Od nekoliko podskupova T-ćelija, svaki ima različite funkcije. Većina ljudskih T-ćelija kojepreuređuju svojealfa i beta lance na ćelijskom receptoru, nazivaju se alfa i beta T-ćelije (αβ T-ćelije) i dio suadaptivnog imuniteta. Specijaliziranegama delta ćelije, (mali broj T-ćelija u ljudskom tijelu, mnogo češće kodpreživara), imaju nevarirajuće receptore T-limfocita, s ograničenom raznolikosti, koji se mogu efektivno predstavljatiantigene drugim T-ćelijama.[3] i smatraju se dijelomurođenog imunskog sistema.
Citotoksične T-ćelije (TC ćelije ili CTL) uništavaju ćelije koje su inficiranevirusima i tumorskim ćelijamaan, a također su uključene i u reakcije natransplantacije organa. Ove ćelije su također poznate i kaoCD8+ T-ćelije jer na površini ispoljavajuCD8glikoprotein . Ove ćelije prepoznaju svoje ciljeve putem vezanja za antigen koji je asociran sa molekulamaMHC klase I, koje se ispoljavaju na površini nukleiranih ćelija. Tokom sekrecijeIL-10,adenozina i ostalih molekula koje se luče putemregulacijskih T-ćelija, CD8+ ćelije mogu preći u neaktivno stanje koje preveniraautoimunske bolesti.
Memorijske T-ćelije su podskupantigen – specifičnih T-ćelija koje traju dugoročno nakon savladavanja infekcije. One se brzo proširuju na veliki broj efektorskih T-ćelija na ponovno ispoljavanje svog srodnog antigena, omogućavajući da imunski "memorira" aktivnost protiv prošlih infekcija.[4]Memorijske T-ćelije obuhvataju tri podtipa:
centralne memorijske T-ćelije(TCM ćelije),
efektorske memoriske T-ćelije (TEM ćelije) i TEMRA ćelije,[5] te
Supresorske T-ćelije su ključne za održavanjeimunske tolerancije. Njihova glavna uloga je da ugase imunost koja je posredovana T-ćelijama, krajem imunske reakcije i da suzbiju autoreaktivne T-ćelije koje su izbjele proces negativne selekcije u timusu.
Supresorske T-ćelije, uz helper ćelije, po regulacijskoj funkciji, mogu se zajednički nazvati regulatorskim T-ćelijama.
Opisane su dvije glavne klase CD4+ Tregćelija cells have been described — FOXP3+ Treg i and FOXP3− Treg ćelije.Regulatorne T-ćelije mogu nastati u bilo kom dijelu toka normalnog razvoja u timusu, kada su poznate kao timusne Treg ćelije, ili mogu biti izazvane periferno i nazivaju se periferno izvedene Treg ćelije. Ova dva podskupa su ranije bila pod nazivom "prirodn" i "adaptivni" ili "inducirani".[7] Obje podskupine odgovaraju ekspresijitranskripcijskog faktoraFOXP3 koji se može upotrebiti za identifikaciju ćelija mutacije gena za bolestFOXP3, koja se može prevenirati razvojem regulatornih T-ćelija, a koja je uzrok fatalneautoimunske bolestiIPEX.
Nekoliko drugih vrsta T-ćelija imaju supresivnu aktivnost, ali ne izražavaju FOXP3. To uključuje Tr1 i Th3 ćelije, za koje se smatra da nastaju tokom imunskog odgovora i aktom proizvodnje supresivnih molekula. Tr1 ćelije su povezane sa IL-10, Th3 ćelije su povezani saTGF-beta. Nedavno, na ovu listu su dodate iTreg17 ćelije.[8]
Prirodne T-ćelije ubice (NKT-ćelije - ne treba miješati saprirodnim ćelijama ubicama urođenog imunskog sistema) premostitiadaptivni imuni sistem saurođeni imuni sistem. Za razliku od konvencijskih T-ćelija, koje prepoznaju peptidne antigene prezentirne molekulamaglavnim kompleksom histokompatibilnosti (MHC), NKT-ćelije prepoznaju glikolipidne antigen predstavljene molekulama pod nazivomCD1d. Kada se aktiviraju, ove ćelije mogu obavljati funkcije koje se pripisuju i Th i TC ćelijama (tj. proizvodnju citokina i oslobađanje citolitskih ćelija koje ubijaju molekule). Također su u stanju prepoznati i ukloniti neke tumorske ćelije i ćelije zaražene herpes virusima.
Gama Delta T-ćelije (γδ T-limfociti) predstavljaju mali podskup T sćelija koje na površini imaju posebanreceptor T-ćelije (TCR). Većina T-ćelija imaj receptor T-ćelija koji se sastoji od dvaglikoproteinska lanca koji se zovu α- i β-TCR lanci. Međutim, u γδ T-limfocitima, TCR se sastoji od po jednog γ-lanca i δ-lanca. Ova grupa T-ćelija je manje uobičajena kod ljudi i miševa (oko 2% od ukupnog broja T-limfocita). Nalaze se uglavnom usluznicama crijeva, unutar populacije limfocita poznate kaounutarepitelni limfociti. U kunića, ovaca i kokoši, broj γδ T-ćelija može biti visok i oko 60% od ukupnog broja T-limfocita. Antigene molekule koje aktiviraju γδ T-ćelije su još uvijek široko poznate. Međutim, γδ T-ćelije nisu ograničeneMHCom i čini se da su u stanju da prepoznati cijeli protein, a ne zahtijevaju peptide koji će biti predstavljeni iz MHC molekula na transporteru. NekeMurinae (miševi), γδ T-ćelije prepoznaju MHC klase IB molekula. Ljudske Vγ9 / Vδ2 T-ćelije, koje čine najveći broj γδ T-limfocita u perifernoj krvi, su jedinstvene po tome što konkretno i brzo odgovaraju na niz nepeptidnih fosforiliziranihizoprenoidnik prekursora, skupnog nazivafosfoantigeni, koji se proizvode u gotovo svim živim ćelijama. Najčešći fosfoantigeni životinjskih i ljudskih ćelija (uključujući i ćelije raka) suizopentenil pirofosfati (IPP) i njegov izomerdimetilallil pirofosfat (DSPP). Mnogi mikrobi proizvode vrlo aktivni spoj hidroksi-DMAPP (HMB-PP) i odgovarajuće mononukleotidne konjugate, pored IPP i DMAPP. Biljne ćelije proizvode oba tipa fosfoantigena. Ljudske Vγ9/Vδ2 T-ćelije koje se aktivirajulijekovima, sadrže sintetske fosfoantigene iaminobisfosfonate, koji reguliraju endogeni IPP/DMAPP.
^Alberts B, Johnson A, Lewis J, Raff M, Roberts k, Walter P (2002)Molecular Biology of the Cell. Garland Science: New York, NY pg 1367. "T cells and B cells derive their names from the organs in which they develop. T cells develop in the thymus, and B cells, in mammals, develop in the bone marrow in adults or the liver in fetuses."
^Akbar AN, Terry L, Timms A, Beverley PC, Janossy G (april 1988). "Loss of CD45R and gain of UCHL1 reactivity is a feature of primed T cells".J. Immunol.140 (7): 2171–8.PMID2965180.CS1 održavanje: upotreba parametra authors (link)
^Willinger T, Freeman T, Hasegawa H, McMichael AJ, Callan MF (2005). "Molecular signatures distinguish human central memory from effector memory CD8 T cell subsets".Journal of Immunology.175 (9): 5895–903.doi:10.4049/jimmunol.175.9.5895.PMID16237082.CS1 održavanje: upotreba parametra authors (link)
