Οι κατάΑρριανόνΑσσακηνοί, κατάΣτράβωναΑστακηνοί,[1] και κατάΠλίνιονΑσπάγανοι, ήταν φυλή της βορειοανατολικήςΠερσίας την οποία βρήκε οΑλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών στηνΓανδάρα το 327−26 π.Χ. Κατοικούσαν στον κάτω Σόαστο ποταμό (γνωστός και ως Σούαστος), ανατολικά τουΙνδού ποταμού, και πρωτεύουσά τους ήταν η Μάσσαγα. Άλλες κύριες πόλεις ήταν ηΠευκελαώτις, η Όρα (ένα φρούριο), η Βάζιρα, ηΆορνος, η Οροβάτις, το Εμβόλιμα και η Δύρτη. Την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου διοικούνταν από έναν πρίγκιπα που οι Έλληνες αποκαλούσαν «Πρίγκιπα Ασσακηνό» ο οποίος είχε στρατό 30.000 πεζών, 20.000 ιππέων και 30πολεμικών ελεφάντων. Υποτάχθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο το 327 π.Χ. μαζί με τουςΑσπάσιους, όταν αυτός πέρασε από την περιοχή.[2]