| Αλγκίρντας | |
|---|---|
| Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας | |
 Ο Αλγκίρντας από τον Αλεξάντερ Γκουανίνι | |
| Περίοδος | 1316-1317- 1345-1377(Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας) |
| Προκάτοχος | Γιαουνίτις |
| Διάδοχος | Γιαγκελόν |
| Γέννηση | 1296 |
| Θάνατος | Μάιος 1377 |
| Απόγονοι | Λαδίσλαος Β΄ Γιαγκελόν Δημήτριος Αντρέι Βλαντίμιρ Σκιργκάιλα Σβιτριγκάιλα |
| Οίκος | Γιαγκελλόνων |
| Πατέρας | Γκεντιμίνας |
| Μητέρα | Γιάουνα |
| Θρησκεία | Παγανισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π • σ • ε) | |
ΟΑλγκίρντας (λευκορωσικά:Альгерд,ουκρανικά:Ольгерд,πολωνικά:Olgierd, 1296 - Μάιος 1377) από τονΟίκο των Γιαγκελλόνων ήταν ηγεμόνας τηςΛιθουανίας κατά την περίοδο τουΜεσαίωνα. Ήταν ηγεμόνας των Λιθουανών και τωνΡουθενιανών από το 1345 έως και το 1377. Με τη βοήθεια του αδελφού του Κεστούτις, εξάπλωσε την αυτοκρατορία του από περιοχές τηςΒαλτικής έως και τηΜαύρη θάλασσα. Ο Αλγκίρντας, ήταν ένα από τα επτά παιδιά τουΓκεντιμίνας, ο οποίος άφησε τη θέση του στο νεότερό του γιο Γιαούντις, τον οποίον ο Αλγκίρντας εκθρόνισε, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του Μεγάλο Πρίγκιπα το 1345, πάντα με τη βοήθεια του Κεστούτις. Η ηγεμονία του αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην επέκταση του δουκάτου του Λιθουανίας.[1]
Η επιτυχία αυτή του Αλγκίρντας οφείλεται, όπως λέγεται σε δύο παράγοντες, στην πολιτική του οξύνοια και την αφοσίωση του αδελφού του. Οι κύριες λοιπόν προσπάθειές του για την επέκταση του δουκάτου επικεντρώθηκαν στη διαφύλαξη των σλαβικών περιοχών, οι οποίες υπήρξαν μέρος τουΚράτος των Ρως. Μερικές από τις σημαντικές του κατακτήσεις ήταν τοΣμολένσκ και το Μπριανσκ της Ρωσίας. Μεταξύ το 1368 και το και το 1370, επιχείρησε να εισβάλει στη Μόσχα, αλλά απέτυχε και αποχώρησε, στο πλευρό του συμμάχησε ο αδελφός του, καθώς και οΜιχαήλ Β΄ του Τβερ. Σπουδαία νίκη του Αλγκίρντας, θεωρείται και αυτή εις βάρος των Τατάρων στη των Μπλε Νερών, στο Νότιο Μπαγκ, το 1362. Σύμφωνα με τους μοντέρνους ιστορικούς η διατήρηση του παγανισμού, τόσο από τον Γκεντιμίνας όσο κι από τον Αλκγίρντας, του βοήθησε να αποκτήσουν διπλωματικά εργαλεία και όπλα.[2] Ιστορικοί λένε, ότι ο Αλγκίρντας, υπήρξε παγανιστής, έως και το τέλος της ζωής του. Ενώ και παλαιότερες πήγες, όπως αυτή τουΝικηφόρου Γρηγορά, επιβεβαιώνουν το παραπάνω.[3]
Μετά τον θάνατό του αποτεφρώθηκε μαζί με 18 άλογά του, καθώς κι άλλα προσωπικά του αντικείμενα, κοντά στο δάσος της Μασιαγκάλα,[4] πιθανόν συγκεκριμένα στις εξής συντεταγμένες:54°55′42″N25°01′04″E /54.92833°N 25.01778°E /54.92833; 25.01778.[5] Η θρησκεία γενικότερα υπήρξε ένα θέμα τους ιστορικούς, αφού κατά την περίοδο της ηγεμονίας του χτίστηκαν αρκετές Χριστιανικές Ορθόδοξες εκκλησίες στη Λιθουανία, μάλιστα μερικοί Ρώσοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι υπήρξε ένας χριστιανός ηγεμόνας. Ο Αλγκίρντας πέρασε το περισσότερο μέρος της ζωής του στηΜοσχοβία και τηνΠολωνία, ενώ μεταξύ άλλων γλωσσών, μιλούσε λιθουανικά και ρουθεανικά. Ο γιος τουΛαδίσλαος Β΄ Γιαγκελόν, το διαδέχτηκε στον πολωνικό θρόνο, ο οποίος μετέτρεψε τη θρησκεία της χώρας στη ρωμαιοκαθολική, του οποίου η δυναστεία παρέμεινε για τα επόμενα 200 χρόνια στην Πολωνία και τη Λιθουανία.[1]
Από τη σύζυγό του Μαρία του Βιτέμπσκ είχε τέκνα:
Από τη σύζυγό τουΟυλιάνα του Τβερ είχε τέκνα:
Ο Αλγκίρντας επίσης είχε οκτώ κόρες, μεταξύ των οποίων τις:
| Σκαλμάντας | ||||||||||||||||
| Μπουτβύντας | ||||||||||||||||
| Γκεντιμίνας | ||||||||||||||||
| Αλγκίρντας | ||||||||||||||||
| Σκομάντας της Σουντόβια | ||||||||||||||||
| Γιέουνα | ||||||||||||||||
Bain,Robert Nisbet(1911)«Olgierd»Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα20(11η έκδοση),σελ. 80  | ΤαWikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα Αλγκίρντας |
