Gabriela Mistral je rođena u gradićuVicuña, u centralnomČileu, gdje pohađaosnovnu isrednjuškolu. Njen otac, Juan Gerónimo Godoy Villanueva napušta obitelj kad joj je bilo tri godine. Sa 14 godina počinje da izdržava majku i sebe radeći kao učiteljska pomoćnica. Njena majka, Petronila Alcayaga umire1929. Gabrijela joj posvećuje prvi dio knjigeTala[1].
1904. izdaje neke od ranihpoema, poputEnsoñaciones,Carta Íntima (Intimno Pismo) andJunto al Mar u lokalnimnovinamaEl Coquimbo de La Serena pod raznimpseudonimima.
Dok radi kaoučiteljica1906, upoznaje Romea Uretu pružnog radnika koji izvršavasamoubistvo1909, što ostavlja veoma dubok utisak na njen rad. Iako jesmrt već dio njenog pjesničkogrepertoara, pišući o njegovom samoubistvu, Gabriela Mistral razmatraživot ismrt daleko šire nego prethodne generacije latinoameričkih pjesnika.
Njeno prvo pjesničko priznanje došlo je12. decembra1914. kada je dobila prvu nagradu na državnom pjesničkom natjecajuJuegos Florales uSantijagu za zbirku pjesamaSonetos de la Muerte (Soneti smrti). Od tada koristipen-ime Gabriela Mistral u skoro svim svojim pisanjima. Ime je formirano od imena njenih dvaju omiljenih pjesnika Gabriele D'Annuzio i Frédéric Mistral.
1922. na poziv tadašnjeg ministra školstva, odlazi uMeksiko gdje radi na reformi biblioteka i škola. Te godine izdajeDesolación čime dobija međunarodno zapažanje, a godinu dana kasnije iLecturas para Mejeres (Čitanje za žene), djelo proze i poezije u kojem slavi majčinstvo, dječije školovanje inacionalizam.
Na povratku u Čile dobila je akademsku titulu profesorašpanskog na Čileanskom Univerzitetu.
Njen međunarodni status doprinijeo je nizu predavanja koje je održala uSjedinjenim Američkim Državama iEvropi.1924. dok po prvi put u Evropi, uMadridu izdajeTernura (Nježnost), zbirku uspavanki i rondi namjenjenih prvobitno djeci, ali sa fokusom na žensko tijelo.
Naredne godine se vraća uLatinsku Ameriku i odlazi na turneju uBrazil,Urugvaj iArgentinu. Po povratku u Čile dobijamirovinu i penzioniše se od učiteljskog zvanja.
U periodu između1925. i1934. većinu vremena provodi uFrancuskoj iItaliji. Radila je u Lizi za Intelektualnu KoperacijuLige Naroda, te je predavala u Bernard Koledžu (engleski:Bernard College) na Kolumbija Univerzitetu (engleski:Columbia University), Vassar Koledžu (engleski:Vassar College) i Univerzitetu Porto Rika (engleski:University of Porto Rico).
Slično mnogim latinoameričkim umjetnicima i intelektualcima, Mistral je službovala kao čileanskikonzul od1932. do svoje smrti, radeći uNapulju,Madridu,Petrópolisu,Nici,Lisabonu,Los Angelesu,Santa Barbari,Veracruzu,Rapallu iNew Yorku. Kao konzul u Madridu, ona je imala službenog kontakta sa još jednim konzularnim poslanikom i nobelovcem,Pablom Nerudom, mada se nikad ne zbližavaju. U tom periodu, ona izdaje na stotine članaka umagazinima inovinama u španskom govornom području.
Tala zbirka se pojavljuje1938. uBuenos Airesu uz pomoć dugogodišnje prijateljice i korespondenta Victoria Ocampo (fonol.Viktorije Okampo). Dohodak od tiraža je bio namjenjensiročadima izŠpanskog građanskog rata. Ovo izdanje sadrži mnogepoeme što slaveobičaje ifolklor Latinske Amerike iMediterana. Mistral uspjeva da ostvari jedinstvenu fuziju (spajanje) lokalnih osobenosti i interesa, što ona identificira kaouna india vasca, tj. njenevropskobaskijski - američki indijansko nasljeđe.
14. august1945 njen sedamnaestogodišnji nećak, Juan (fonol.Huan) Miguel, je izvršio samoubistvo. Njena žalost za njim, te zatezanje napetosti početkaHladnog rata uEvropi i Amerikama, su teme njene posljednje zbirke pjesama izdate za njenog života pod nazivomLagar, izdate1954. Njena posljedna zbirka poezije, Poema de Chile (Pjesma iz Čilea), je recenzirana od strane njene prijateljice Doris Dana i izdata je1967.Poeam de Chile opisuje pjesnikinj povratak u Čile nakon smrti u pratnjiindijanskog dječaka izpustinjeAtakama iandskogjelena,huemula.
15. novembra1945 ona postaje prva latinoamrikanka koja dobijaNobelovu nagradu zaknjiževnost. Nagradu joj je osobno dodjelio Kralj Gustav odŠvedske10. decembra1945. Slijedi počasni doktorat od Mils Koledža (engleski:Mills College) uOaklandu1947., te državna nagrada za knijževnost Čilea1951.
Narušeno zdravlje joj eventualno usporava njena putovanja. U toku posljednih godina života većinu vremena provodi u gradu Hampstead, u državiNew York, gdje preminjuje odraka10. januara1957 u 67. godini života. Vlada Čilea je proglasila trodnevnu žalost povodom njene smrti, dok su na hiljade Čileanaca došli da joj odaju počast.
Neke od najpoznatijih pjesama su joj:Piececitos de Niño,Balada,Todas Íbamos a ser Reinas,La Oración de la Maestra,El Ángel Guardián,Decálogo del Artista iLa Flor del Aire.
