Tokio (東京Tōkyō), poetski nazivan i "istočni glavni grad", jeglavni gradJapana i jedna od 47 prefektura Japana. Kuturno je, obrazovno i financijsko središte Japana i sjedište japanske vlade icara. PodručjeVelikog Tokija je najnaseljenija urbana oblast na svijetu (oko 14 miliona ljudi koji žive u njemu, što čini nešto ispod 10 posto ukupne populacije države) a samim time i najvećemetropolitansko područje Japana. Šire područje grada ima 36.655.000 stanovnika. Tokio saChibom, koja ima 1.050.000 stanovnika,Yokohamom, koja ima 3.700.000 stanovnika u užem području te 11.000.000 stanovnika u širem području,Kavasakijem, koji ima oko 1.300.000 stanovnika iSaitamom koja broji 1.150.000 stanovnika, te Tokio ima oko 60.000.000 u metro području uključujući cijelu regiju Kanto. Tokyo sa svojom metropolom u kojoj živi 36.000.000 stanovnika zahvata površinu od 15.000 km2, što je veće od površine drugog najvećeg grada u svijetu New Yorka sa 6.700 km2 i stanovništva 18.200.000 stanovnika. Grad Tokio se dijeli na 23 oblasti i u tim oblastima živi 8.550.000 stanovnika. Ovaj efekt je još izraženiji u tri centralne oblastiChiyoda,Chuo, iMinato, čija je ukupna populacija manja od 800.000 preko noći, ali bude preko 5 miliona tokom dana. Glavni dijelovi Tokija su Shinjuku (Šindžuku), Odaiba i Ginza.
Prema japanskom zakonu, Tokio je definiran više kaometropolis nego kaograd, pa je njegova administrativna struktura različita od administracije ostalih prefektura. Tokio se sastoji od 23 specijalne oblasti, koje formiraju grad, ali su oblasti sa samoupravom, a također i sadrži još 26 gradova, 5 naselja, i 8 sela od kojih svaki ima lokalnu upravu. Vladu metropole Tokio vode javno izabrani guverner i metropolitanska skupština, koji su locirani u oblastiShinjuku.
Tokio je prvobitno bio ribarsko selo po imenu Edo, grad je postao politički važan 1603 kada je postao sjedišteTokugawa šogunata. Do sredine 18. vijeka, Edo je bio jedan od najnaseljenijih gradova na svetu sa populacijom od preko milion ljudi. NakonMeiji restauracije 1868, carski glavni grad uKyotu premješten je u Edo, koji je preimenovan u "Tokio" (doslovno "Istočna prijestonica"). Tokio je razoren Velikim zemljotresom uKantou 1923 i ponovo savezničkim bombardovanjem tokomDrugog svjetskog rata. Počevši od 1950-ih, grad je prošao brzu rekonstrukciju i napore širenja, predvodeći japansko ekonomsko čudo. Od 1943. godine Metropolitanska vlada Tokija upravljala je sa 23 posebna odjeljenja prefekture (bivši Tokio City), raznim prigradskim gradovima i predgrađima u zapadnom dijelu te dva udaljena lanca ostrva poznata kao Tokijska ostrva.
Tokio je druga najveća urbana ekonomija u svijetu pobruto domaćem proizvodu nakonNew Yorka, a kategoriziran je kao Alpha+ grad od straneGlobalization and World Cities Research Network. Tu je također vodeće japansko poslovno središte kao dio industrijske regije koja uključuje gradoveYokohama,Kawasaki iChiba. Od 2021. godine, Tokio je dom za 37 kompanija iz Fortune Global 500.[2] Godine 2020. grad je bio na četvrtom mjestu na Indeksu globalnih finansijskih centara, iza samoNew Yorka,Londona iŠangaja.[3] Tokio je dom najvišeg tornja na svijetu,Tokyo Skytree,[4] i najvećeg podzemnog postrojenja za preusmjeravanje poplavnih voda na svijetu, vanjskog podzemnog kanala za odvodnjavanje Metropolitan Area (koji se nalazi uKasukabeu,Saitama, predgrađu Tokija).[5] Linija tokijskog metroa Ginza, otvorena 1927. godine, najstarija je linija metroa uistočnoj Aziji.[6] Prepoznat kao jedan od najprikladnijih gradova na svijetu, Tokio je bio na četvrtom mjestu sWellingtonom naGlobalnoj rang-listi za život za 2021. godinu.[7]
Prvi tragovi života na području današnjeg Tokija potiču iz 7. vijeka. Tada je izgrađen najstariji budistički hram u Tokiju. Prema legendi, ovaj hram je sagrađen nakon što su dva brata ribara pronašla zlatni kip boginje Kanon. Da bi se statua smjestila, prvo je izgrađena mala kapela, koja se s vremenom proširila uhram. Hram Sensoji i danas postoji. Gotovo je uništen tokomDrugog svjetskog rata, ali je obnovljen 1958. Tvrđava oko grada Edo, kako se Tokio prvobitno zvao, podignuta je sredinom 15. vijeka. Ali pravi procvat je došao tek 1524. Nakon nekoliko vijekova ratova između feudalaca, vojni zapovjednik, šogunTokugava Iejasu, uspostavlja mir i ujedinjujeJapan. Osniva šogunatTokugawa i seli se u gradić Edo, koji sve više dobija na značaju, iako nije zvanična prestonica. Tokio će svoje sadašnje ime dobiti 1869, kada car Meiji premjesti svoje sjedište iz Kjota. Tada je vlast šoguna ukinuta i car je postao jedini vladar. Inače,Tokio u prijevodu znači "prijestonica istoka".
Kopneni dio Tokija leži sjeverozapadno odTokijskog zaljeva i ima oko 90 kilometara od istoka prema zapadu i 25 kilometara sjever-jug. Prosječna nadmorska visina u Tokiju je 40 metara.[8]Prefektura Chiba graniči s njim na istoku,Yamanashi na zapadu,Kanagawa na jugu iSaitama na sjeveru. Kopno Tokija je dalje podijeljeno na specijalna odjeljenja (koja zauzimaju istočnu polovinu) i oblast Tama (多摩地域) koja se proteže prema zapadu. Tokio imageografsku širinu od 35,65 (blizu36. sjeverne paralele), što ga čini južnijim odRima (41,90),Madrida (40,41),Njujorka (40,71) iPekinga (39,91).[9]
Unutar administrativnih granica Tokijske metropole nalaze se dva lanca ostrva u Tihom okeanu direktno južno:ostrva Izu iostrva Ogasawara, koja se protežu na više od 1000 kilometara daleko od kopna. Zbog ovih ostrva i planinskih regiona na zapadu, brojke ukupne gustine naseljenosti Tokija daleko manje predstavljaju stvarne brojke za urbane i prigradske regione Tokija.[10]
Zemljotresi su česta pojava u Japanu. Najmanje jednom mjesečno se mogu očekivati manji potresi i stanovništvo je na njih prilično naviklo. Nažalost, neki od potresa su jači i prilično razorni. Najveći udarac bio je zemljotres pod imenom Veliki kanto koji se desio 1. septembra 1923. Za samo nekoliko minuta, Tokio i susjednaJokohama su gotovo potpuno uništeni. Život je izgubilo između 100.000 i 150.000 ljudi, a oko dva miliona ljudi ostalo je bez krova nad glavom. Zemljotres je izazvao nizpožara koji su se brzo proširili zahvaljujućitajfunu koji je puhao s Pacifika. Zbog medijske konfuzije koja je nastala, danima nakon zemljotresa na ulicama je vladao haos i nasilje. Požari su ugašeni tek tri dana kasnije. Obnova grada trajala je decenijama.
.JPG)
