Sljepoća je pojam koji označava stanje slabe vidne percepcije, odnosno nesposobnostvidnog sistema da prenosi podražaje.
Razvijene su različite skale koje opisuju i mjere stepen gubitka vida i definiraju sljepoću.[1] Potpuna sljepoća je totalna odsutnost percepcije vidljivog svjetla i klinički se označava kaoNLP, skraćenica od engleskog:no light perception (nema opažanjasvjetlosti).[1] Pojam sljepoće se često koristi za opisivanje značajnog gubitka vida, iako postoji određen vid opažanja svjetlosti i predmeta. Takva vrsta sljepoće opisuje postojanje opažanja svjetlosti kod kojeg se ne mogu raspoznati predmeti nego samo raspoznavanje tame od svjetlosti i općenitog opažanja položaja izvora svjetlosti.Svjetska zdravstvena organizacija (WHO) definiraslabovidnost kao smanjenje vida manje od 20/60 (6/18), ali jednako ili bolje od 20/200 (6/60), ili gubitak vidnog polja na manje od 20 stepeni kod bolje vidnog oka uz najbolju moguću vidnu korekciju.Sljepoća se definira vidljivost manja od 20/400 (6/120), ili gubitak vidnog polja na manje od 10 stepeni kod bolje vidnog oka uz najbolju moguću vidnu korekciju.[2][3]
Prema podacima iz 2012. godine u svijetu živi oko 285 miliona ljudi sa slabijim vidom, od kojih 246 miliona spada u kategorijuslabovidnosti, a oko 39 miliona osoba se smatraju potpuno slijepim.[3] Većina slabovidnih osoba žive u zemljama u razvoju i u prosjeku su iznad 50 godina starosti.[3]
