Movatterモバイル変換

(typ in het invoerveld om het voorbeeld te wijzigen)

Articulatie

De plaats van articulatie van dew wordt weergegeven in Figuur 1.

Figuren 2 en 3 zijn MRI-afbeeldingen van respectievelijkʋ aan het begin van een woord, namelijk inwee, en van de bilabiaal-velairew aan het woordeinde, inruw.

Regionale en allofonische variatie

De Nederlandsew wordt verschillend gearticuleerd naargelang van de context in het woord en de regionale afkomst van de spreker. In het Nederlands-Nederlands is de courante variant in de aanzet van woorden destemhebbendelabiodentale glijklankʋ (zie Figuur 1), terwijl men in het Belgisch-Nederlands, maar ook in de zuidelijke provincies van Nederland, een stemhebbende bilabiale glijklankβ̞ heeft (in Figuur 1 alsw voorgesteld) (zie ook1.1.2.1.5 De uitspraak van dew) en in hetSurinaams-Nederlands eenbilabiaal-velaire approximantw (dezelfde klank als in het Engelsewait ‘wacht’). Deze bilabiaal-velaire approximant is ook de normale variant in coda's.

Dew in coda’s kan dus worden gespecificeerd als [+achter].

In aanzetten (van lettergrepen) die tussen twee klinkers in staan, kunnen beide varianten (dusʋ /β̞ enerzijds enw anderzijds) gebruikt worden.

Mees & Collins (1982).

Akoestische informatie

Tabellen 1 en 2 geven een aantal voorbeeldzinnen metw in verschillende fonologische contexten (aan het begin van een woord, tussen twee klinkers, en aan het woordeinde) voor het Nederlands-Nederlands en Belgisch Nederlands. De bijhorende spectrogrammen en geluidsbestanden worden telkens gegeven.

Tabel 1. Geluidsbestanden, golfvormen en spectrogrammen voor /w/ in verschillende fonologische contexten in het Nederlands-Nederlands.

Tabel 2. Geluidsbestanden, golfvormen en spectrogrammen voor /w/ in verschillende fonologische contexten in het Belgisch-Nederlands.

Literatuur

Mees & Collins (1982), Van der Torre (2003), Rietveld & Van Heuven (2016).

ANS

Taaladvies

Dagenta

Taalportaal