ΗΕλλάς (Hellas) είναι μία τεράστια πεδιάδα και κυκλική-ελλειπτικήλεκάνη από πρόσκρουσηαστεροειδούς που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο τουπλανήτη Άρη. Η Ελλάς είναι ο δεύτερος ή ο τρίτος μεγαλύτερος κρατήρας προσκρούσεως που είναι γνωστός σε ολόκληρο τοΗλιακό Σύστημα. Ο πυθμένας της λεκάνης βρίσκεται 7152μ. κάτω από το μέσο επίπεδο της αρειανής επιφανείας, 3000 μ. βαθύτερα από ό,τι η παρόμοιαΛεκάνη Νοτίου Πόλου-Άιτκεν τηςΣελήνης. Η Ελλάς εκτείνεται σε μέγιστο μήκος περίπου 2300χιλιόμετρα, κατά τη διεύθυνση ανατολή-δύση[2][3], δηλαδή είναι πολύ μεγαλύτερη από τοομώνυμο κράτος στον πλανήτη Γη. Το κέντρο της πεδιάδας βρίσκεται σε αρειογραφικές συντεταγμένες 42,4 μοίρες νότιο πλάτος και 70,5 μοίρες ανατολικό μήκος.
Με μέσηδιάμετρο περίπου 2000 χλμ., η Ελλάς είναι η μεγαλύτερη δομή που προήλθε αναμφισβήτητα από πρόσκρουση άλλου σώματος στον Άρη, εκτός και αν ηΒόρεια Πολική Λεκάνη αποδειχθεί ότι έχει τέτοια προέλευση. Η Ελλάς πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου τουΎστερου Βαρέος Βομβαρδισμού (Late Heavy Bombardment) στοΗλιακό Σύστημα, περίπου 4,1 ως 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα[4].
Η υψομετρική διαφορά μεταξύ του χείλους και του πυθμένα της δομής είναι 9000 μ., ενώ ο πυθμένας της λεκάνης βρίσκεται 7152 μ. κάτω από το μέσο επίπεδο της αρειανής επιφανείας (geodetic datum). Το τεράστιο αυτό βάθος έχει ως αποτέλεσμα η ατμοσφαιρική πίεση εκεί να είναι η μεγαλύτερη που καταγράφεται στην επιφάνεια του πλανήτη, 11,55millibar ή 0,01atm, με μεγάλη διαφορά από αυτή στη μέση αρειανή επιφάνεια, περίπου 89%.
Δίαυλοι εκροής εκτείνονται μέχρι το εσωτερικό του βαθύπεδου από το ηφαιστειακό ορεινό συγκρότημα του Αδριακού όρους στα βορειοανατολικά. Δύο από αυτούς έχουν διαμορφώσει μικρές κοιλάδες: την Κοιλάδα Ντάο (Dao Vallis) και τηνΚοιλάδα Ρεούλ (Reull Vallis).
Η Ελλάς βρίσκεται στους αντίποδες τουόρους `Αλμπα[5][6][7] και κατά προσέγγιση στους αντίποδες της υπερυψωμένηςΘαρσίδας με τα τεράστια ηφαίστειά της (μεταξύ των οποίων το υψηλότερο όρος του πλανήτη, τοΌλυμπος). Το εάν αυτή η ύψωση της επιφάνειας στους αντίποδες του πλανήτη προκλήθηκε από τη σύγκρουση που δημιούργησε την Ελλάδα, ή είναι απλή σύμπτωση, είναι άγνωστο.
Εξαιτίας των μεγάλων της διαστάσεων και του ανοικτόχρωμου της επιφανείας της σε σχέση με τη γύρω περιοχή, η Ελλάς ήταν ένα από τα πρώτα αρειανά χαρακτηριστικά που ανακαλύφθηκαν μετηλεσκόπιο από τη Γη. Πριν ο Ιταλός αστρονόμοςΤζοβάνι Σκιαπαρέλι της δώσει το όνομα Ελλάς, ήταν γνωστή ως «Γη του Λόκυερ», έχοντας ονομασθεί έτσι από τονΡίτσαρντ Πρόκτορ το 1867 προς τιμή του σερΤζόζεφ Λόκυερ, ο οποίος με ένα μικρό διοπτρικό τηλεσκόπιο είχε σχεδιάσει την «πρώτη πραγματικά πιστή αναπαράσταση του πλανήτη» (κατά την έκφραση τουΕ. Αντωνιάδη)[8]. Η επίσημη διεθνής ονομασία «Ελλάς» υιοθετήθηκε από τηΔιεθνή Αστρονομική Ένωση το1958, μαζί με όλες σχεδόν τις σημερινές ονομασίες περιοχών και πεδιάδων του πλανήτη.
Εικόνες από το ραντάρ SHARAD του διαστημοπλοίουMars Reconnaissance Orbiter (MRO) υποδεικνύουν ότι κάποια μορφολογικά χαρακτηριστικά που αποκληθηκαν «λοβοειδείς ποδιές συντριμμάτων» σε τρεις κρατήρες στην ανατολική Ελλάδα είναι στην πραγματικότηταπαγετώνες από πάγο νερού θαμμένο κάτω από στρώματα σκόνης και πετρωμάτων[9]. Ο θαμμένος αυτός πάγος μετρήθηκε από το SHARAD ότι έχει πάχος 250 στα ανώτερα μέρη των κρατήρων και περίπου 300 μ. και 450 μ. στα μέσα και κατώτερα μέρη τους, αντιστοίχως. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι χιόνι και πάγος (νερού) συσσωρεύθηκαν σε υψηλότερα σημεία, γλίστρησαν προς τα κάτω και σήμερα προστατεύονται από την εξάχνωση από ένα στρώμα θρυμματισμένου πετρώματος και σκόνης. Αυλάκια και χαμηλές λοφοσειρές στην επιφάνεια προκλήθηκαν από το βάρος του πάγου, όπως και στους γήινους παγετώνες.
Εξάλλου τα σχήματα πολλών μορφολογικών χαρακτηριστικών στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη του Άρη παραπέμπουν στην ύπαρξη παγετώνων, καθώς η επιφάνεια μοιάζει να διαμορφώθηκε έτσι από κάποια κίνηση.
 | ΤαWikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ελλάς (Άρης) |