Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljenizvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepepouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putemreferenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.
Klaudije (latinski: Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus; 1. august 10. p.n.e. - 13. oktobar 54.) bio jerimski car od 41. do 54. godine. Bio je sinDruza iAntonije Minor. Rođen je uLugdunumu uGaliji i bio je prvi rimski car koji se rodio izvanItalije. Zbog toga što je hramao i slabije čuo zbog bolesti iz mladosti, njegova porodica ga je bojkotovala i isključila iz svih javnih funkcija dajući mu titulukonzula zajedno sa njegovim nećakomKaligulom.
Klaudija je nemoć spasila sudbine mnogih drugih plemića tokom čistkiTiberija iKaligule; nisu ga vidjeli kao ozbiljnu prijetnju. To je dovelo do toga da bude proglašen za cara od stranepretorijanske garde nakon atentata na Kaligulu, jer je bio jedini član kraljevske porodice. Uprkos nedostatku iskustva, Klaudije se pokazao kao sposoban i efikasan administrator. Bio je ambiciozni graditelj i izgradio je nove puteve, vodovod i kanale širom carstva. Za vrijeme njegove vladavine, započelo jeosvajanje Britanije. Predsjedavao je javnim suđenjima i izdavao dvadeset proglasa na dan.
Mnogi su smatrali da je bio ranjiv tokom vladavine, naročito plemstvo. Klaudije je stalno bio primoran ojačati svoju poziciju što je rezultiralo pogibiji mnogihsenatora. Ovi događaji su oštetili njegov ugled kod antičkih pisaca, iako noviji historičari revidiraju ovo mišljenje. Mnogi pisci tvrde da ga je njegova supruga ubila. Nakon njegove smrti 54. godine naslijedio ga je njegov nećak i posvojeni sinNeron.
Poslije ubistva Kaligule nekisenatori su pomišljali na proglašenjerepublike, dok su drugi htjeli da izaberu cara koji bi bio njima po volji. Ove sporove prekinuli supretorijanci koji su za cara proglasili Klaudija, Kaligulinog strica iGermanikovog brata. Senat je morao potvrditi ovaj izbor pretorijanaca. Klaudije je amnestirao one koji su osuđeni pod vlašću Kaligule i ukinuo odluke svog prethodnika. U prvo vrijeme vladao je u slozi sa senatom, ali ga je pokušaj ustanka uIliriji 42. n. e., koji su podržavali neki senatori, natjerao da izmijeni politiku prema aristokratiji. Prema plebsu nastavio jeAugustovu politiku, trošeći velika sredstva za predstave.
Razvoj carske birokratije uprincipatu doveo je do podjele na tri kancelarije pod Klaudijem:ab epistŭlis, koja se starala o carevim naredbama,a libellis, koja je primala i razmatrala žalbe, ia rationĭbus, koja je upravljala carskom imovinom. Na čelu sve tri kancelarije bili su oslobođenici. To su bile ustanove koje su zavisile lično od cara i koje su igrale veliku ulogu u državnom životu.
Klaudije sprovodi novu politiku premaprovincijama.Judeja je za neko vrijeme ponovo pretvorena u vazalnu kraljevinu, za čijeg kralja Klaudije je postavio svog prijateljaHeroda Agripu, ali je poslije Herodove smrti Judeja ponovo postalaprokuratorska provincija. Klaudije je 48. godine u senatu sproveo odluku da se stanovnicimaGalije dodijeliius honōrum, tj. pravo da budu birani za senatore. Kao prvi u senat su uvedeni Edui; time je bio udaren temelj uvođenju u senat bogatih i uglednih stanovnika i drugih provincija.
U vanjskoj politici, Rimljani su se pod Klaudijem trudili ometati ujedinjenje germanskih plemena, podržavajući sukobe među raznim plemenima, kao i dinastijsku borbu koja je vođena u samim plemenima. U zemlji Ubijaca osnovana je 50. n. e.colonia Agrippina (danasKöln), koja je ubrzo postala centarromanizacije Germana. Klaudije je 43. preduzeo pohod naBritaniju i zauzeo njen južni dio. Sa sjevernim plemenima Rimljani su morali voditi dug i uporan rat. U osvojenom dijelu osnovana je kolonija veteranaCamulodunum (današnjiColchester), koja je zajedno sa trgovačkim gradom Londinijem (Londinium, današnjiLondon) postala centar rimske civilizacije. UAfrici je pod Klaudijem završeno pokoravanjeMauritanije (45. n. e.), koja je podijeljena na dvije carske provincije kojima su upravljali prokuratori ― Mauritanija Tingitanska i Mauritanija Cezarijska. Pod Klaudijem je prestala postojatiTračka kraljevina (46. n. e.), čiji jedan dio je pripaoMeziji, dok je od drugog formirana prokuratorska provincija.
Tokom cijele Klaudijeve vladavine vidljivo je jačanje carske vlasti, što je dovelo do zaoštravanja odnosa između senata i cara, tako da su i pod Klaudijem donošene smrtne presude osobama osumnjičenim za opozicionarsko raspoloženje. Veliku ulogu pod Klaudijem imali su moćni oslobođenici, naročito Palant i Narcis, koji su uzimali i aktivnog učešća u dvorskim poslovima. Intrige u carskoj porodici izazivaju opće zgražanje. U razvratu prednjači Klaudijeva ženaMesalina, od koje se car razveo i koja je na kraju primorana na samoubistvo. Nakon toga Klaudije se oženioAgripinom Mlađom, Germanikovom kćerkom i svojom nećakinjom, za šta je donijeta specijalna senatska odluka. Agripina je uklonila niz osoba koje joj nisu bile po volji, a na njeno insistiranje Klaudije je, iako je imao svog sinaBritanika, usvojio Lucija Domicija Ahenobarba, njenog sina iz prethodnog braka, koji je sada dobio imeNeron Klaudije Cezar. Prema antičkim svjedočanstvima, koja nisu sasvim pouzdana, Agripina je na kraju otrovala Klaudija i postigla ono što je željela:pretorijanci su njenog sina proglasili za cara, a senat je tu odluku bespogovorno potvrdio.
Klaudijeva smrt i deifikacija, tj. njegovo proglašenje za boga, predmet su oštre poruge uSenekinoj satiriIgra o Klaudijevoj smrti (Ludus de morte Claudii), poznatoj i pod nazivomPretvaranje u tikvu (Apocolocyntōsis).
