλη.[13]
Η Κολμάρ "μοιράζεται" το Πανεπιστήμιο της Άνω Αλσατίας (Université de Haute-Alsace) με την παρακείμενη (μεγαλύτερη) πόληΜυλούζ, με τα τμήματαInstitut universitaire de technologie (IUT) καιFaculté des Sciences et Techniques, Unité de Formation et de Recherche Pluridisciplinaire d'Enseignement Professionalisé Supérieur (UFR P.E.P.S.). Περίπου 1.500 φοιτητές σπουδάζουν στα τμήματα αυτά.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης είναι ηΣΡ Κολμάρ (Σπορ Ρεϋνί Κολμάρ, Sports Reunis Colmar) με έδρα το στάδιοΣταντιόμ ντε Κολμάρ (Stadium de Colmar), χωρητικότητας 7.000 θέσεων. Αγωνίζεται στηΝασιονάλ.
.jpg)
