Το όνομα της Καζόρια αναφέρεται για πρώτη φορά σε έγγραφα από το 993 έως το 998, που συνδέεται με τοcasa aurea raviosa (ιταλικά:"Casa d'Oro di Raviosa", στα ελληνικά: "Χρυσός Οίκος του Ραβιόζα") που αναφέρεται σε άλλα έγγραφα από 952 έως 988. Ωστόσο, πολλά ευρήματα έχουν αποδείξει ότι η περιοχή κατοικήθηκε αρκετούς αιώνες π.Χ.[εκκρεμεί παραπομπή]
Το χωριό Καζόρια αναπτύχθηκε μετά το έτος 1000 μ.Χ., χάρη στο μοναστήρι των Βενεδικτίνων του San Gregorio Armeno της Νάπολης. Τον 13ο αιώνα ήταν φέουδο του αρχιεπισκόπου Νεάπολης. Το 1580 αποκτήθηκε από το Βασιλικό Κτήμα τουΒασιλείου της Νάπολης. Το 1815 έγινε πρωτεύουσα ενόςcircondario τουΒασιλείου των Δύο Σικελιών, συμπεριλαμβανομένων 19 κοινοτήτων.[εκκρεμεί παραπομπή]
Την ίδια περίοδο αποκαταστάθηκε η ελώδης επικράτειά της και έγινε μια από τις πιο εύφορες περιοχές της περιοχής. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, η Καζόρια ήταν ένα αγροτικό κέντρο, όπου παρήγαγε επίσης ζυμαρικά και κρασί, καθώς και βιοτεχνίεςκάνναβης. Η βιομηχανική του ανάπτυξη, κατά την οποία έγινε ο κύριος βιομηχανικός κόμβος στη νότια Ιταλία, προκάλεσε τετραπλάσια αύξηση του πληθυσμού από το 1951 έως το 1991. Οι περισσότερες βιομηχανίες έχουν πλέον εξαφανιστεί.[εκκρεμεί παραπομπή]
Το 2005 το κοινοτικό συμβούλιο διαλύθηκε λόγω διασυνδέσεων των μελών του με τηνΚαμόρα.
.svg)
