ΟΑσκληπιός, γνωστός γιατρός της αρχαιότητας, κρατώντας την ιαματική ράβδο πάνω στην οποία τυλίγεται φίδι, σύμβολα της ιατρικής μέχρι και σήμερα. Γλυπτοθήκη τηςΚοπεγχάγης.
Ηιατρική είναιεπιστήμη καιτέχνη[1] που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για τηνπρόληψη, τηδιάγνωση και τηθεραπεία τωνασθενειών.[2] Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας. Ως καιδύο αιώνες πριν[εκκρεμείπαραπομπή] θεωρούνταν αποκλειστικάτέχνη, ορολογία με την οποία εμφανίζεται και στονΌρκο του Ιπποκράτη. Αποτελεί "αδερφή" επιστήμη με τηνοσηλευτική, όμως οι δύοεπιστήμες αν και μοιράζονται πολλά κοινά είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους.
Οι ιατροί κατά κανόνα χωρίζονται σετέσσερις κλάδους: της παθολογίας, της χειρουργικής, της κλινικο-εργαστηριακής ή εργαστηριακής ιατρικής, και της ψυχιατρικής. Η κτηνιατρική είναι κλάδος που ασχολείται με τη θεραπεία των ζώων.
Ο γιατρός είναι ο επιστήμονας που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου. Βλέπε το λήμμαιατρός για περισσότερες πληροφορίες.
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα τηςπαθολογίας εξετάζει τον άρρωστο, κάνει τη διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληληφαρμακευτική ή κλινική αγωγή για τη θεραπεία του. Σε ειδικές περιπτώσεις καθορίζει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί όργανα όπως στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, καρδιογράφο και άλλα. Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον ασθενή του γιαακτινολογικές,μικροβιολογικές και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και θεραπεία μιας ασθένειας. Τα άτομα κάτω των 16 ετών εξετάζονται από τον παιδίατρο.
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα τηςχειρουργικής κάνει χειρουργικές επεμβάσεις για να θεραπεύσει διάφορατραύματα, ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενούς για την εγχείρηση. Συνεργάζεται με τοναναισθησιολόγο που κάνει τη νάρκωση στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί. Μετά την εγχείρηση, υποδεικνύει τη μεταχειρουργική αγωγή και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.
Η Γεροντολογία αποτελεί ένα πολυδιάστατο κλάδος της ιατρικής, αποτελείται από τρεις διαφορετικούς τομείς, τη βιογεροντολογία, την ιατρική γεροντολογία ή γηριατρική, και την κοινωνική γεροντολογία. Μέσα και από τους τρεις διαφορετικούς παραπάνω τομείς η γεροντολογία στο σύνολο της, αφορά τη φυσική και παθολογική ανάλυση της εξέλιξης του γήρατος, την περίθαλψη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην υγεία και την ποιότητα ζωής του ηλικιωμένου, αλλά και την κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη των ατόμων της τρίτης ηλικίας με σκοπό την ομαλή ένταξη και συνεργασία τους μέσα στο κοινωνικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.
Αποτελεί μια διακλαδική επιστήμη, η οποία εξετάζει γενικότερα το φαινόμενο του βιολογικού γήρατος και τα προβλήματα που συνεπάγεται η δημογραφική γήρανση πληθυσμών. Είναι ευρύτατη επιστήμη, που καλύπτει αρχιτεκτονικά, βιολογικά, δημογραφικά, κοινωνικά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά και άλλα θέματα, τα οποία σχετίζονται με το πρόβλημα της γηράνσεως από το κυτταρικό επίπεδο μέχρι όλο τον οργανισμό, όσο και τις γενικότερες σχέσεις του γηράσκοντας οργανισμού με το περιβάλλον του.
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα τηςψυχιατρικής ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση τωνψυχικών παθήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορεςψυχολογικές καιψυχαναλυτικές συνεδρίες.
Ηβιοχημεία είναι η μελέτη της χημείας που πραγματοποιείται στους οργανισμούς διαβίωσης, ειδικά η δομή και η λειτουργία των χημικών συστατικών τους.
Ηβιοστατιστική είναι η εφαρμογή τωνστατιστικών μεθόδων στους βιολογικούς τομείς υπό την ευρύτερη έννοια. Μια γνώση βιοστατιστικής είναι ουσιαστική στον προγραμματισμό, την αξιολόγηση, και την ερμηνεία της ιατρικής έρευνας. Είναι επίσης θεμελιώδης στηνεπιδημιολογία και την ιατρική βασισμένη στα στοιχεία.
Ηκυτταρολογία είναι η μικροσκοπική μελέτη των μεμονωμένων κυττάρων.
Ηεμβρυολογία είναι η μελέτη της πρώιμης ανάπτυξης των οργανισμών.
Ηεπιδημιολογία είναι η μελέτη των δημογραφικών της εξέλιξης των ασθενειών, και περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται, στη μελέτη τωνεπιδημιών.
Ηιστολογία είναι η μελέτη των δομών των βιολογικώνιστών από την ελαφριά μικροσκόπηση, μικροσκόπηση ηλεκτρονίων και ανοσοϊστορία της χημείας.
Ηανοσολογία είναι η μελέτη τουανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει το έμφυτο και προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα στους ανθρώπους, παραδείγματος χάριν.
Ηιατρική φυσική είναι η μελέτη των εφαρμογών των αρχών φυσικής στην ιατρική.
Ηνευρολογία περιλαμβάνει εκείνες τις επιστήμες που σχετίζονται με τη μελέτη τουνευρικού συστήματος. Μια κύρια εστίαση της νευρολογίας είναι η βιολογία και η φυσιολογία του ανθρώπινουεγκεφάλου και τουνωτιαίου μυελού.
Ηεπιστήμη διατροφής (θεωρητική εστίαση) και ηδιαιτητική (πρακτική εστίαση) είναι η μελέτη της σχέσης των τροφίμων και του ποτού με την υγεία και την ασθένεια, ειδικά για τον καθορισμό μιας βέλτιστης διατροφής. Η ιατρική θεραπεία διατροφής γίνεται από τους διαιτολόγους και ενδείκνυται για τον διαβήτη, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, το βάρος και τιςδιατροφικές διαταραχές, τις αλλεργίες, τον υποσιτισμό, και τις νεοπλασματικές ασθένειες.
Ηπαθολογία ως επιστήμη είναι η μελέτη των αιτίων των ασθενειών καθώς και της εξέλιξής του.
Κατά την ευρύτερη έννοια της "Ιατρικής", υπάρχουν πολλές διαφορετικές ειδικότητες. Εντούτοις, μέσα στους ιατρικούς κύκλους, υπάρχουν δύο ευρείες κατηγορίες: η "Ιατρική" και η "Χειρουργική". Η "Ιατρική" αναφέρεται στην πρακτική της μη χειρουργήσιμης ιατρικής, και οι περισσότερες υποειδικότητες σε αυτήν την περιοχή απαιτούν την προκαταρκτική κατάρτιση σεεσωτερική Ιατρική. Η "Χειρουργική" αναφέρεται στην πρακτική της ενεργούς ιατρικής, και οι περισσότερες υποειδικότητες σε αυτήν την περιοχή απαιτούν την προκαταρκτική κατάρτιση στηγενική χειρουργική. Υπάρχουν μερικές ειδικότητες της ιατρικής που δεν ανήκουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες, όπως ηακτινολογία, ηπαθολογία, ή ηαναισθησιολογία.
Οι χειρουργικές ειδικότητες υιοθετούν την ενεργόεπέμβαση. Επιπλέον, οι χειρουργοί πρέπει να αποφασίσουν πότε μια επέμβαση είναι απαραίτητη, και μεταχειρίζονται επίσης πολλά μη-χειρουργικά ζητήματα, ιδιαίτερα στη χειρουργική μονάδα εντατικής, όπου ποικίλα κρίσιμα θέματα προκύπτουν. Η χειρουργική επέμβαση έχει πολλές υποειδικότητες, π.χ.γενική χειρουργική, χειρουργική μεταμόσχευσης, χειρουργική τραύματος, καρδιαγγειακή χειρουργική, νευροχειρουργική, χειρουργική προσώπου, ορθοπεδική χειρουργική, ωτολαρυγγολογία, πλαστική χειρουργική, ογκολογική χειρουργική, αγγειακή χειρουργική, και παιδιατρική χειρουργική Σε μερικά κέντρα, η αναισθησιολογία είναι μέρος του τμήματος της χειρουργικής επέμβασης (για λόγους λογιστικούς και προγραμματισμού), αν και δεν είναι μια χειρουργική επιστήμη. Τέλος, η χειρουργική κατάρτιση μπορεί να είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα.
Η Εσωτερική Παθολογία είναι η ιατρική ειδικότητα ενδιαφερόμενη για τη διάγνωση, τη διαχείριση και τη μη χειρουργική θεραπεία των ασυνήθιστων ή σοβαρών ασθενειών, είτε ενός συγκεκριμένου συστήματος οργάνων είτε του σώματος συνολικά. Σύμφωνα με μερικές πηγές, η έμφαση στις εσωτερικές δομές είναι υπονοούμενη. Υπάρχουν πολλές υποειδικότητες της παθολογίας:
