Bizantijsko-bugarski rat: car Nikefor I organizira novu kampanju protiv Bugarskog carstva, okupljajući ekspedicione snage (većinu rimske vojske) iz svih dijelova carstva. Prate ga visoki zvaničnici i aristokrate, uključujući njegovog sina Staurakija i zetaMihaela I Rangabea (obojica su kasnije privremeno postali carevi). Krum, vladar (kan) Bugarske, šalje izaslanike da traže mir. Nikefor odbija da prihvati uslove i maršira kroz balkanske prolaze prema Pliski, glavnom gradu Bugarske.
23. juli – Nikefor I stiže do Pliske i uništava bugarsku vojsku od 12.000 elitnih vojnika koji čuvaju uporište. Sličnu sudbinu doživljava još jedna na brzinu okupljena pomoćna snaga od 50.000 vojnika[1]. Bizantinci zauzimaju bespomoćnu prijestolnicu. Nikefor opljačka grad i Krumovu riznicu[2]. On spaljuje sela, ubija ovce i svinje, dok progoni Bugare koji se povlače na jugozapad prema Serdici (današnja Sofija)[3].
26. juli – Bitka kod prolaza Vărbitsa: Nikefor I je zarobljen (vjerovatno u prolazu Vărbitsa) i poražen od Bugara, koji koriste taktiku zasjede i iznenadne noćne napade kako bi imobilizirali bizantijske snage. Sam Nikefor je ubijen; Krum je trijumfalno nosio carevu glavu na stubu, gdje je očišćena, obložena srebrom a lobanja napravljena u čašu ukrašenu draguljima, iz koje dopušta svojim slavenskim knezovima (arhontima) da piju s njim[4].
Staurakije je postavljen za cara u Adrijanopolu (prvi put kada je bizantijski car krunisan izvan Konstantinopola). Zbog rane mačem u blizini vrata (tokom bitke kod Pliske), Staurakije je paraliziran. Carski dvor je podijeljen između plemićkih frakcija njegove žene Teofane i njegove sestre Prokopije[5].
2. oktobar – Mihael I proglašen za cara Bizantijskog carstva;Staurakije je prisiljen od strane visokih zvaničnika da se povuče u manastir.
Heiligenski sporazum: Danski kralj Hemming zaključuje mirovni sporazum sa caremKarlom Velikim u današnjem Rendsburgu. Južna granica Danske uspostavljena je na rijeci Eider.
Ekspedicija Guya, grofa od Nanta, prefekta Marche de Bretagne, protiv pobunjenih Bretonaca6. Bretanja ostaje nezavisna, sa svojim lokalnim poglavarima i svojom posebnom crkvenom organizacijom.
oktobar: Karlo Veliki odlazi u Boulogne-sur-Mer da pregleda rad flote i obnavlja lučki svjetionik[6]. Objavio je dva poglavlja svoje knjige, jedno se bavi vojnim pitanjima[7], a drugo disfunkcionalnošću institucija zbog rivaliteta između grofova i biskupa[8].
Četvrta Fitna: Abasidski halifa al-Amin imenuje Alija ibn Isa ibn Mahana za guvernera Horasana, u sjeveroistočnoj Perziji, i sa njim šalje vojsku od 40.000 ljudi protiv njegovog polubrata al-Ma'muna. Ibn Mahanova vojska je poražena od strane manje vojske pod Tahir ibn Husejnom, kod Reja. Tokom borbi Ali ibn Isa ibn Mahan je ubijen.
^Fine, John V. A. Jr. (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century. Ann Arbor: University of Michigan Press.ISBN 0-472-08149-7.
^Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. p. 429.ISBN 0-8047-2630-2.
![[icon]](/mt/?noimg=&dark=on&url=https%3a%2f%2fbs.wikipedia.org%2fwiki%2fDatoteka%3aWiki_letter_w_cropped.svg)
