Αποδείξεις για την κατοίκηση από τουςΝεάντερταλ στο Γιβραλτάρ, πριν από περίπου 50.000 χρόνια, έχουν ανακαλυφθεί στοΣπήλαιο Γκόραμ.[4] Οι σπηλιές του Γιβραλτάρ συνέχισαν να χρησιμοποιούνται από τουςΧόμο Σάπιενς, μετά από την τελική εξαφάνιση των Νεάντερταλ. Πέτρινα εργαλεία, εστίες (τζάκια) και οστά ζώων, που χρονολογούνται από περίπου 40.000 χρόνια μέχρι 5.000 χρόνια πριν, έχουν βρεθεί σε ιζήματα εντός του Σπηλαίου Γκόραμ.[5]
Πολυάριθμα αγγεία που χρονολογούνται στηΝεολιθική Εποχή έχουν βρεθεί σε σπηλιές του Γιβραλτάρ, με χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα του πολιτισμού που αναπτύχθηκε την ίδια περίοδο στηνΑνδαλουσία και κυριότερα στη γειτονικήΑλμερία.[6] Για τηνΕποχή του Χαλκού τα στοιχεία κατοίκησης είναι λιγότερα, καθώς το διάστημα εκείνο οι άνθρωποι είχαν σταματήσει σε μεγάλο βαθμό να ζουν σε σπηλιές.[7]
Κατά τηναρχαιότητα, το Γιβραλτάρ θεωρούνταν από τους λαούς τηςΜεσογείου ως τόπος θρησκευτικής και συμβολικής σημασίας. ΟιΦοίνικες το χρησιμοποίησαν ως εμπορική τους βάση για αρκετούς αιώνες, περίπου από το 950 π.Χ. και μετά.[8] ΟΒράχος του Γιβραλτάρ αποτέλεσε τη βόρεια από τιςΗράκλειες Στήλες των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και το Όρος Κάλπε των αρχαίων Ρωμαίων (όνομα ίσως φοινικικής προέλευσης). Σύμφωνα με τηνελληνική μυθολογία, ο Ηρακλής χρησιμοποίησε την υπεράνθρωπη δύναμή του για να χωρίσει το όρος που ένωνε την Ευρώπη με την Αφρική και να περάσει ανάμεσα του. Κάνοντας αυτό, ένωσε τον Ατλαντικό με τη Μεσόγειο και σχημάτισε το Στενό του Γιβραλτάρ. Παρότι η περιοχή αποτέλεσε πεδίο ελέγχου Φοινίκων, Ελλήνων και Ρωμαίων, δεν υπάρχουν γνωστά αρχαιολογικά στοιχεία μόνιμων οικισμών στον χώρο του σημερινού Γιβραλτάρ. Τουναντίον, τέτοια υπάρχουν στην περιοχή του κόλπου που αποτελεί σήμερα τηνΠεδιάδα του Γιβραλτάρ.[9][10][11]
Τον Απρίλιο του 711,Βέρβεροι Μουσουλμάνοι, υπό την ηγεσία τουΤαρίκ ιμπν Ζιγιάντ, κινούμενοι από τη Βόρεια Αφρική αποβιβάστηκαν στην περιοχή γύρω από το Γιβραλτάρ.[12] Ο κατακτητικός πόλεμος του Ταρίκ ιμπν Ζιγιάντ είχε ως αποτέλεσμα την ισλαμική κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους τηςΙβηρικής Χερσονήσου. Το Όρος Κάλπε μετονομάστηκε σε «Τζεμπέλ αλ Ταρίκ» (جبل طارق -Βουνό του Ταρίκ), ονομασία από την οποία προέρχεται η λέξη «Γιβραλτάρ».[9]
Το 1160, ο Σουλτάνος τωνΑλμοαδώνΑμπντ αλ Μουμίν διέταξε την κατασκευή ενός μόνιμου οικισμού, συμπεριλαμβανομένου ενός κάστρου. Ο οικισμός έλαβε το όνομα «Μεντίνα αλ Φατ» (Πόλη της Νίκης).[13] Μέρος αυτού του κάστρου, που αποκαλείται «Μαυριτανικό Κάστρο», παραμένει όρθιο ως σήμερα.
Από το 1274 και μετά, η πόλη πέρασε διαδοχικά στα χέρια τωνΝασρίδων τηςΓρανάδας (1237 και 1374), τωνΜαρινίδων τουΜαρόκου (1274 και 1333) και των Βασιλέων τηςΚαστίλλης (1309).
Μετά την καταστροφική Μεγάλη Πολιορκία, η πόλη ξαναχτίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου.[18] Ο χτίστης-μηχανικόςΤζοβάνι Μαρία Μποσέτι, έφθασε στο Γιβραλτάρ το 1784 από τοΜιλάνο και έχτισε το Ναυπηγείο (που ολοκληρώθηκε το 1812) και πολλά άλλα κτήρια. Ο Μποσέτι θεωρείται υπεύθυνος για τον καθορισμό της μορφής της παλιάς πόλης, που συνδυάζει αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά διαφορετικών επιρροών (ιταλικών, ισπανικών, αγγλικών κ.ά.).[18]
Κατά τη διάρκεια τωνΝαπολεόντειων Πολέμων, το Γιβραλτάρ έγινε βάση «κλειδί» για τοΒρετανικό Βασιλικό Ναυτικό και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στηΜάχη του Τραφάλγκαρ (21 Οκτωβρίου 1805). Η στρατηγική του θέση επιβεβαιώθηκε και κατά τη διάρκεια τουΠολέμου της Κριμαίας του 1854-1856. Τον 18ο αιώνα, η στρατιωτική φρουρά εν καιρώ ειρήνης κυμαινόταν από περίπου 1.100 έως το πολύ 5.000 άνδρες. Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ωστόσο, σημειώθηκε σημαντική αύξηση του πληθυσμού του Γιβραλτάρ (πάνω από 17.000 το 1860), καθώς άνθρωποι από τη Βρετανία και άλλα μέρη της Μεσογείου (Ιταλοί, Πορτογάλοι, Μαλτέζοι και Γάλλοι) εγκαταστάθηκαν εκεί.[19]
Η στρατηγική του σημασία αυξήθηκε με το άνοιγμα τηςΔιώρυγας του Σουέζ, καθώς βρισκόταν στη θαλάσσια διαδρομή μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και τηςΒρετανικής Ινδικής Αυτοκρατορίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα, έγιναν σημαντικές προσπάθειες για τη βελτίωση των οχυρώσεων και την επέκταση του λιμανιού.[20]
Κατά τη διάρκεια τουΔεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, το μεγαλύτερο μέρος του άμαχου πληθυσμού του Γιβραλτάρ μεταφέρθηκε στοΛονδίνο, αλλά και σε τμήματα τουΜαρόκου, τηςΜαδέρας και στηνΤζαμάικα. Ο Βράχος ενισχύθηκε αμυντικά σε σημαντικό βαθμό. Στις 18 Ιουλίου 1940, η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία τηςΓαλλίας του Βισύ εξαπέλυσε αεροπορική επίθεση στο Γιβραλτάρ ως αντίποινα για βρετανικούς βομβαρδισμούς κατά δυνάμεων τουΒισύ. Η ναυτική βάση και τα πλοία που στάθμευαν εκεί διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στην προμήθεια και τον εφοδιασμό του νησιού τηςΜάλτας, κατά τη διάρκεια τηςμακράς πολιορκίας της. Από το Γιβραλτάρ ξεκίνησε η κρίσιμη νηοπομπή με την ονομασία «Επιχείρηση Βάθρο» τον Αύγουστο του 1942, μέσω της οποίας ανεφοδιάστηκε το νησί σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή όπου οι αεροπορικές επιθέσεις από την πλευρά Γερμανών και Ιταλών είχαν ενταθεί. Η απροθυμία του Ισπανού δικτάτοραΦρανθίσκο Φράνκο να επιτρέψει την είσοδο του γερμανικού στρατού στο ισπανικό έδαφος, ματαίωσε το γερμανικό σχέδιο («Επιχείρηση Φέλιξ») για κατάληψη του Βράχου του Γιβραλτάρ.
Στη δεκαετία του 1950, ο Φράνκο αξίωσε την ενσωμάτωση του Γιβραλτάρ στην Ισπανία και περιόρισε τις μετακινήσεις πολιτών μεταξύ Γιβραλτάρ και ισπανικής ενδοχώρας. Οι Γιβραλτάροι ψήφισαν συντριπτικά υπέρ της παραμονής τους στη βρετανική κυριαρχία, στο δημοψήφισμα του 1967 που αφορούσε το μέλλον του Γιβραλτάρ και οδήγησε στην ψήφιση τουΣυνταγματικού Διατάγματος του 1969. Ως απάντηση, η Ισπανία έκλεισε εντελώς τα σύνορα με το Γιβραλτάρ και διέκοψε όλες τις διόδους επικοινωνίας. Τα σύνορα με την Ισπανία άνοιξαν μερικώς στις 15 Δεκεμβρίου 1982 με απόφαση τουΒασιλιά της ΙσπανίαςΧουάν Κάρλος, μετά από 13 χρόνια. Τρία χρόνια αργότερα, το 1985, τα σύνορα άνοιξαν πλήρως και οι δίοδοι επικοινωνίας αποκαταστάθηκαν, λίγο πριν την προσχώρηση της Ισπανίας στηνΕυρωπαϊκή Κοινότητα.[21]
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ηΒρετανία και ηΙσπανία ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για μια πιθανή συμφωνία κοινής κυριαρχίας επί του Γιβραλτάρ. Η κυβέρνηση του Γιβραλτάρ διοργάνωσε ένα νέοδημοψήφισμα για το σχέδιο αυτό και το 99% του πληθυσμού ψήφισε υπέρ της απόρριψής του.[22][23] Η βρετανική κυβέρνηση δεσμεύθηκε να σεβαστεί τις επιθυμίες των πολιτών. Μετά το δημοψήφισμα του 2006, ήρθε σε ισχύ ένα νέο Συνταγματικό Διάταγμα.[24] Το ίδιο έτος ξεκίνησε μια διαδικασία τριμερών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ισπανίας, του Γιβραλτάρ και του Ηνωμένου Βασιλείου, με τις οποίες τερματίστηκαν ορισμένοι περιορισμοί και διαφορές που αφορούσαν τομείς, όπως οι αεροπορικές μετακινήσεις, οι τελωνειακές διαδικασίες, οι τηλεπικοινωνίες, οι συντάξεις και οι πολιτιστικές ανταλλαγές.[25]
Στοβρετανικό δημοψήφισμα για την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που διεξήχθη τον Ιούνιο του 2016, το 96% των κατοίκων του Γιβραλτάρ ψήφισε υπέρ της παραμονής με ποσοστό 84%.[26] Η Ισπανία ως εκ τούτου επανέλαβε τις προτάσεις της για κοινή ισπανο-βρετανική κυριαρχία της χερσονήσου, κάτι που απέκλεισε κατηγορηματικά ο επικεφαλής της κυβέρνησης του Γιβραλτάρ,Φάμπιαν Πικάρντο.[27][28] Στη συμφωνία αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από τηνΕυρωπαϊκή Ένωση, υπάρχει ένα ειδικό πρωτόκολλο το οποίο προβλέπει, σε σχέση με το Γιβραλτάρ, στενή συνεργασία μεταξύ της Ισπανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου για την εφαρμογή των δικαιωμάτων των πολιτών που προβλέπονται στη συμφωνία αποχώρησης.[29][30]
Το Γιβραλτάρ είναι υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου. Αρχηγός του Κράτους είναι ο βασιλιάςΚάρολος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος εκπροσωπείται από τον Κυβερνήτη, που σήμερα είναι οΣερ Ντέιβιντ Στιλ, λαμβάνοντας καθήκοντα από τις 11 Ιουνίου 2020. Αρχηγός της κυβέρνησης είναι οΦάμπιαν Πικάρντο, από τις 9 Δεκεμβρίου 2011.
Το υπουργικό συμβούλιο διορίζεται από τα 17 εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου, με πρόταση του επικεφαλής υπουργού. Ο Κυβερνήτης διορίζεται από τον Μονάρχη.
Το Κοινοβούλιο απαρτίζεται από 18 έδρες. 17 από τα μέλη του εκλέγονται από τον λαό και 1 μέλος διορίζεται από το Κοινοβούλιο (ο πρόεδρός του). Τα μέλη της Βουλής υπηρετούν θητεία τετραετή.
ΟιΒρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν παίξει παραδοσιακά σημαντικό ρόλο στηνοικονομία του Γιβραλτάρ, μέσω κυρίως τουναυστάθμου που συνεισφέρει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας. Ο ρόλος αυτός, ωστόσο, έχει μειωθεί τα τελευταία 20 χρόνια και εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύει μόλις το 7% της τοπικής οικονομίας, σε σύγκριση με το 60% που αντιπροσώπευε το 1984. Σήμερα, η οικονομία του Γιβραλτάρ κυριαρχείται από τέσσερις βασικούς τομείς:χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες,διαδικτυακός τζόγος, ναυτιλία και τουρισμός, στον οποίο περιλαμβάνονται αφορολόγητες λιανικές πωλήσεις σε επισκέπτες.[31] Η περιοχή διαθέτει επίσης ένα μικρό κατασκευαστικό τομέα, με μια εταιρεία που προμηθεύει ασθενοφόρα από μεταποιημένα οχήματαSUV στονΟργανισμό Ηνωμένων Εθνών και σε άλλους οργανισμούς.[32][33]
Ηαγορά εργασίας του Γιβραλτάρ παρουσιάζει εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό ανεργίας (περίπου 1%). Σχεδόν το ήμισυ (46%) της συνολικής απασχόλησης καλύπτεται από μεθοριακούς εργαζόμενους (εργαζόμενους που διαμένουν συνήθως στηνΙσπανία αλλά εργάζονται στο Γιβραλτάρ), η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων (59%) είναι ισπανικής υπηκοότητας.[34]
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πολλοίπράκτορες στοιχημάτων και φορείς εκμετάλλευσης διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών εγκαταστάθηκαν στο Γιβραλτάρ για να επωφεληθούν από τη λειτουργία τους σε καθεστώς ρυθμιζόμενης δικαιοδοσίας με ευνοϊκό καθεστώςεταιρικού φόρου. Το εν λόγω εταιρικό φορολογικό καθεστώς για τις υπεράκτιες εταιρείες εγκαταλείφθηκε σταδιακά μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 και αντικαταστάθηκε από έναν επίσης ευνοϊκό σταθερό εταιρικό συντελεστή φορολογίας του 10%.[35]
Ο τουρισμός είναι ένας πολύ σημαντικός κλάδος της οικονομίας. Το Γιβραλτάρ είναι ένα δημοφιλές λιμάνι για κρουαζιερόπλοια και προσελκύει επισκέπτες από θέρετρα της Ισπανίας για ημερήσιες εκδρομές. Ο Βράχος είναι ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο, ιδιαίτερα μεταξύ των Βρετανών τουριστών και των κατοίκων της νότιας ακτής της Ισπανίας. Είναι επίσης ένας δημοφιλής προορισμός αγορών, καθώς όλα τα αγαθά και οι υπηρεσίες είναι χωρίςΦΠΑ, αν και ενδέχεται να υπόκεινται σε φόρους του Γιβραλτάρ. Πολλές από τις μεγάλες βρετανικές αλυσίδες καταστημάτων έχουν υποκαταστήματα ή συμφωνίες δικαιόχρησης (franchises) στο Γιβραλτάρ, συμπεριλαμβανομένων τωνMorrisons,Marks & Spencer καιMothercare. Τα υποκαταστήματα και οι συμφωνίες δικαιόχρησης (franchises) των διεθνών λιανοπωλητών, όπωςTommy Hilfiger καιSunglass Hut International, είναι επίσης παρόντες στο Γιβραλτάρ, όπως και η ισπανική εταιρία ειδών ένδυσηςMango.[36][37][38][39]
Ένας αριθμός απόβρετανικές και διεθνείς τράπεζες έχουν επιχειρήσεις με έδρα το Γιβραλτάρ. ΗJyske Bank ισχυρίζεται ότι είναι η παλαιότερη τράπεζα στη χώρα, βάση της εξαγοράς τηςBanco Galliano το 1987, η οποία άρχισε να λειτουργεί στο Γιβραλτάρ το 1855. Ένας πρόγονος τηςBarclays, ηAnglo-Egyptian Bank, λειτούργησε στο Γιβραλτάρ το 1888 και η Credit Foncier (που τώρα αποτελεί τηνCrédit Agricole λειτούργησε το 1920.[40]
Το Γιβραλτάρ είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, με ένα μόνιμο πληθυσμό 32.194 κατοίκους το 2012, που αντιστοιχεί σε 4.959 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Η ολοένα αυξανόμενη ζήτηση ακινήτων καλύπτεται όλο και περισσότερο από τη δημιουργία γης από τη θάλασσα. Το έδαφος που δημιουργήθηκε τεχνητά από τη θάλασσα περιλαμβάνει σήμερα το ένα δέκατο περίπου της συνολικής έκτασης του Γιβραλτάρ.
Τα δημογραφικά στοιχεία του Γιβραλτάρ αντικατοπτρίζουν τις πολλέςευρωπαϊκές και άλλες κοινότητεςμεταναστών που έφθασαν στον Βράχο πριν από 300 χρόνια, καθώς σχεδόν το σύνολο του ισπανικού πληθυσμού τον εγκατέλειψε το 1704.
Στη χώρα διεξάγονται εκλογές για κοινοβούλιο.Δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο οι Βρετανοί πολίτες που είναι κάτοικοι του Γιβραλτάρ τουλάχιστον για 6 μήνες και το όριο ηλικίας για χορήγηση δικαιώματος ψήφου είναι τα 18 έτη.
Το έδαφος του Γιβραλτάρ καλύπτει 6,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μοιράζεται χερσαία σύνορα μήκους 1,2 χιλιομέτρων με την Ισπανία. Η πόληΛα Λίνεα ντε λα Κονθεπθιόν, τηςΕπαρχίας του Κάδιθ, βρίσκεται στην ισπανική πλευρά των συνόρων. Η κοντινή ισπανική ενδοχώρα αποτελεί μέρος της κομάρκας (επαρχίας) τηςΠεδιάδας του Γιβραλτάρ. Η ακτογραμμή του Γιβραλτάρ έχει μήκος 12 χιλιόμετρα και διακρίνεται στην Ανατολική Πλευρά (ή Ανατολική Ακτή), η οποία περιέχει τους οικισμούς τουΑμμώδους Κόλπου και τουΚαταλανικού Κόλπου, και στη Δυτική Πλευρά (ή Δυτική Ακτή), όπου ζει η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Το Γιβραλτάρ δεν έχει διοικητικές διαιρέσεις, αλλά χωρίζεται σε επτάμεγάλες κατοικημένες περιοχές.[41][42]
Έχοντας αμελητέους φυσικούς πόρους και λίγα φυσικά αποθέματα γλυκού νερού, που βρίσκονται σε φυσικά πηγάδια στα βόρεια της Χερσονήσου, μέχρι πρόσφατα το Γιβραλτάρ χρησιμοποιούσε μεγάλες λεκάνες απορροής απόσκυρόδεμα ή φυσικούς βράχους για τη συλλογή των όμβριων υδάτων. Το γλυκό νερό από τις γεωτρήσεις συμπληρώνεται σήμερα από δύο εγκαταστάσειςαφαλάτωσης: ένα εργοστάσιοαντίστροφης όσμωσης και ένα εργοστάσιο απόσταξης πολλαπλών σταδίων.[43]
Το έδαφος της Χερσονήσου του Γιβραλτάρ αποτελείται από τον Βράχο του Γιβραλτάρ (που προέρχεται από ιουρασικό ασβεστόλιθο), ύψους 426 μέτρων, και από μια στενή παράκτια πεδιάδα που τον περιβάλλει. Περιέχει πολλούς δρόμους μεσήραγγες, οι περισσότεροι από τους οποίους εξακολουθούν να λειτουργούν για στρατιωτικούς σκοπούς και δεν είναι προσβάσιμοι στο ευρύ κοινό.[44][45][46]
Πάνω από 500 διαφορετικά είδη ανθοφόρων φυτών αναπτύσσονται πάνω στον βράχο. Ένα από αυτά, το candytuft Γιβραλτάρ (Iberis gibraltarica), είναιενδημικό και το Γιβραλτάρ είναι το μόνο μέρος στηνΕυρώπη όπου το φυτό αναπτύσσεται στην άγρια φύση. Ανάμεσα στα άγρια δέντρα που μεγαλώνουν γύρω από τον βράχο,ελιές καιπεύκα είναι μερικά από τα πιο κοινά.
Η πάνω περιοχή του βράχου καλύπτεται από ένα φυσικό καταφύγιο, το οποίο φιλοξενεί περίπου 230Μακάκους Μπάρμπαρι, (συνήθως συγχέεται με πιθήκους), η μόνη άγριαμαϊμού που ζει στηνΕυρώπη και η οποία υπήρχε εκεί πριν την κατάκτηση του Γιβραλτάρ από τους Βρετανούς. Μια δεισιδαιμονία, ανάλογη με εκείνη των κορακιών στον Πύργο του Λονδίνου, δηλώνει ότι εάν οι μαϊμούδες ποτέ φύγουν, θα φύγουν και οι Βρετανοί. Το 1944 ο Βρετανός πρωθυπουργόςΟυίνστον Τσώρτσιλ είχε τόσο ανησυχήσει για τον συρρικνούμενο πληθυσμό των μαϊμούδων που έστειλε ένα μήνυμα προς τον αποικιακό γραμματέα ζητώντας να γίνει κάτι για την κατάσταση[47].
Άλλα θηλαστικά που βρίσκονται στο Γιβραλτάρ είναι κουνέλια, αλεπούδες και νυχτερίδες ενώ δελφίνια και φάλαινες φαίνονται συχνά στον κόλπο του Γιβραλτάρ.
↑Choi, Charles (2006).«Gibraltar». NBC News. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2010.
↑Finlayson, J. C.· Barton, R. N. E.· Stringer, C. B. (2001). «The Gibraltar Neanderthals and their Extinction».Les Premiers Hommes Modernes de la Peninsule Iberique. Actes du Colloque de la Commission VIII de l'UISPP. Lisbon: Instituto Português de Arqueologia. σελ. 48.ISBN978-972-8662-00-4.
↑Devenish, David (2003). Gibraltar before the British. London: Unpublished proof copy held by the British Library. OCLC 499242153. p. 49
↑Norris, H.T. (1961). «The Early Islamic Settlement in Gibraltar». Journal of the Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland91: 39–51. doi:10.2307/2844467. ISSN0307-3114.
1. Διηπειρωτικές χώρες με επικράτεια στην Ευρώπη και στην Ασία. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Κράτη που περιλαμβάνουν υπερπόντια εδάφη και σε άλλες ηπείρους με τη μητροπολιτική περιοχή να βρίσκεται στην Ευρώπη.
.svg)
