Već od 18. vijeka p. n. e. do 475. godine Seoul je bio historijski glavni grad kraljevstvaBaekje. Od 1394. do 1910. bio je glavni grad carstvaJoseon iKorejskog carstva. Za glavni grad Koreje proglašen je 1945. Po bivšemUstavu Sjeverne Koreje, Seoul je pravno bio i glavni gradSjeverne Koreje, sve do promjene Ustava 1972. kada jePyongyang, grad u kojem je sjevernokorejsko vodstvo imalo privremeno sjedište nakon završetkaDrugog svjetskog rata, proglašen glavnim gradom.
Broj stanovnika Seoula kreće se oko 9,8 miliona (2010). Osim toga, grad je sjedištemetopolitanskog područjaSudogwon (korejski:hangul:수도권hanja:首都圈). Ovom području pripadaju, između ostalih, i višemilionski gradoviIncheon iSuwon i u njemu živi 23,8 miliona ljudi, što predstavlja 48,6% od ukupnog broja stanovnika Južne Koreje.[1]Sudogwon je nakonmetropolitanskog područjaTokio-Yokohama drugo najveće takvo područje na svijetu. Zbog nedovoljne definicije područja i nepoznatog broja stanovnika, područjaMexico Cityja,New Yorka iSão Paula neznatno se razlikuju te se Sudogwon smatra drugim najvećim regionom na svijetu.
56 km sjeverno od Seoula nalazi se gradPanmunjeom igranica između dviju Koreja koja ide38. paralelom. U gradu je 27. jula 1953. potpisano primirje između zaraćenih strana uKorejskom ratu.
Rijeka Han protječe kroz Seoul odistoka premazapadu, formirajući svoj tok u obliku slova W, 40 km prijeušća. Nastaje od rijekaBukhangang (Sjeverni Han) iNamhangang (Južni Han) istočno od grada, kodYangsurija. U gradskom dijelu Seoula na Hanu se nalazi nekolikootoka, od kojih je najpoznatijiYeouido. Jedan rukavac rijeke je isušen s ciljem dobijanja građevinskog zemljišta. Historijsko središte Seoula nalazi se u povoljnomgeomantijskom položaju, nešto sjevernije od rijeke, koja ovdje protječe oblikom dvostruke krivulje i nakon izlaska iz gradskog područja u pravcu sjeverozapada, nizvodno od otokaGanghwado, utječe uŽuto more, dok se grad na jugozapadu spaja s lukomIncheon. Kroz grad protječe još 5 rijeka:Seongnae (korejski:hangul:성내천 ),Banpo (korejski:hangul:반 포천 ),Tan (korejski:hangul:탄천 ), koja izvire nedaleko odYongina,Jungnang, koja izvire ispod planineBulgok iAnyangcheon, s izvorom nedaleko odUiwanga. Na Hanu je izgrađeno20 mostova.
Mada je Seoul, politički, grad s posebnim statusom, teritorijalna podjela ista je kao i kod drugih korejskih gradova. Grad je podijeljen u gradske okruge (korejski:hangul:구hanja:區romanizirano:gu) i gradske četvrti (korejski:hangul:동hanja:洞romanizirano:dong).
Seoul se sastoji od 25 gradskih okruga, od kojih su prvi osnovani 1943. Okruzi (gu) podijeljeni su u 522 četvrti (dong), dok su one podijeljene u 13.787 tongova, a oni u 102.796 bana. Okruzi su veličine od 10 do 47 km², dok se broj stanovnika kreće od 140.000 do 650.000. Okrug s najvećim brojem stanovnika jeSongpa sa 646.970 stanovnika, a najveći okrug jeSeocho sa 47,14 km². Funkcije vlade okruga određuju se posebno.
Seoul se klimatski nalazi uumjerenom pojasu, s prosječnom godišnjom temperaturom od 12,2 °C. Klima je obilježena jakim suprotnostima, tako da najviša prosječna temperatura u augustu iznosi 29,5 °C, a najniža prosječna temperatura je u januaru: -6,1 °C.[2]
Ljeta su umonsunskom periodu (korejski:hangul:장마romanizirano:Jangma) (od juna do septembra) vrlo topla i vlažna, posebno u augustu. Najviše dnevne temperature često prelaze preko 30 °C, a u augustu, najtoplijem mjesecu, prosječna je temperatura 25,4 °C. 70% godišnjihpadavina, od prosječnih 1344,2 mm, padne u monsunskom periodu, a od toga prosječno 348 mm u najkišnijem mjesecu, augustu.
Zime su, pod utjecajem hladnogsibirskogvjetra, vrlo hladne, ali suhe. Obično se, zbog specifične konstelacije visokog pritiska, izmjenjuju 3 vrlo hladna dana sa četirima toplijim. Najhladniji mjesec je januar s prosječnom temperaturom od -4,9 °C te je ujedno i mjesec s najmanjom količinom padavina (prosjek: 21,6 mm).
Jan
Feb
Mar
Apr
Maj
Jun
Jul
Aug
Sep
Okt
Nov
Dec
Najviša prosječna temperatura (°C)
14,4
18,7
23,8
29,8
34,4
37,2
38,4
38,2
35,1
30,1
25,9
17,7
Ø
28,6
Najniža prosječna temperatura (°C)
−22,5
−19,6
−14,1
−4,3
2,4
8,8
12,9
13,5
3,2
−5,1
−11,9
−23,1
Ø
−5
Padavine (mm)
20,8
25,0
47,2
64,5
105,9
133,2
394,7
364,2
169,3
51,8
52,5
21,5
Σ
1450,6
Temperatura u °C • padavine u mm
Dijagram:
Temperatura
14,4
−22,5
18,7
−19,6
23,8
−14,1
29,8
−4,3
34,4
2,4
37,2
8,8
38,4
12,9
38,2
13,5
35,1
3,2
30,1
−5,1
25,9
−11,9
17,7
−23,1
jan
feb
mar
apr
maj
jun
jul
aug
sep
okt
nov
dec
Padavine
20,8
25
47,2
64,5
105,9
133,2
394,7
364,2
169,3
51,8
52,5
21,5
jan
feb
mar
apr
maj
jun
jul
aug
sep
okt
nov
dec
Izvor: Korea Meteorological Administration[3][4][5]
Pronađeniarheološki ostaci odgline pokazuju da je područje oko Seoula bilo naseljeno još umlađem kamenom dobu, prije 3.000 godina. Ostaci su nađeni u današnjim okruzimaGangdong iSongpa. Prahistorijski nalazi, nađeni u arheološkom nalazištu Amsa (korejski:hangul:암사 선사 유적지romanizirano:Amsa Seonsa Yujeokji) (Amsa-dong iGangdong), mogli bi biti stari od 3.000 do 7.000 godina. Po pronalaskubronze (oko 700. p. n. e.) naselja se šire i prema unutrašnjosti.
Historija Seoula kao glavnog grada može se dokumentirati od 18. p. n. e. U ovoj godini novoosnovano kraljevstvoBaekje gradi svoj glavni grad, Hanyang (korejski:hangul:한양hanja:漢陽), pored Hana. Iz ovog vremena postoje još ostaci gradskih zidina. 475. godine sjedište glavnog grada se seli uGongju i kraljevstvoGoguryeo preuzima kontrolu nad ovim područjem. Oko 100 godina kasnije područje osvaja carstvoSilla. U ovo vrijeme Seoul je bio samo maloselo po imenuHansanju.
Dolaskom dinastijeGoryeo navlast Seoul dobija na važnosti. U to je vrijeme važilo da carstvo koje kontrolira rijeku Han ima nadmoć nad čitavimKorejskim poluotokom jer je rijeka bila vrlo važna za promet i opskrbu. Iz tog razloga jeCarstvo Goryeo proglasilo grad za tzv.južni glavni grad (korejski:romanizirano:Namgyeong) te upravno sjedište okolnog područja. Između 11. i 14. stoljeća u Seoulu su izgrađene mnogobrojne palače, od kojih je najvažnijaChanggyeonggung, koja je vjerovatno važila za ljetnu rezidenciju. Uprkos tome, s malim prekidima, glavni grad carstva bio jeKaesŏng, grad udaljen 60 km od Seoula.
Yi Seong-gye je 1392. osnovao dinastijuJoseon i odlučio premjestiti svoju prijestonicu. Po jednoj legendi o osnivanju, Yi Seong-gye počeo je gradnju u podnožjuGyeryongsana. Po procjenama tadašnjihgeomanata, položaj grada bio je optimalan za osnivanje i premještanje glavnog grada nove dinastije. Iz tog razloga je29. novembra1394. Hanyang proglašen za glavni gradKoreje te su započeti radovi na izgradnji palačeGyeongbokgung, raznih svetišta, bogomolja, hramova i gradskih zidina. Zid je bio dugačak 18 km i povezivao je 4 brda koja se okruživala grad:Bugaksan,Inwangsan,Namsan iNaksan. Ostaci zidova vidljivi su i danas, kao i najvažnije gradske kapije, od kojih su najpoznatijeSungnyemun (često nazivanaNamdaemun iDongdaemun). Gradske kapije danju su otvorene, a noću se zatvaraju, što se oglašavama zvonjavom zvona.
Ubrzo se izgrađuju i druge palače. Od 1405. do 1412. izgrađena je palačaChangdeokgung, a 1616.Gyeonghuigung. Ime grada kasnije je promijenjeno uHanseong (korejski:hangul:한성hanja:漢城). Mada je grad, zbog povoljnog položaja i jakihutvrda, bio zaštićen, u tokuImdžinskog rata 1592, nakonbitke kod Chungjua, osvojili su gaJapanci, a 1635.Mandžurci. Tek pod vladavinom kraljaYeongjoa (1724–1776) grad doživljava puni procvat, a zbog dobrog položaja na Hanu, postaje najznačajniji trgovinski centar.
Kralj se 1872. povlači u palaču Gyeongbokgung, koja je nakon Imdžinskog rata bila porušena i obnovljena tek 1865. U međuvremenu je kao rezidencija vlade korištena palača Changdeokgung.
Prvom pojavomkatoličanstva u Koreji smatra se izgradnja prvecrkve u Seoulu 1784. od strane korejskih svećenikaYi Pyeoka,Kweon Il-shina iYi Seung-huna. Ideja izgradnje crkve bila je ujedno i osnivanje rimokatoličke vjerske zajednice na ovim prostorima. Zbog povezivanja crkve sevropskimkolonijalizmom, korejski vladari protivili su se osnivanju zajednice, a vjernici su proganjani te im je onemogućena sloboda vjeroispovijesti. Vjersko težište postavljalo se nakonfučijanizam. Kad je korejski kraljSunjo na prijestolju naslijedio Yeongjoa, uslijedili su masivni progoni katolika u Seoulu, koji su se kasnije proširili na čitavu zemlju. Uprkos tome, brojkonvertiranih Korejaca je rastao. Na vrijeme progona katolika imučenike iz tog vremena podsjećamauzolej i hodočasno svetišteJeoldusan na obali Hana.
Katolički misionari koristili su i propagirali tada već zaboravljeno pismo,korejske abecede (korejski:hangul:한글romanizirano:Hangeul), koja je jednostavnija za učenje od kineskih znakovaHanja. U toku 19. stoljeća hangeul se proširio u obrazovanju naroda i postao nacionalno pismo Koreje. Istovremeno je time šireno i katoličanstvo, koristeći se hangeulom u svim crkvenim i drugim spisima.
Kolonizacijom Koreje od straneJapana korejski kršćani su, (za razliku od japanskih, odbili zahtijevano poštovanje japanskog caraTenna, smatrajući toidolopoklonstvom. Ovim odbijanjem priznavanjacara došlo je do progona kršćana od strane Japanaca, što je zapravo i potpomoglo borbi za nezavisnost Koreje, u kojoj su učestvovali mnogi kršćani. Time se povećao brojpreobraćenih Korejaca. Nakon 1945. broj kršćana povećao se zbog većeg broja izbjeglica iz Sjeverne Koreje. Danas oko 50% svih stanovnika Seoula pripada nekoj od kršćanskih denominacija.
Otvaranje Koreje prema svijetu, pod pritiskom Japana, počelo je 24. februara 1876. Sljedećih godina otvaraju sediplomatska predstavništva iambasade Japana i zemaljazapadne Evrope. Istovremeno se otvaraju i firme stranih investitora u Seoulu i razvija se trgovina s ostatkom svijeta. 1888. godinetelegrafski se povezujuIncheon,Ŭiju iBusan, a 1899. gradi se prugaGyeonginseon u pravcu Incheona, kao prvaželjeznička pruga u Koreji. Iste godine pušta se u pogon ielektrični tramvaj u Seoulu. Željeznička prugaGyeongbu u pravcuBusana otvara se 1. januara 1905. Broj stanovnika, koji je preko 200 godina iznosio oko 200.000, počinje rasti, tako da 1936. dostiže 730.000, a 1949. čak 1.418.000 stanovnika.
Japanske kolonijalne vlasti izgrađuju Seoul kao centar provincije teindustrijaliziraju zemlju. Mijenja searhitektura, a grad postaje moderniji. Međutim, stanovništvo je podvgrnuto represalijama, pogotovo u vrijemeDrugog svjetskog rata.Korejska kultura se potiskuje, muškarci se nasilno regrutiraju ujapansku vojsku, a žene odvode u ratna područja, gdje ih japanska vojska drži ubordelima. Seljacima se oduzima zemlja, a Korejci se prinuđavaju da uzimaju japanska imena. U školama se uči samojapanski jezik.
Nakonkapitulacije Japana 15. augusta 1945. dijelovi Japanskog carstva postaju dio američke okupacijske zone, a u Seoulu je uspostavljeno sjedište američke vojne vlade u Koreji (USAMGIK). Godinu dana nakon oslobođenja grad dobija ime Seoul i to je prvo službeno spominjanje sadašnjeg imena grada. OsnivanjemJužne Koreje 15. augusta 1948. Seoul postaje glavni grad te se istovremeno izdvaja iz provincijeGyeonggi i dobija status posebnog grada, koji odgovara statusukorejske provincije.
Nakon vojne pomoćikineske vojske, američke i južnokorejske jedinice su 3. januara 1951. ponovo povukle iz Seoula. Istog dana Seoul je zauzela KNA. Kad je Seoul ponovo zauzet 14. marta, stanovništvo Seoula silom je odvedeno sa KNA u povlačenju. Grad je gotovo totalno porušen, a očevici su tvrdili da je Seoul bio razrušeniji odBerlina nakon ulaska trupasovjetskeCrvene armije.
Od početka rata do 1. augusta 1953. Busan je bio sjedištekorejske vlade, mada status glavnog grada Seoulu nikad nije promijenjen.
Nakon Korejskog rata počinje izgradnja i razvoj Seoula. U narednim godinama broj stanovnika brzo se povećava, tako da već 1963. prelazi granicu od 3 miliona. Istovremeno s uvođenjem petogodišnjeg plana od strane vojne upravePark Chung-heea napravljen je i plan razvoja i modernizacije Seoula. Uprava grada povjerena je direktnopredsjedniku vlade. Izgled grada se mijenja i malo se polaže na tradicionalnu arhitekturu, tako da je danas, ako se izuzmu palače i hramovi, gotovo nemoguće naći građevinu u tradicionalnom korejskom arhitektonskom stilu. Stanovništvo se u početku koncentrira oko obala Hana, dok se u novije vrijeme naseljavaju okolni okruzi. Ovom izgradnjom Seoul postaje politički, kulturni i privredni centar Južne Koreje.
Do 1991.gradonačelnika Seoula imenovao jepredsjednik Koreje, ali se otad članovi gradske skupštine i gradonačelnik biraju direktnim glasanjem. Proslava 600. godišnjice grada obilježena je zakopavanjem kapsule sa 600 predmeta koji se koriste u modernom životu na sjevernom obronkuNamsana.
Brza izgradnja i vjerovatno nedostaci u gradnji prouzrokovali su nekoliko nesreća tokom 1990-ih u kojima je poginulo i povrijeđeno nekoliko stotina ljudi. Niz nesreća počeo je rušenjem mostaSeongsu na Hanu u oktobru 1994. kad su poginule 32 osobe, zatim su uslijedile dvije eksplozijeplina u zgradama s ukupno 113 mrtvih te samoobrušavanje zgrade Sampoong, u kojem je poginula 501 osoba, a povrijeđeno ih je 937.
Za vrijeme održavanjaSP-a u nogometu 2002. u Seoulu je odigrana prva utakmica, jedna utakmica grupne faze i jedno polufinale.
Planovi korejskog predsjednikaRoh Moo-hyuna da se sjedište vlasti premjesti u 120 km udaljenu provincijuChungcheongnam u područje gradaGongjua ili susjednog okrugaYeongi povučeni su nakon masovnih protesta i odluke Korejskog ustavnog suda od 21. oktobra 2004. i vlada je odustala od projekta decentralizacije, za koji bi u projektu izgradnjeSejong Cityja od 2007. do 2030. bilo potrebno 45,6 bilionavona.
Seoul ima veliku gustoću naseljenosti, koja iznosi 18.042 stanovnika/km². Najnaseljenijiokrug jeYangcheon sa 26.400 stanovnika/km². Okrug s najviše stanovnika jeNowon u sjevernom dijelu grada sa 633.934 stanovnika, a okrug s najmanjim brojem stanovnika jeJung-gu u središtu grada. U Seoulu je krajem 2003. živjelo 102.882 osoba iz više od 90 zemalja svijeta, što odgovara 1% ukupnog stanovništva, što je u međunarodnim razmjerama dosta nisko. Najbrojnija grupa stranaca u Seoulu suKinezi (52.572),Amerikanci (11.484) iJapanci (6.139).
S porastom političkog, ekonomskog i kulturnog značaja Seoula, nakon završetkaDrugog svjetskog rata i povlačenjem japanskih kolonijalinh snaga počinje nagli porast stanovništva u gradu, koji je uvjetovan doseljavanjem seoskog stanovništva u grad i okolne okruge. Razaranje grada u Korejskom ratu te haotični privredni i politički odnosi nakon rata doveli su do problema u infrastrukturi, koja nije mogla podnijeti tako visok broj stanovnika. Broj stanovnika se od početka Korejskog rata sa 1,4 miliona smanjio na 650.000, a nakon završetka rata vraća se na milion, te se do 1980-ih povećava 10 puta i tako prelazi 10 miliona. Kod popisa stanovništva 2010. broj stanovnika blago je opao na 9.794.304.
Početkom 1970-ih vođene su aktivnosti naseljavanja stanovništva na južnoj obali Hana. Rezultat tih pokušaja je porast broja stanovnika u tom dijelu sa 30% (1975) na gotovo 60% danas (2014). Težište demografske politike je da se stanovništvo naseljava u okolne gradove, što je dalo rezultate u 1980-im, otkad broj stanovnika stagnira. Okolni gradovi dobro su povezani mrežomautoputeva, autobuskih linija i metroom, a ta konglomeracija s oko 20 gradova po popisu iz 2010. broji 23.836.272 stanovnika. Podaci u tabeli su od 1955, zasnovani na rezultatima popisa stanovništva, a prijašnji podaci su procjene.
Za razliku od gradova u urbanom područjuEvrope iSjeverne Amerike,urbanizacija Seoula nije se odvijala izgradnjom naselja u stilu porodičnih kuća, nego se razvoj odvijao izgradnjom višeporodičnih zgrada u predgrađima s velikom gustoćom naseljenosti. Gradnja često graniči s izrazito poljoprivrednim ili šumskim područjima.
Doseljavanjem ruralnog stanovništva u potrazi za poslom, 1960-ih i 1970-ih, gradila su se gusto naseljena područja, najčešćecrnom gradnjom, te su time naseljena okolna područja Seoula. Izgrađena naselja, obično masivne gradnje s ciglom, vrlo se malo razlikuju od urbaniziranih područja regularne gradnje.
Većina stanovništva počela se naseljavati u okolnim područjima te je došlo i dofluktuacije stanovništva iz središta grada u tadašnja predgrađa, prouzrokovane zagušenošću centra te visokim cijenama nekretnina. Ova su područja bila slabo priključena na komunalne usluge (kanalizacija, vodoopskrba i slično). U središtu grada građene su uglavnom zgrade od 5 do 10 spratova za porodice srednjih i visokih primanja, dok su stanovništvu s niskim primanjima te zgrade bile cjenovno nedostupne. U isto vrijeme dolazi do izgradnje saobraćajne infrastukture. Grade se i proširuju autoputevi, linije metroa se produžuju te se u novim, daljim, predgrađima naseljavaju grupe stanovništva viših primanja (umjetnici, poslovni ljudi,univerzitetskiprofesori i visokorangiranioficiri). U tim se područjima uvodi zabrana industrijske gradnje. Novi gradovi u provincijiGyeonggi razvijaju se usatelitske gradove i zajedno sa Seoulom,Incheonim iSuwonom činemetropolitansko područjeSudogwon.
Uprava Seoula sastoji se od Skupštinskog vijeća i Seulske metropolitanske uprave. Gradsko vijeće sastoji se od 104 člana, čiji je izborni period 4 godine. Istovremeno se bira i gradonačelnik Seoula, čiji mandat traje 4 godine, a on rukovodi i Seulskom metropolitanskom upravom. Ranije je gradonačelnik postavljan od strane predsjednika Koreje, a sada se bira na izborima. Osim gradonačelnika, u upravi su i 3 zamjenika gradonačelnika: 2 za upravne, a 1 za političke poslove. Okruzi imaju visoku autonomiju, a njihovi se gradonačelnici od 1995. biraju na izborima.
Sadašnji gradonačelnik je od 27. oktobra 2011.Park Won-soon. Naslijedio jeOh Se-hoona, članaVelike narodne partije (VNP), koji je upravu preuzeo 1. jula 2006. od svog prethodnika,Lee Myung-baka, koji je vodio grad od 1. jula 2002. U augustu 2011. Oh Se-hoon, bivši profesor iadvokat, odstupio je nakon neuspjelog referenduma kojim se trebalo odlučiti o ukidanju subvencija i besplatne ishrane učenika u školama.[10]
Glavni problemi grada su onečišćenjezraka i saobraćajna buka. Seoul ima najlošiji kvalitet zraka od svih glavnih gradova država članicaOECD-a. Također, veliki problem je rušenje brze ceste iznad Cheonggyecheona, rukavca Hana, te vraćanje prirodnog toka rukavca. Cheonggyecheon, dug 3.670 m, bio je 1961. zabetoniran i preko njega je napravljena brza cesta 1971. Obnovljen je 1. oktobra 2005. sa zelenilom u centru Seoula te je otvoren za javnost.
U Seoulu se nalazi 106 ambasada, dok neke države imaju svoje konzulate u drugim južnokorejskim gradovima. Ostale zemlje koje imaju diplomatske kontakte s Južnom Korejom (61) svoje diplomatske poslove obavljaju uTokyju iliPekingu.Bosna i Hercegovina nema ambasadu ni konzulat u Seoulu, a Južnu Koreju nerezidentno pokrivaambasada u Tokiju.[11]
U Seoulu se organiziraju mnogobrojni kulturni događaji. Osim tradicionalne muzike,plesa i pozorišta, organiziraju se koncerti klasične moderne muzike, kao i savremene predstave. U Seoulu se nalaze mnogobrojna mala pozorišta, od kojih su neka i eksperimentalne prirode. Osim manjih bina, Seoul ima i veća pozorišta kao što suKorejsko narodno pozorište iKulturni centar "Sejong".
Korejsko narodno pozorište (korejski:hangul:국립극장 ) osnovano je 1973. i ima sjedište na brežuljkuNamsan u središtu Seoula. Sastoji se od državnog orkestra, nacionalne plesne grupe i nacionalne drame. Veća od dvije sale ima oko 1.500 mjesta i u njoj se organiziraju najvažnije kulturne aktivnosti grada i države. U manjoj se sali svake srijede u 19:00 održavaju koncerti tradicionalne muzike i plesa. Pozorište ima još jednu binu za eksperimentalne predstave te jedan otvoreniamfiteatar za neformalne priredbe.
Nazvan po korejskom kraljuSejongu, Kulturni centar "Sejong" (korejski:hangul:세종문화회관 ) ima veliku binu sa 4.000 mjesta, na kojoj se odvijaju koncerti,opere i velike strane muzičke produkcije. U manjoj sali obično nastupaju horovi. U njoj se održavaju i razna predavanja, a unutrašnji je dio moguće besplatno obići s pratnjom. Osim toga, održavaju se razne izložbekaligrafije,slikarstva i drugih umjetničkih djelatnosti.
U Seoulu, kao kulturnom središtu države, nalaze se mnogobrojnimuzeji, od kojih je najpoznatijiKorejski nacionalni muzej, s preko 100.000 eksponata. Muzej je u oktobru 2005. preseljen u novi, veći prostor u park Yongsan uistoimenom okrugu. U njemu su, između ostalih, izloženi ostacikeramike iz vremena kraljevstva Baekje, eksponati glinenih proizvoda iz vremena dinastije Silla, skulpture zlatnogBude, kaligrafska i slikarska djela iz vremena dinastija Goryeo i Joseon te muzej predstavlja panoramu korejske kulture.
U ovom muzeju nalazi se poznato zvonoBosingak, kulturno blago Koreje, nastalo za vrijeme dinastije Joseon. Ponavljanjem zvonjave zvona 33 puta u 4 ujutro najavljuje se otvaranje gradskih kapija, a one se zatvaraju u 19 sati sa 28 odzvona. Prvo zvono uništeno je u požaru 1455; drugo je izrađeno 1468. i do danas se čuva u muzeju. Zvono koje je trenutno u funkciji u ulici Jongno (a osim toga zvoni na smjeni stare u Novu godinu 33 puta) napravljeno je 1985, a paviljon je izgrađen 1985.
U stražnjem području palačeGyeongbok nalazi seNacionalni narodni muzej, u kojem se mogu pogledati religiozni rituališamanizma, tradicionalna kultura stanovanja, kućanski aparati, alati iz Koreje. Ukupno je izloženo oko 10.000 eksponata.
U središtu grada nalazi seMemorijalni ratni muzej, u kojem je izloženo oko 13.000 eksponata prvenstveno iz vremena Korejskog rata i ratne tehnologije tog vremena. U jednoj izložbenoj sali muzeja izložene su biste ratnih heroja korejske historije. U jednoj od hala prikazana je vojna nadmoćvojske Sjeverne Koreje, a u drugoj sali razvoj i historijaVojske Južne Koreje. U velikom vrtu muzeja, pored vojnih eksponata i oružja, nalazi se i spomenik kojim se obilježava učešće američkih i korejskih vojnika uVijetnamskom ratu. Figura jednog starog ratnog korejskog jedrenjaka, tzv.broda-kornjače, izložena je u unutrašnjosti muzeja.
Zbog važnosti grada i historijske uloge Seoula, u gradu se nalaze mnogobrojna kulturna dobra, počevši od iskopina izkamenog doba,nekropola, hramova, carskih palača i tvrđava. Seoul ujedinjuje tradiciju s modernim dobom. Historijske građevine smještene su između modernih građevina i u manjim ulicama nalaze se mnogobrojni ostaci historije.
Tradicionalne građevina Deoksugung i moderna arhitektura u centru SeoulaChangdeokgung
U Seoulu, kao glavnom gradu dinastije Joseon, nalazilo se 6 palača, od kojih je 5 sačuvano. Najpoznatije su Gyeongbokgung, Changdeokgung iDeoksugung.
Gyeongbokgung (korejski:hangul:경복궁hanja:景福宮) izgrađena je 1394. povodom proglašenja Seoula glavnim gradom. Posebno je impresivna dvorana za prijem,Geunjeonggung. Palača je za vrijeme Imdžinskog rata 1592. zapaljena, ali ne od strane Japanaca, već od robova koji su služili u palači. Obnovljena je 1856, ali zbog slabog ekonomskog stanja u zemlji, obnova je jako utjecala na slabljenje korejske privrede. Nakon 23 godine boravka u palači kralj se preselio iz nje u navodno sigurniji Deoksugung, nakon što je njegovu ženu,kraljicuMin, ubio jedan plaćeni ubica 1895.
PalačaChangdeokgung (korejski:hangul:창덕궁hanja:昌德宮) građena je od 1405. do 1412. kao proširenje Gyeongbokgunga, ali je također porušena za vrijeme Imdžinskog rata. Nedugo nakon toga je obnovljena, mada do 1872. nije služila kao sjedište vlade. 1907. godine u nju se useljava posljednji korejski kralj,Sunjong, koji je živio u njoj do svojeabdikacije 1910. i smrti 1926. Kasnije su u njoj živjeli i članovi njegove porodice, sve do smrti posljednjeg od njih 1989. Palača je 1997. proglašenasvjetskom baštinomUNESCO-a. Osim palače, posebno je značajan tajni vrtBiwon.
PalačaDeoksugung (korejski:hangul:덕수궁hanja:德壽宮) izgrađena je u 15. stoljeću kao rezidencija unuka kraljaSejoa. Nakon razaranja svih palača u Imdžinskom ratu 1592. Deoksugung je služio kao rezidencija kraljeva do 1623. i ponovo 1897. nakon ubistva kraljice Min, do 1907.
Iz vremena dinastije Goryeo poznate su još 2 palače:Changgyeonggung i nešto manja palačaUnhyeongung. Na mjestu gdje se nekad nalazilaGyeonghuigung danas su parkiralište,Seulski historijski muzej iSeulski metropolitanski muzej umjetnosti. Glavna gradska kapijaHeunghwamun premještena je 1988. i vraćena na prvobitno mjesto, a u palači su neki dijelovi rekonstruirani. Posjetiocima se nudi razgledanje kulturnih rituala korejske kulture, kao što su svečanost imenovanja državnih službenika iz vremena dinastije Joseon i smjena kraljevske garde i vjenčanje između kraljaGojeona i kraljice Min.
Sjedištebudističkog reda u Koreji je u hramuJogyesa (korejski:hangul:조계사hanja:曹溪寺). U glavnoj ulici pored hrama nalaze se mnogobrojne trgovine s religioznim rekvizitima. Jednom godišnje (8. dana četvtrtog mjesecakineskog kalendara održava se velika parada, kojom se obilježava Budin rođendan. U religioznoj procesiji učestvuje oko 100.000 ljudi u tradicionalnim nošnjama iz mnogih zemalja.
Drugi veći hram jeBongeunsa (korejski:hangul:봉은사hanja:奉恩寺). Izgrađen je 794. u vrijeme dinastije Silla te je u 15. stoljeću bio centarzen-budizma. Izgrađen je pored groba kraljaSeongjonga, a 1562. premješten pored današnjegSvjetskog trgovačkog centra. Pored hrama nalazi se zanimljiva kolekcija drvnih ukrasa ispisanih kaligrafijom. Hram je nekoliko puta gorio i većina zgrada izgrađena je u novije doba.
HramBongwonsa (korejski:hangul:봉원사hanja:奉元寺) izgrađen je 889, u trećoj godini vladavine kraljiceJinseong iz dinastije Silla, a po planovima monaha To-seona. Prvobitna lokacija hrama bila je u bliziniUniverziteta Yonsei. 1728. godine premješten je na stražnji ulaz današnjeg univerzitetaEwha. Svakog vikenda održava se ritualYeongsanjae, na način kako je Buda izučavaoLotos sutru pomahajana budizmu. Bongwonsa je glavni hram budističke sekteTaego u Seoulu. Jedna posebnost ove sekte je da se monasi mogu ženiti.
Osim katedrale, u Seoulu se nalaze i mnogobrojni vjerski objekti drugih religijskih pravaca, a jedan od poznatijih jeWongudan (korejski:hangul:원구단hanja:圜丘壇/圓丘壇/祭天壇romanizirano:Won(-)gudan), žrtveni oltar gdje su korejski vladari prinosili žrtve u vrijemeTri kraljevstva Koreje (Goguryeo,Baekje iSilla).
Nakon usvajanjakonfučijanizma u vrijeme dinastije Joseon u 14. stoljeću izgrađuju se mnoga svetišta, čime potomci kraljevske porodice nastavljaju tradiciju spomena na pretke gradeći hramJongmyo (korejski:hangul:종묘hanja:宗廟). To je ujedno i najstarije kraljevsko konfučijansko svetište. Osim Jongmya, poznati su i hramoviMunmyo (korejski:hangul:문묘hanja:文廟) iDongmyo (korejski:hangul:동관왕묘hanja:東關王廟). Iako je budizam suzbijan u vrijeme dinastije Joseon, izgrađen je budistički hramJogyesa (korejski:hangul:조계사hanja:曹溪寺), koji je sjedište korejskog budističkog redaJogye. Ostali veliki budistički hramovi suHwagyesa iBongeunsa.
Komandni dio tvrđave NamhansanseongTvrđava Bukhansanseong
Oko 30 km jugoistočno od Seoula nalazi se tvrđavaNamhansanseong (korejski:hangul:남한산성hanja:南漢山城) (Brdska tvrđava južno od Hana), omiljeno izletište stanovnika grada. Tvrđava je povezanametroomLinija 8 i stanicomNamhansanseong. Izgrađena je prije 2.000 godina za vrijeme dinastije Baekje i sastoji se od oko 8 km dugog i mjestimično do 7 m visokog zida. Većina postojećih sadašnjih građevina potječe iz 17. i 18. stoljeća, kada se tvrđava koristila za odbranu od kineskih agresora za vrijeme dinastije Joseon. U tvrđavi je 1637. kapitulirao kraljInjo sa 14.000 vojnika u borbi protivMandžuraca, nakon čega je Koreja potpala pod vlast Mandžurije.
TvrđavaBukhansanseong (korejski:hangul:북한산성hanja:北漢山城) (Brdska tvrđava sjeverno od Hana), na sjeveru grada, druga je važnija antička tvrđava u Seoulu. Izgrađena je na obroncimaBukhana, otprilike u isto vrijeme, kao i Namhansanseong, za dinastije Baekje i nekoliko puta bila je napadnuta. Nakon napada kineske vojske u 16. stoljeću (dinastijaMing) korejski kralj dao je dodatno izgraditi tvrđavu. Za vrijeme Korejskog rata tvrđava je djelomično porušena, a u poslijeratnom periodu je restaurirana.
GrobnicaGwangneung (korejski:hangul:광릉 ), u kojoj su sahranjeni korejski kraljSejo i njegova žena kraljicaYun Chon-hi, jedna je od grobnica u Seoulu s najvišim umjetničkim i slikarskim nivoom. Nekropola se nalazi 28 km sjeveroistočno od grada, odmah izaUijongbua, dok su grobovi skriveni u dubokoj šumi.
Grobovi trećeg (Taejong) i 24. kralja (Heonjong) iz dinastije Joseon nalaze se uHongneungu (korejski:hangul:홍릉 ) u četvrtiNaekok-dong na jugoistoku Seoula. U blizini se nalaze i grobovi kralja Taejonga, kraljiceWonkyong, kraljaSunjoa i kraljiceSunwon. Većina grobova okružena jegranitnim figurama, koje prikazuju vazale kraljeva, kao i životinje iz korejskihmitskih predanja. Svake godine 8. maja održava se ceremonijachesa, koju vode potomci dinastije Joseon.
Brežuljak i parkNamsan jedna je od najljepšihprirodnihoaza u središtu grada. Sastoji se od parka, botaničkog vrta, jednog osmougaonog paviljona i muzejskog sela, u kojem se nalazi 5 tradicionalnih korejskih kuća (hanok). Na najvišoj tački brežuljka nalazi seToranj N Seoul, s rotirajućim restoranom na vrhu. U podnožju brežuljka nalazi seKorejsko narodno pozorište,Goetheov institut, biblioteka Namsan i botanički vrt.
Iza palačeChangdeok nalazi se "tajni vrt", nazvan iBiwon, privatni vrt kraljevske porodice. Park se sastoji od pošumljenih brežuljaka, paviljona, staza sa barama i mostovima. U parku su ucrtane konture korejskog poluostrva (Bandoji). Paviljon iz 16. stoljeća napravljen je kako bi kraljInjo mogao loviti ribu. KompleksNaksonjae je povodom održavanja kraljevskih ceremonija otvoren za javnost dvaput godišnje.
ParkSeonyudo nalazi se na malom otoku na Hanu i sastoji se od parka za igranje, osmatračnica, nekoliko bara i botaničkog vrta. ParkSeoul Forest uTtukseomu nalazi se u blizini Hana i dostupan jemetroomLinija 2 i stanicomTtukseom. Pored zelenih površina, velikog igrališta ibiciklističih staza, tu je i izložba fotografija čije su temešume i mnoge divlježivotinje. Park je otvoren 1983. i u njemu se nalazi spomenikSamjeondo iz vremena dinastijeQing, izgrađen 1639. Jedininacionalni park u Seoulu jeBukhansan, u kojem se nalaze mnogobrojni budistički hramovi s rijetkim životinjama iz brdskih krajeva Koreje.
Do 2015. u seulskom okruguYongsan bit će završen veliki park, koji se nakon preseljenja američke vojne baze uPyeongtaek 2008. prostire na 2,9 km².[12][13]
U Seoulu se nalazi oko 12.000 sportskih objekata, koji uglavnom imaju komercijalni karakter. Oko 700 objekata je pod upravom grada ili su interna sportska borilišta. Ukupno postoji 28 objekata pod upravom grada, od kojih su 4 zanogomet,bejzbol iatletiku. Deset od 25 okruga posjeduje vlastite sportske centre, dok 4 okruga izgrađuju slične objekte.
Na južnom rubu grada nalazi se brdoGwanaksan, omiljeno izletište stanovnika Seoula, s najvišom tačkom na 632 m. Zbog svoje ljepote često se naziva drugim najljepšim korejskim brdom, odmah nakonKŭmgangsana, te Gwanaksan po njemu nazivajuSogeumgang (MaliKŭmgang) iliSeogeumgang (ZapadniKŭmgang). Brdo je gusto pošumljeno, a po njemu vode mnogi izletnički putovi. Početak izletišta obično je kodDržavnog univerziteta Seoul, a do samog vrha potrebno je 4 do 5 satipješačenja. Na vrhu se nalaziradarska stanica, budistički hramWongaksa i svetišteYeonjuam, koje je 1394. izgradio kraljTaejo iz dinastije Joseon u vrijeme premještanja korejskog glavnog grada u Seoul.
Osim Gwanaksana, u središtu grada u okruzimaJongno iSeodaemun nalazi se brdoInwangsan (338 m), do čijeg vrha vode stepenice.
U maju 2011. otvoren je najvećiplutajući otok na svijetu. To je park sa mnogobrojnimrestoranima, dvoranama za svečanosti i terenima za sportove na vodi. U izgradnju otoka uloženo je oko 63 milionaeura.[14]
U svetištuSungkyunkwan, koje se nalazi naistoimenom univezitetu, sjeveroistočno od Biwona, dvaput godišnje (1. februara i 1. augusta polunarnom kalendaru), održava se religijska ceremonija u častKonfučija, na čijim je religijskim osnovama nastala dinastija Joseon.
Po lunarnom kalendaru, svakog 8. aprila slavi seBudin rođendan, kao Praznik lampiona. Povodom tog praznika budistički hramovi kite selampionima i održava se procesija s lampionoma od trgaYeouido do hramaJogyesa.
Prve subote u maju, u svetištuJongmyo, održava se ceremonijaJongmyo Daeje, kada se procesijom i ritualom časti odaje počast kraljicama i kraljevima dinastije Joseon.
FestivalHi! Seoul je kulturni festival koji se od 2003. održava 4 puta godišnje početkom svakog godišnjeg doba. Festival je posvećen historiji i kulturnoj tradiciji Koreje i Seoula.
Seoul nema poseban kulinarski specijalitet po kojem bi bio poznat, ali u gradu postoji veliki izbor jela, kakokorejske kuhinje, tako i ostalih međunarodnih kuhinja. Hrana i usluge u restoranima zapadnih kuhinja relativno su skupe, izuzevši međunarodne restoranebrze hrane (engleski:fast food), gdje se cijene kreću u rangu cijena u evropskim gradovima. Omiljeni su ulični restorani, u kojima se mogu dobiti tradicionalni korejski specijalitetibulgogi,samgyeopsal igalbi, mali pečeni komadi mesa u raznim umacima s povrćem.
U regionu Seoula poznate su varijantekimčija zvanesokbatyi ichunggak. Ukiseljeno povrćekimči, najčešće kiselikupus s ljutom paprikom, gotovo je stalni prilog u korejskoj kuhinji.Chunggak je ukiseljenihren izrezan na manje komade.
Najveće mjesto za kupovinu u gradu je tržni centar Dongdaemun, koji se nalazi u blizini istoimene istočne stare gradske kapije. Prostire se na oko 10 blokova, a moguće je naći elektrotehničke proizvode, obuću, odjeću, namještaj, kao i sve ostale neophodne stvari. Turističko odredište jeNamdaemun Sijang, koji se nalazi istočno od južne kapije. Suvenirnice i tradicionalni korejski restorani nalaze se u tržnom centruNamdaemun. Pored velikih tržnih centara, postoje mnoge robne kuće i cijele poslovne ulice u kojima se smještene razne trgovine. Jedna od poznatijih ulica jeShinsegae, koja se nalazi preko puta Korejske banke. U ulici Samil-nou u blizini Cheonggyecheona nalazi se trgovinaPrintemps. Antikviteti i suveniri prodaju se u gradskoj četvrtiInsa-dong (okrugJongno).
Čitave trgovinske ulice u okrugu Jongno izgrađene su ispod avenijeEuljiro te hotelaWestin Chosun,Lotte iPlaza.Sogong Arcade počinje ispod hotela Plaza, pa se proteže ispod hotelaChosun i završava robnom kućomCosmos u četvrtiMyongdong u okruguJung.Hoehyon Arcade počinje od glavne seulske pošte i završava se tek kod uliceToegyero. U ovim podzemim trgovinama moguće je naći odjeću, nakit,knjige,računare,kamere, suvenire i reprodukcije starog porculana.
Modernizacija Seoula započela je po završetku Korejskog rata te je svoj vrhunac doživjela 1990-ih. Karakteristike privrednog razvoja su prelazak u industrijsko društvo i brzi privredni rast. Između 1989. i 1998. privreda Južne Koreje rasla je prosječno 11,6%, u čemu je učešće privrednih objekata u Seoulu bilo najveće.Stopa nezaposlenosti 1997. bila je samo 2,7%.Privredna kriza iz 1997, koja je potresla velike dijelove Azije, povećala je stopu nezaposlenosti na 9%, aBDP Južne Koreje spao je na 5,5%. Nakon toga korejska privreda se počela oporavljati i nastavila je sa brzim razvojem.
U Seoulu se nalazi veliki broj industrijskih postrojenja kao što su fabrikamobitelaPantech Curitel, opskrbljivač energijomKorea Electric Power Corporation, industrijski koncerniDaewoo iSamsung, koncern mašinske industrijeHyundai, mješoviti koncernSK Group i korporacijaLG. Važniji industrijski proizvodi sutekstil i odjeća, hemijski proizvodi, električni i elektronički aparati, mašine i štampači. Od ukupno 75.285 firmi, 1999. godine samo su 232 zapošljavale više od 200 radnika, a ostale firme bili su pogoni srednje veličine te firme koje u prosjeku zapošljavaju 6 osoba. Najvažnije industrijsko područje jeKorea Export Industrial Complex (Guro Industrial Complex) u okruguGuro, gdje su na površini od 1,98 km² smještene 474 firme, koje zapošljavaju 25.111 radnika, a uglavnom su zastupljeni pogoni montaže te fabrikepapira. U okolnim poljoprivrednim područjima uzgajaju sesoja,pšenica iproso. DestilerijaJinro proizvodialkoholno piće,soju (čit.sodžu), koje je najprodavanije alkoholno piće na svijetu.[17] Poznati proizvođačipiva suPivara Hite (ujedinjena u koncern Jinro) iOrijentalna pivara.[18] Ostale firme prehrambene industrije suSeulska mljekara,Nongshim Group iLotte.
Za uvoz i izvoz robe koristi se luka uIncheonu na obaliŽutog mora. Prednost Seoula je centralni položaj između Kine i Japana, koji su udaljeni samo 2 sata leta, dok su drugi finansijski i industrijski centri Azije (Indonezija,Tajland iFilipini) udaljeni samo 5 sati leta.
Centralizacijom, koja je započela još u vrijeme japanske kolonizacije, Seoul je postao najznačajnije središte industrije i uslužnih djelatnosti, a u gradu se nalaze najvažnije upravne i finansijske službe zemlje. Sve veće banke, osiguranja i trgovinske firme Južne Koreje imaju sjedište u Seoulu.
Seoul ima dva aerodroma:Međunarodni aerodrom Incheon (IIA) iGimpo (GMP). Međunarodni aerodrom Incheon (korejski:hangul:인천국제공항hanja:仁川國際空港romanizirano:Incheon Gukje Gonghang) otvoren je 2001, kad je preuzeo ulogu glavnog međunarodnog aerodroma Seoula. Nalazi se 50 km zapadno od grada na otokuYeongjongdo i sa Seoulom je povezan autoputem, mrežom autobuskih linija i od 2008. linijommetroaAREX. Također je povezan željeznicom s Aerodromom Gimpo. Aerodrom je 2013. primio 41.482.828 putnika.
Gimpo (korejski:hangul:김포국제공항hanja:金浦國際空港romanizirano:Gimpogukjegonghang) do 2001. služio je kao međunarodni aerodrom, a sada se koristi uglavnom za letove unutar Južne Koreje. 2006. godine imao je 13.766.388 putnika.[19] Nalazi se 18 km od Seoula.
U gradu se nalaze dvije veće željezničke stanice:Željeznička stanica Seoul iYongsan. Glavna, Željeznička stanica Seoul, izgrađena je za vrijeme japanske okupacije, a dograđena je 1989. i 1990. Uprkos dogradnji, zbog preopterećenosti se morala izgraditi nova stanica Yongsan, koja je otvorena 2004. Grad je željezničkim saobraćajem dobro povezan s okolnim gradovima, pogotovo s onima na jugu zemlje. Od 30. marta 2004. firmaKorea Train Express (KTX) pustila je u promet prvubrzu željeznicu na relaciji između Seoula iBusana, s najvećom brzinom od 305 km/h, čime je Južna Koreja postala prva država u Aziji koja je iskoristila francusku tehnologijubrzog voza (TGV).
Gustom mrežom autoputeva Seoul je autobuskim saobraćajem povezan sa gotovo svim većim gradovima Južne Koreje te suautobusi dobra alternativa za željeznički saobraćaj u Koreji. Većina tzv.ekspresnih autobuskih linija kreće sa staniceGangnam na jugu grada, nekoliko linija s istočnog terminalaDong, a nekoliko sa sjevernog terminalaSangbong. Od oko 70 linija koje povezuju Seoul sa drugim gradovima, većina ih vozi u intervalu od jednog sata, dok važnije linije voze i u intervalima od 10-20 minuta. Pored normalnih linija, koje voze od 6 do 21 h, postoje i noćne linije od 21 h do 2 h. Osim ovih brzih linija, koje uglavnom saobraćaju autoputevima, postoje i međugradski autobusi, koji ulaze i u manje gradove i ne voze autoputevima te su im uglavnom povoljnije cijene u odnosu na tzv. ekspresne autobuse.
Cestovna mreža u Seoulu dobro je izgrađena. Osim 6 autoputeva, iz centra grada pruža se 19 ulica u svim pravcima, a sami centar okružuju tri cestovna prstena. Ukupna dužina saobraćajnica 1999. bila je 7.801 km. Sve važnije ceste su višetračne, a najšira jeSejongno sa 20 voznih traka. Uprkos takvoj mreži, u gradu su česti zastoji i kolone, prouzrokovani velikom gustoćom saobraćaja i niskomekološkom sviješću, što dovodi do visokog zagađenja zraka. Vozne karte za autobus i metro relativno su niske u odnosu na evropske cijene i u zavisnosti su od rastojanja. Međutim, u Seoulu ne postoje mjesečne ili sedmične karte te se plaćanje vrši obično čip-kartama (tzv.T-Money), koje mogu memorizirati novčane iznose do 500.000vona (500.000KRW→ 373,60€→ 728,70KM) . Plaćanje se vrši čip-kartom, s koje se elektroničkim putem automatski skida određeni iznos. Ove karte mogu služiti i u druge svrhe te se njima mogu plaćati usluge i kupovati roba u nekim trgovimama.[20][21] Autobuske karte nije moguće koristiti u metrou i koriste se samo u prevozu autobusom.
Optimalno prevezno sredstvo u Seoulu jemetro (korejski:hangul:서울 지하철 ). Prva dionica puštena je u promet 15. augusta 1974. Danas je ukupna dužina metroa 433 km, a metro se neprekidno dograđuje. Vozovi metroa voze svaki dan od 5:30 h do 23:30, obično u intervalima od 4-6 minuta, a u dijelu dana s najvećim brojem putnika (tzv.špici) svake 3-4 minute. Dnevno seulski metro koristi oko 3 miliona putnika, dok ih godišnje preveze oko 2 i po milijarde, te je najfrekventniji metro na svijetu. Mreža metroa sastoji se od 9 linija, kojima upravljaju 4 firme:Seoul Metro,Seoul Metropolitan Rapid Transit Corporation (SMRT),Korail iMetro 9 (Veolia Transport). Linije metroa obilježene su definiranim bojama (npr.Linija 5,Linija Everline,Incheon linija 1) što strancima, koji ne poznaju korejsko pismo, omogućava lakše snalaženje. Ime naredne stanice oglašava se na displeju u metrou, te objavljivanjem naziva stanice nakorejskom,kineskom,japanskom iengleskom jeziku.
U Seoulu je 1. maja 1899. pušten u promet električnitramvaj, koji je vozio sve do 29. novembra 1968, kada je ukinut. Dužina tramvajske mreže u Seoulu iznosila je 1914. godine 26 km, oko 1941. doživjela je svoj maksimum, a oko 1960. iznosila je oko 50 km.[22] U tom vremenu bilo je ukupno 15 linija.
Autobuske linije također su dobro izgrađene. Oko 350 linija dnevno prevozi oko 7 miliona putnika. Postoje tri vrste autobuskih linija: normalne linije, linije susjednih gradova i direktne linije.Normalne linije voze uobičajeno od 5:00 do ponoći i saobraćaju svakih nekoliko minuta. Vremena polaska se na stanicama prikazuju elektronički, a zbog velike zastupljenostipametnih mobitela, vozne redove svih linija moguće je očitavati pomoću prikladnih aplikacija.Linije susjednih gradova povezuju ona stambena naselja koja nisu povezana normalnom mrežom, tj. normalnim i direktnim linijama.Direktne linije su autobuske linije koje koriste komfornije autobuse i povezuju Seoul s okolnim gradovima, s manje usputnih stanica i bez velikih zadržavanja.
.jpg)
%2c_Changdeokgung_-_Seoul%2c_Korea.JPG)
.jpg)
