| Ασπαραγίνη |
|---|
 |
 |
| Γενικά |
|---|
| Όνομα IUPAC | Ασπαραγίνη
2-αμινο-3-κσρβαμιδοπροπανοδιικό οξύ |
| Χημικά αναγνωριστικά |
|---|
| Χημικός τύπος | C4H8N2O3 |
| Μοριακή μάζα | 132,12amu |
Σύντομος
συντακτικός τύπος | H2NCOCH2CH(NH2)COOH |
| Συντομογραφίες | asn ή N |
| Αριθμός CAS | 70-47-3 |
| SMILES | O=C(N)C[C@H](N)C(=O)O |
| InChI | 1S/C4H8N2O3/c5-2(4(8)9)1-3(6)7/h2H,1,5H2,(H2,6,7)(H,8,9)/t2-/m0/s1
Κλειδί: DCXYFEDJOCDNAF-REOHCLBHSA-N |
| Αριθμός EINECS | 200-735-9 |
| Αριθμός UN | 7NG0A2TUHQ |
| PubChem CID | 236 |
| ChemSpider ID | 6031 |
| Φυσικές ιδιότητες |
|---|
| Σημείο τήξης | 234 °C |
| Σημείο βρασμού | 438 °C |
| Πυκνότητα | 1.543 kg/m³ |
Διαλυτότητα
στο νερό | 29,4 kg/m³ |
Διαλυτότητα
σε άλλους διαλύτες | Διαλυτή σε οξέα και βάσεις
Αμελητέα διαλυτή σε:
μεθανόλη
αιθανόλη
διαιθυλαιθέρα
βενζόλιο |
| Χημικές ιδιότητες |
|---|
| pKa1 | 2,02 (-COOH) |
| pKa2 | 8,80 (-NH2) |
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης | 219 °C |
| Επικινδυνότητα |
|---|
|
Κίνδυνοι κατά
NFPA 704 | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπόκανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
ΗL-ασπαραγίνη[1] είναι ένα από τα22πρωτεϊνογόνα αμινοξέα. Στο επίπεδο της μοριακής γενετικής, τακωδικόνιά του είναι AAU και AAC. Έχει σύντομο συντακτικό τύπο H2NCOCH2CH(NH2)COOH. Έχει ένακαρβαμίδιο στην πλευρική του αλυσίδα. Δεν είναι ένααπαραίτητο αμινοξύ. Μιαχημική αντίδραση μεταξύ ασπαραγίνης καιαναγωγικώνσακχάρων ή άλλων δραστικώνκαρβονυλιούχων ενώσεων παράγειακρυλαμίδιο, όταν τα τρόφιμα θερμαίνονται σε επαρκήθερμοκρασία. Αυτά τα παράγωγα υπάρχουν σε μαγειρευμένα προϊόντα όπως τηγανιτές πατάτες, πατατάκια και τοστ.
Η ασπαραγίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά το1806, σεκρυσταλλική μορφή, από τουςΓάλλους χημικούςΛουΐς Νικολάς Βωκλέν (Louis Nicolas Vauquelin) καιΠιερ Ζαν Ρομπικέ (Pierre Jean Robiquet, που ήταν νέος βοηθός τότε) από το χυμόσπαραγγιού[2][3] (ασπάραγου), όπου η ασπαραγίνη υπάρχει σε αφθονία, και από όπου προήλθε το όνομα του νέου (για τότε) υλικού, που έτσι έγινε το πρώτο αμινοξύ που απομονώθηκε.
Λίγα χρόνια αργότερα, το1809, ο Πιερ Ζαν Ρομπικέ ξαναταυτοποίησε, αυτή τη φορά σεγλυκόριζα, μια ουσία με ιδιότητες που θεώρησε ότι είναι πολύ παρόμοιες με της ασπαραγίνης, και που ο Πλισσόν (Plisson), το1828 επιβεβαίωσε ότι πράγματι ήταν η ίδια η ασπαραγίνη[4].
- ↑Δείτε τις εναλλακτικές ονομασίες και επίσημεςσυντομογραφίες στον παρακείμενο πίνακα πληροφοριών χημικής ένωσης.
- ↑Vauquelin LN, Robiquet PJ (1806). "La découverte d'un nouveau principe végétal dans le suc des asperges". Annales de Chimie 57: 88–93.
- ↑R.H.A. Plimmer (1912) [1908]. R.H.A. Plimmer & F.G. Hopkins, ed. The chemical composition of the proteins. Monographs on biochemistry. Part I. Analysis (2nd ed.). London: Longmans, Green and Co. p. 112. Retrieved January 18, 2010.
- ↑http://www.henriettesherbal.com/eclectic/kings/glycyrrhiza.html
Πρωτεϊνικά αμινοξέα |
|---|
| Μη πολικά πρωτεϊνικά αμινοξέα | |
|---|
| Ουδέτερα πολικά πρωτεϊνικά αμινοξέα | |
|---|
| Όξινα πρωτεϊνικά αμινοξέα | |
|---|
| Βασικά πρωτεϊνικά αμινοξέα | |
|---|
| Ειδικά πρωτεϊνικά αμινοξέα | |
|---|
