Istočna hemisfera na početku 2. vijeka.Istočna hemisfera na kraju 2. vijeka.
2. vijek je naziv zavijek, odnosno period koji je započeo101. a završio200. godine. Tradicionalno se smatra dijelomStarog vijeka u svjetskoj historiji.
2. vijek je uistočnoj hemisferi karakterističan po tome što su tamo uspostavljena svjetska carstva doživjela svoj vojni, ekonomski, politički i kulturni vrhunac, nakon čega su se u njima pojavili trendovi stagnacije i opadanja koje će postepeno dovesti do njihove propasti u kasnijim periodima.
Na zapadu jeRimsko Carstvo uživalo blagodati vladavinePet dobrih careva. Na samom početku su uspješni vojni pohodi caraTrajana Carstvu trajno pripojiliDaciju i privremenoMezopotamiju, zbog čega jerimska država imala najveći teritorijalni opseg u historiji. Njegovi nasljedniciHadrijan iAntonin Pije su vodili miroljubivu politiku, posvetivši se unutrašnjim reformama; dug period mira, kasnije poznat kaopax romana, omogućio je da u područjima pod rimskom vlašću dođe do tada nezabilježenog razvoja trgovine i ekonomije, a zajedno sa njime i kulture. Prva ozbiljnija kriza je, međutim, došla 160-ih u oblikuAntoninske kuge koja je demografski oslabila rimsku državu, učinivši je ranjivom na napadegermanskih plemena koji će biti odbijeni tek nakon iscrpljujućihMarkomanskih ratova. Nakon što jeMarka Aurelija na prijestolju zamijenio njegov tiranski sinKomod, rimska je država ušla u period nestabilnosti koji će krajem vijeka eskalirati u građanske ratoveGodine pet careva. Tek će njihov pobjednikSeptimije Sever, osnivač noveSeverske dinastije Rimu vratiti određenu stabilnost.
Na istoku je Kina pod vlašćudinastije Han nastavila period mira i blagostanja, kao i teritorijalnog širenja prema zapadu, motiviranog željom da se kontrolira unosniPut svile, preko koga se, pak, u samu Kinu iz Indije i Centralne Azije počeo dovoditi ibudizam. U takvim uvjetima se Kini nastavlja razvijati kultura i tehnologija, a čemu je dosta pridonio izumpapira. Međutim, niz slabih i nesposobnih vladara su rezultirali dvorom kojim su počeli dominirati korumpirani eunusi, koji sve više dolaze u sukob sa tradicionalnomkonfucijanskom birokracijom. U drugoj polovici vijeka kineski seljaci i pučani postaju žrtvama sve većih poreznih davanja, pa se među njima počinju širititaoističke sekte i tajna udruženja, od kojih će jedno 184. dići velikiustanak Žutih turbana. Iako on nije uspio svrgnuti dinastiju, carski autoritet je uzdrman, a ojačan položaj vojske; to će nakon smrticara Linga 189. dovesti do prevrata, ali i permanentnog građanskog rata između suparničkih regionalnih komandanta koji su se pretvorili ugospodare rata te Kinu bacili u dugi period bezvlašća i krvoprolića.
