Moderna evolucijska sinteza, izvorno zvananova siteza je nastala 1930-ih godina 20. vijeka, na vrhuncu rasprava izmeđulamarkista imutacionista, koji su jednostrano svaki na svoj način podržavali spoljnje ili genetičke faktore kao ključnu snagu u procesu [evolucija|evolucije]. To je rezultiralo usaglašavanjem spoznja svih uključenih ibioloških nauka koje pružaju široko prihvaćeno viđenjeevolucije kao procesa interakcije svihfaktora evolucije. Nakon toga se pominje i kaomoderna sinteza,evolucijska sinteza,milenijska sinteza ineodarvinistička sinteza.[1][2][3][4]
Ta sinteza raspoloživih znanja o procesima evolucije, koja je elaborirana između1936. i1947. nastala je ustvari kao konsenzus tumačenja o tome kako se evolucija odvija i koji je faktori određuju i usmjeravaju.[5][6][7]
Presudno podsticajnu ulogu u takvom razvoju događaja imao je prethodni napredakpopulacijske genetike, od1918. do1932., jer se pokazalo da jeMendelovska genetika konzistentna sprirodnom selekcijom i postepenom evolucijom.
Onovremena moderna sinteza je u velikoj mjeri do danas održala svoju vjerodostojnost i postalaparadigma uevolucijskoj biologiji, odnosnoevolucijskoj genetici.
Moderna je sinteza riješila poteškoće i zbrke, koje su ustvari bile uzrokovane jednostranim (prakrično) pokretina (-izmima) neolamarkizma i muracionizma. Porasla je svijest da je to posljedica rastuće specijalizacije i slabog komuniciranje među vodećim biolozima ranih godina 20. stoljeća. U njezinoj je srži bilo pitanje da li bi se Mendelovska genetika mogla pomiriti sa koncepcijom postepene evolucije putem prirodne selekcije. Drugi problem rasprave je bilo pitanje da li se opsežne promjene (makroevolucija) o kojima postoje [[paleontologija|paleonotološki dokazi mogu objasniti nesumnjivim promjenama u lokalnimpopulacijama (mikroevolucija).
Sinteza je uključila dokaze koje su prikupili oni biolozi koji su se afirmirali populacijskoj genetici u prirodnim i laboratorijskim istraživanjima. Ta su proučavanja bila ključna za afirmaciju suvremenog koncepta teorije evolucije. Sinteza je povezala ideje iz nekoliko ranije odvojenih grana biologije, osobito izgenetike,citologije,sistematike,botanike,morfologije,ekologije ipaleontologije.
Terminmoderna sinteza je uveoJulian Huxley kada je (1942.) objavio knjiguEvolucija: moderna sinteza. Ostale znadajne doprinose u ovoj oblasti dali su:
