(1499)Gueluer er C'hatolikon^[1], kar d'ar gerioùgalw « gelver » e kembraeg,gelwel « gelver » e kerneveureg,gall « alarc'h (hucher) » hagall « anvet, brudet » en heniwerzhoneg, deveret holl eus ur verb keltiek*gal-ō « huchan, galvan », a gaver e wrizienn, GAL, e germaneg hag e slaveg :kalla « gelver » en henislandeg,to call e saozneg,gla-sŭ « mouezh » (golosŭ e rusianeg) hagla-gol-ati « komz » en henslaveg^[2].

Verb

gelver/ˈɡɛlvɛr/verb kreñv eeun(displegadur)

1. Goulenn ouzh unan bennakdont.
   • Erfin, o c’houzout e tostae e eur divezhañ, e reasgelver dirazañ ar venec’h all eus ar gouent evit goulenn pardon diganto.— (Gabriel Morvan,Buez ar Zent,Brest,1894, p. 848.)
   • Aliañ a eure heritourien Pêr da lakaat ar Sant da laer, ha dac’helveranezhañ dirak ar Justis en ur lavaret n’en doa biskoazh paeet an tammleve en doa staget ouzh e iliz.— (Gabriel Morvan,Buez ar Zent,Brest,1894, p. 320.)
2. Gelver unan bennak dre e anv : lavaret e anv a vouezh uhel evit lakaat anezhañ da zont.
   • An ermit kozh ac’halvas pep hini dre e anv.— (Fañch an Uhel,Kontadennoù ar Bobl/1,Al Liamm,1984, p. 141.)
   • Holl e oant deut dre ma vijentgalvet dre o anv.— (Fañch an Uhel,Kontadennoù ar Bobl/1,Al Liamm,1984, p. 142.)

Roll andaveoù :

• ^[1] :Ar c'hCatholicon
• ^[2] :Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, pp. 128 ha 132.