| Acanthorea (GrupaRadiolaria) | |
|---|---|
 Acantharea species | |
| Sistematika | |
Acantharea (Acantharia) je gruparadiolaria[1]protozoa, koje uglavnom imaju skelet odstroncij-sulfata.
Skelet akantarea sastoje se od kristalastroncij-sulfata,[2] koga izlučujuvakuole okružene bodljama i spikulama. Akantarea su jedini morski organizmi za koje se zna da biomineraliziraju stroncij-sulfat kao glavnu komponentu skeleta, što ih čini prilično jedinstvenim.[3].
Za razliku od drugih radiolarija, čiji su skeleti načinjeni odsilicij-dioksida, akantareje se ne fosiliziraju, prvenstveno zato što je stroncij-sulfat vrlo mračan u morskoj vodi i kristali se rastvaraju nakon što organizmi uginu. Skelet se sastoji od deset dijametralnih ili dvadeset radijalnih šiljaka. Dijametarske kuglice prelaze središte ćelije, dok se radijalne spojnice završavaju u središtu ćelije gdje formiraju zbijeni ili fleksibilni spoj, ovisno o vrsti.Ćelija je podijeljena u dvije regije: endoplazmu i ektoplazmu. Endoplazma u jezgru ćelije sadrži glavneorganele, uključujući mnoga jedra, a od ektoplazme je ograničena kapsularnim zidom od mrežicemikrofibrila. Kod simbiotskih vrsta, simbiotskealge održavaju se u endoplazmi[4][5][6]. Ektoplazma se sastoji od citoplazmatskih ekstenzija koje se koriste za hvatanje plijena, a sadrži i hranjivevakuole za varenje plijena. Ektoplazma je okružena periplazmatskim korteksom, također sačinjenim odmikrofibrila, ali raspoređenih u dvadeset ploča, svaka s rupom kroz koju prolazi jedan spojnik. Korteks je povezan sa kontraktilnim bodljicama,mionemama, koji pomažu u kontroli uzgona tako što omogućuju ektoplazmi da se proširi i stegne, povećavajući i smanjujući ukupni ćelijski volumen.
Raspored bodlji je vrlo precizan, a opisuje ga tzv.Müllerov zakon, koji se može predstaviti linijama geografske širine i dužine. Bodlje su na sjecištima između pet bivših, simetričnih okoloekvatorskih, a osam posljednjih su jednoliko raspoređene. Svaka linija dužine nosi ili dvije „tropske“ bodlje ili jednu „ekvatorsku“ i dvije „polarne“. Način spajanja skeleta u središtu ćelije varira i to je jedno od glavnih obilježja po kojem se ovi organizmi svrstavaju. Akantareje s dijametralnim spojnicama ili slabo pričvršćenim radijalnim spojnicama mogu preurediti ili odbaciti bodljice (tzv. spikule) i formirati ciste.[7]
Morfološki sistem klasifikacije otprilike se slaže safilogenetskim stablima na osnovu usklađivanjagenaribosomne RNK, iako su grupe uglavnom polifiletske. Čini se da se Holacanthida razvila prva i uključuje molekulskee kladuse A, B i D. Chaunacanthida je evoluirala druga i uključuje samo jedan molekulski kladu, kladus: C. Arthracanthida i Symphacanthida, koje imaju najsloženije skelete, razvijale su se u najnovije vrijeme i čine molekulske kladuse E i F.[3]
Mnogi od akanatrija, uključujući one iz kladusa B (Holacanthida) i svi u kladusima E i F (Symphiacanthida i Arthracanthida), imaju jednocelićelijske alge u unutrašnjem dijelu citoplazme (endoplazme). Učestvujući u ovoj fotobiobiozi akanarija su u suštinimiksotrofi: energiju stiču iheterotrofno iautotrofno. Ta veza može omogućiti ovim životinjama da budu veoma brojne u okeanima s malo hranjivih sastojaka i može im pružiti dodatnu energiju potrebnu za održavanje složenih skeleta od stroncij-sulfata. Hipoteza je da akantarea algama daju hranjive tvari (dušik ifosfor) koje steknu hvatanjem i zabavljanjem plijena u zamjenu zašećer kojialge proizvode tokom fotosinteze. Međutim, ne zna se da li alge simbionti imaju koristi od veze ili ih akantaea jednostavno iskorištavaju, a potom ih i svare.[8]
Simbiotske akantareje Holacanthida kao domaćini, uključuju nekoliko rodovadinoflagelata (Pelagodinium,Heterocapsa,Scrippsiella,Azadinium) iHaptophyte (Chrysochromulina).[9] Kladusi E i F imaju specifičniju simbiozu i prvenstveno su domaćini simbiotima haptofita iz rodaPhaeocystis, iako ponekad imaju i simbionteChrysochromulina.[6] a oni iz kladusa F istovremeno ugošćuju više vrsta i sojevaPhaeocystis i njihova unutrašnja zajednica ne mora nužno odgovarati relativnoj dostupnosti potencijalnih simbionata u okruženju. Nesklad između unutrašnjih i vanjskih zajednica simbionata ukazuje na to da akantrije mogu biti selektivni u odabiru simbionata i vjerovatno nekontinuirano probavljaju i pribavljaju nove simbionte, a umjesto toga održavaju simbionte duže vrijeme.[6]
Odrasli su obično višejedarni. Smatra se da se razmnožavaju formiranjem bržih ćelija (koje se ranije nazivane "spore"), a koje mogu bitiflagelate. Nisu zapažene sve faze životnog ciklusa. Proučavanje ovih organizama uglavnom je otežano nemogućnošću održavanja u kulturi u nizu uzastopnih generacija.
