Hipernova je astronomski fenomen koji je srodansupernovi, s tim da je ekplozija zvijezde znatno intenzivnija. Da bi se dogodila eksplozija hipernove potrebna je masa jezgra veća od 3 Sunčeve mase.
Teške zvijezde poputWolf-Rayetovih imaju veoma kratak životni vijek. Masa prouzrokuje jakugravitaciju koja komprimiraplazmu čime nastaje visoka temperatura.Termonuklerna reakcija je relativno brza,nukleosinteza dostiže do teških elemenata poputželjeza (Fe). Zbog jake mase jezgrahidrostatična ravnoteža je poremećena i gravitacija je jača od pritiska gasa i zračenja.[1]
Kao posljedica jake mase jezgra zvijezda doživljava kolaps. Da bi se dogodila eksplozija hipernove potrebna je masa jezgra veća od 3 Sunčeve.Ajnaštajnova teorija relativnosti smatra da nijedna snaga ne može odoljeti gravitaciji, prema tome teške zvjijezde evoluiraju u crne rupe. Kolaps zvijezde je brz da prvobitna reakcija ljuske izostaje. Aktiviranje crne rupe privlači materiju iz okoline koja stvaraakrecioni odnosno tzv. standardni disk. Procesi koji se odvijau u disku mogu se opisati magneto-hidrodinamikom. Disk rotira uvlačeći sve više i više materije.[1]
Lorencov faktor je 100-1000 puta veći nego kodaktivnih galaksijskih jezgra (AGJ). Jakizvjezdani vjetrovi se sudaraju s materijalom koji privlačicrna rupa, suzbijanjem raste temperatura na 10 milijardiKelvina. Šire se udarni talasi koji, kad udare namagnetno polje, emitujusinhotrono zračenje. Emisija zračenja označava početak hipernove. Astrofizičari smatraju da se hipernova pokazuje izbijanjem jakihgama zraka (en. Gama Ray Burst, GRB). Ovakav model pod nazivom "Collapser" je prvi put pubikovan 1999. od strane MacFadyena i Woolseya.[1]
UsazviježđuKobilice postoji vrelisupergigantEta Carinae (η Car), udaljen 7.500 sg, koji se smatra mogući kandidatom za hipernovu. η Car ima maglinu s bipolarnom strukturom i svijetli u plavom spektru. Svjetlost koja je stigla doZemlje 1841. (η Car je nakonSirijusa 1843. bila najsjajnija zvijezda) pokazuje da se dogodila jaka eksplozija.[1][2]
